Inhoud
Er zijn maar weinig spellen zoals het origineel Donkere zielen.
In de zeven jaar sinds de release, Donkere zielen en de onmiddellijke sequels ervan zijn zo lang doordrongen in de game-tijdgeest dat de overgedragen ziel nu een erkende subklasse van RGP is. Ondanks de games die erachter komen, is de release van Donkere zielen blijft een onbetwist keerpunt voor gaming. Het is het spel dat "git gud" een subcultuur maakte en een geheel nieuwe betekenis gaf aan de uitdrukking "**** ing hard."
Het is dus goed nieuws dat de ethiek van wat het origineel zo tijdloos maakte, de kern van is Dark Souls: Remastered. Of met andere woorden: prijs de zon, deze remaster is geen blindganger.
maken Donkere zielen Geweldig (opnieuw)
OG Donkere zielen spelers zullen merken dat bijna alles in de remaster precies hetzelfde is als ze het onthouden: vijanden bevinden zich op dezelfde locaties, bazen zijn net zo moeilijk en exploratie is net zo belangrijk.
Maar het woord 'remaster' zelf brengt verandering met zich mee - en niet elk klein detail van Lordran is hetzelfde. De meest opvallende verschillen komen op het grafische front, terwijl andere te vinden zijn in de PvP-elementen van het spel. Sommige, voor beter of slechter, vallen beslist in de noch-positieve, noch negatieve categorie van "ik."
Als je ongerust was Dark Souls: Remastered zou niet draaien op een romige, soepele 60 fps bij 4K (of meer technisch, 1800p opgeschaald / 60), je kunt je zorgen aan een fecund bed onderwerpen. Vanaf het begin van de game tot aan het einde is het duidelijk dat Dark Souls: Remastered maakt volledig gebruik van de stroom van de huidige generatie.
In mijn ruwweg 40 uur met het spel, moet ik nog steeds merkbare framerate-drops tegenkomen. In feite is het spel zo zijdeachtig dat ik nog niet zo vaak stotter. Minder jankachtige afbeeldingen verwijderen sommige problemen met hitdetectie die inherent zijn aan het ontwerp van het spel, maar het betekent wel meer zelfvertrouwen ripostes en backstabs - en beter animatie leest over vervelende vijanden zoals kale ridders, schilders schilderen en verguisde geesten.
Gelukkig betekent dit ook dat notoir intensieve omgevingen zoals Blighttown, The Depths en andere voorheen trage hells eindelijk hun spullen bij elkaar hebben. Waar het spel ooit worstelde om 30 frames te raken (of waar het klauwde om zelfs de helft van die drempel te bereiken), Dark Souls: Remastered mist geen slag.
Sommigen zullen zeggen dat de verbeteringen fundamenteel gebieden als Blighttown veranderen, waardoor ze "gemakkelijker" worden gemaakt in vergelijking met hun originele versies. Maar juister, ik denk dat de verhoogde frames deze gebieden net iets eerlijker en vermakelijker maken voor zowel oude als nieuwe spelers.
Vergis je niet, de steiger die naar Blighttown leidt, is nog steeds genadeloos verraderlijk; de nauwe steegjes van de benedenstad Undeadberg zijn nog steeds moorddadig vervelend; en de krappe gangen die door de Diepten sluimeren zijn nog steeds meedogenloos verraderlijk. Het is gewoon dat nu gevechten beter gebalanceerd voelen, met lag, tranende en artefacten dingen uit het verre verleden.
Een andere verbetering die maakt Dark Souls: Remastered een aangenamere ervaring komt in de vorm van volumetrische verlichting.
Van nature, Donkere zielen is, nou ja, een duister spel, een waarin zowel licht als donker samenwerken om de sfeer van elk onderscheidend gebied te ontwikkelen. En hoewel het origineel geen flauw idee had van het licht en de deeltjes, Dark Souls: Remastered verbetert die effecten in grote mate.
Vuurtjes branden met nieuwe intensiteit, zielen schitteren in schitterend blauw-wit licht, en spreuken als Great Soul Arrow verlichten donkere omgevingen in oogverblindende eldritch-lichtshows.Het meest opvallende van alles zijn de verbeteringen aan de buitenverlichting, waarbij zonlicht zich dynamischer verspreid dan ooit tevoren, waardoor bekende vergezichten worden herschilderd in prachtige nieuwe wandtapijten.
