Ik heb het moeilijk gehad om Defiance het meest uit te drukken, omdat ik de ervaring bijna net zo leuk vond en haatte. Voor elk concept heeft Trion Worlds gelijk gekregen, ze hebben ergens anders gemist. Defiance is een gemiddelde MMO met het potentieel om iets boven het gemiddelde te zijn als de ontwikkelaars zich ertoe verbinden bugs en ergernissen te herstellen en in de loop van de tijd betere inhoud toe te voegen.
Met dat gezegd, laten we in de break van de cateogorie springen.
Action Junkies - Defiance's beste kwaliteit is het vuurgevecht. Het is snel, chaotisch en vooral accuraat. Je besteedt het grootste deel van je in-game tijd aan het doden van slechteriken wanneer je geen items ophaalt of terminals ontgrendelt, dus het is goed dat Trion Worlds dit gedeelte goed heeft gemaakt.
Het vuurgevecht wordt echter belemmerd door grof repetitieve missiestructuren, dezelfde afschuwelijke vijandelijke spawning gevonden in games als Borderlands en Call of Duty en een belastende interface die het schakelen tussen meer dan 2 wapens in het midden van de strijd een ernstige pijn maakt.
Bovendien moet je onthouden dat deze game een MMO is. MMO's doen er alles aan om het spel honderdduizenden uren uitdagend te houden. Dus plan niet om gevonden of beloond te worden met schilden, wapens of granaten die uiteindelijk vernietigend zijn. Dit was mijn grootste twistpunt met de actie. De wapens die ik tijdens de laatste uren van het spel gebruikte, waren een zeldzaam sluipschuttersgeweer dat ik vroeg in de game kreeg van een vriend en het geweer dat Nolan me in de tv-missie gaf. Je zult je tegen het einde van de hoofdcampagne niet als badass voelen, tenzij je het geluk hebt om de lotto te winnen via de zeldzame dropboxen in het spel of als je een paar vrienden kent die je met een paar leuke versnellingen kunnen koppelen.
boekenwurmen - Als je in de eerste plaats een boekenwurm bent, doe dan geen moeite met dit spel. Het verhaal, de personages en de dialoog zijn uiterst oubollig en oninteressant. Om de zaken nog erger te maken, het onhandige verhaal belemmert je ook om een gevoel van doelgerichtheid voor je acties te voelen. Dit is nog een andere shooter die je op de stapel kunt werpen die neerkomt op gedachteloos moorden zonder echt gevoel van gewicht dat aan je acties is gebonden
Explorers zal worden behandeld voor een enorme open wereld - een die je geen prikkels geeft om deze te verkennen, tenzij je een actie-junk bent die op zoek is naar vuurgevechten. Hoe kun je een wijd open terrein hebben met hoekjes, gaatjes en gebouwen die smeken om te worden gezocht en de speler niet belonen voor het uitproberen door ons toe te staan zeldzame buit te vinden?
strategen mag Defiance liefhebben en haten. Ik vond zoveel gevechtsituaties die ik smeekte om vanuit de hoge grond als sluipschutter en regen de vernietiging in te sluipen voordat ik uiteindelijk het doel voorbijschiet om achterblijvers op te ruimen. Maar voor zoveel van deze situaties als ik ontdekte, vond ik minstens twee andere missies waardoor ik generatoren deactiveerde terwijl ik probeerde vijandelijk vuur te ontwijken tegen spawnende vijanden. Om nog maar te zwijgen over de overvloed aan missies die ervoor zorgen dat je een uplinkstation verdedigt, terwijl 200 slechteriken uit het niets komen en neerdalen op je locatie. Defiance is echt een gemengd zakje als het gaat om strategie. Soms hou je ervan, soms haat je het. Helaas voor mij waren de liefdessequenties maar weinigen.
Builders - Dit was het tweede gebied waar ik me voelde alsof Defiance me teleurstelde. Ik kocht Defiance in de hoop dat het de jeuk zou bekrassen. Ik had het gevoel dat Borderlands 2 dat niet kon. Ik heb het specifiek over het geven van een uitgebreider systeem voor het ontwikkelen en aanpassen van personages. Defiance leverde dit, maar verpletterde het vervolgens met nivellering die te lang duurt en het aantal passieve en actieve vaardigheden beperkt dat ik op een gegeven moment zou kunnen gebruiken.
Maar nogmaals, dit is een MMO. Als je geniet van MMO's, zul je hier waarschijnlijk niet zo vaak over gaan tobben, omdat je bereid bent - en echt gewend bent - 100 uur te investeren om je personage op orde te krijgen. Ik ben een beetje ongeduldiger dan de gemiddelde MMO-speler, dus neem mijn kritiek hier met een korrel zout.
medewerkers - Als een MMO, verwacht Defiance leuk te zijn met vrienden. Maar eerlijk is eerlijk, tenzij je een groep vrienden hebt die van plan zijn om deze game met je te spelen, verwacht niet dat je tijdens het online spelen te veel contacten hebt. Uit mijn ervaring zijn de meeste mensen in de game gefocust op arkval-evenementen die oud worden nadat je er vijf hebt gedaan. Voor een MMO voelt het meer als een avontuur voor één speler.
In de verdediging van het spel, zal ik zeggen dat ik geloof dat veel gamers wachten om te zien hoe het zich ontwikkelt in de tijd voordat ze erin springen. Dus dit zal waarschijnlijk in de loop van de tijd beter worden.
concurrenten - Er is PVP. Het is functioneel en kan leuk zijn. Verwacht gewoon niet dat het fantastisch is en laat het niet de belangrijkste reden zijn waarom je besluit het spel te spelen. Oh, en ben van plan om stealth en shotguns te gebruiken, want je zult waarschijnlijk worden verlicht door alle andere mensen die zijn als je dat niet doet
Audiofielen en visualisten - net als de boekenwurmen hoeven audiofielen en visualisten niet van toepassing te zijn. De beelden grenzen aan meppen en de soundtrack is allesbehalve onbestaande. De geluidseffecten zijn redelijk en de voice-acting is minder dan gedenkwaardig.
Achievers - Completionists zouden een goede tijd moeten hebben met Defiance. Geen van de prestaties is frustrerend moeilijk van wat ik heb gezien en er zijn een hoop missies en nevenmissies om je tijd te spenderen.
globaal - Als je nog niet hebt besloten om deze game te kopen en je je afvraagt of dat wel moet, is mijn advies aan jou om te wachten. Wacht tot betere inhoud naar buiten komt. Wacht tot ze een aantal van de bugs oplossen die al sinds de lancering achterblijven en wacht even om te zien of ze een van de problemen aanpakken die ik in de review heb geschetst als het huisdiereters zijn die jij en ik delen.