Maar net zo prachtig als de omgevingen van Dark Souls: Remastered kan zijn, er is ook een vreemd tegenwicht in het spel: niet alles ziet er beter uit. Bekijk een vergelijkende video en je zult zien dat sommige weergaven van de game er gewoon beter uitzagen op de PlayStation 3, wat vreemd is aan een game - laat staan een in de game Souls serie.
En afhankelijk van uw display, remastered kan een beetje (of veel) er oververzadigd uitzien. Omdat 4K-televisies meestal standaard zijn ingesteld op hoge contrastinstellingen, zul je merken dat delen van Blighttown nu doordrenkt zijn met een misselijk groen of dat delen van Anor Londo baden in vurig rood. In andere gebieden kunnen vreugdevuren er uitzien alsof ze te veel doorzichtigheidfilters van Instagram hebben doorgemaakt, wat niet echt een goed uiterlijk is.
Als ik op een TCL 50 "4K HDR speelde, duurde het ongeveer een uur voordat mijn ogen volledig waren aangepast aan de remaster zonder mijn standaardinstellingen te veranderen (wat prima werkt met games zoals Horizon: Zero Dawn en God van de oorlog). Natuurlijk kun je de contrastinstellingen van je display gemakkelijk aanpassen, maar als je niet meerdere opties hebt voor al je inputs, zul je twee dingen doen: ze telkens veranderen als je speelt of gewoon wenkt het is geen van beide volledig ideale scenario's.
Git Gud of Die
Als je nog nooit een hebt gespeeld Souls spel, dan is dit misschien een lastige plek om te beginnen. Deze is een moeilijk spel, maar niet op een bijzonder snode manier. Je zult sterven, en je zult de basis van je geestelijke gezondheid in twijfel trekken als je nieuwe manieren vindt om je eeuwigdurende ontsnappende mensheid op te geven.
Verkenning kan moeilijk zijn. Als je gewend bent aan een minimap (of een andere kaart), zul je snel ontdekken dat het memoriseren niet alleen de sleutel is om rond te komen, maar ook om te overleven. Je zult terugkeren. Je zult malen. En je raakt gefrustreerd. Maar het mooie ervan Donkere zielen is dat het je geduld en doorzettingsvermogen leert in schoppen. Elke dood leidt tot een beter begrip.
Misschien in tegenstelling tot andere spellen, Donkere zielen zal je een betere gamer maken.
Als je terugkeert naar Lordran, zie je niet alleen de bovenstaande toevoegingen, maar ook een paar levenskwaliteit-upgrades. Nu kunt u facties in convenanten wijzigen, meerdere items tegelijk gebruiken en menu's schalen om ze beter te zien. Al deze dingen brengen Dark Souls: Remastered meer in lijn met beide Dark Souls 3 en andere games in de huidige generatie.
Als u een PvPer bent, zult u blij zijn dat matchmaking beter is dan ooit tevoren. Dark Souls Remastered gereedschap DS3Het wachtwoordsysteem en tweaks naar balanceren zorgen ervoor dat OP-spelers je niet eenvoudig zullen binnenvallen en vernielen vanwege hun uitrusting.
Dark Souls: Remastered misschien niet helemaal up deze dagen, met sommige gebieden en ontwerpkeuzes tonen hun leeftijd in vergelijking met Dark Souls 3 of bloodborne. En het is een schande dat de ontwikkelaars niet de tijd hebben genomen om een aantal van de gebieden te vernieuwen en / of af te maken, zoals de nog steeds verschrikkelijk uitziende Verloren Izalith. Maar of je nieuw bent in de serie of niet, Dark Souls: RemasteredDe ellende doorweekte wereld is een bewijs van visie en uitvoering.
Dark Souls: Remastered is de beste manier om een moderne klassieker te spelen.
[Opmerking: de ontwikkelaar heeft de kopie van Dark Souls: Remastered gebruikt in deze recensie.]
Onze beoordeling 8 De sintels van Dark Souls branden misschien niet zo helder zeven jaar later, maar Dark Souls: Remastered bewijst dat dit nog steeds een van de beste RPG's van het moderne tijdperk is.