Inhoud
- Pet Peeve: "Een film afspelen" was altijd volkomen onnauwkeurig
- Betere technologie = minder indrukwekkende tussenfilmpjes?
- Gamers willen ze misschien niet meer, eenvoudig en duidelijk
Voor degenen die in de begindagen van gamescènes van videogames in de buurt waren, weten ze dat dit wel het geval is altijd een controversieel onderwerp geweest.
Je had de old-school gaming puristen, die niet geloofden dat tussenfilmpjes (en in feite verhalen) zelfs in videogames thuishoorden. Toen had je de andere groep van nee-zeggers, die zeiden dat ontwikkelaars de nieuwe vooruitgang gebruikten om de speeltijd te beperken. Het was tijdens de originele PlayStation-dagen toen de uitdrukking "een film afspelen" echt in zwang kwam.
Nu, met grotere en dynamischere werelden, zien we een verandering in de manier waarop ontwikkelaars ons een verhaallijn geven. Kojima Productions heeft dat bijvoorbeeld al bevestigd Metal Gear Solid V: The Phantom Pain zullen minder tussenfilmpjes hebben dan je zou verwachten, en Snake zal niet eens teveel praten. Ze gaan voor een meer "next-gen" stijl van verhalen vertellen.
Dus, dit roept de vraag op: Hebben we zelfs niet-interactieve tussenfilmpjes nodig?
Pet Peeve: "Een film afspelen" was altijd volkomen onnauwkeurig
Deze zin hinderde me altijd. Als JRPG-fan klagen mensen over de lange tussenfilmpjes in games als Xenosaga, bijvoorbeeld. Verschillende tussenfilmpjes in de laatste titel zouden meer dan 20 minuten duren en ja, dat is overdreven. Maar het was een 40 uur durende game op het absolute minimum, dus als je de verhouding tussen interactieve gameplay en niet-interactieve cutscenes berekent, is het belachelijk om te zeggen dat je "meer dan alleen maar kijkt".
Het was zelfs belachelijk in de Metal Gear Solid spellen. Natuurlijk, ze waren een stuk korter dan RPG's, maar zelfs dan kon je niet zeggen dat de helft van het spel tussenfilmpjes waren. Dat was niet eens in de buurt van nauwkeurig. Daarom gewoon om dit uit de weg te ruimen: het was altijd stom om te zeggen dat je alleen maar "een film speelt" omdat er een paar tussenfilmpjes waren die een paar minuten duurden.
Betere technologie = minder indrukwekkende tussenfilmpjes?
Wat ik hiermee bedoel is dat omdat gameplay-graphics zo drastisch zijn verbeterd, we misschien iets minder onder de indruk zijn van glorieuze tussenfilmpjes? Ik bedoel, vroeger was er een reusachtig verschil tussen filmpje en echte gameplay-video's. Dit werd dubbel toen de film begon te rollen; het CD-ROM-formaat van de PlayStation laat ontwikkelaars daar meer inhoud vastleggen (onthoud, Legend of Dragoon was vier schijven!). En ja, die tussenfilmpjes vergden heel veel ruimte.
Maar tegenwoordig zijn er bijna naadloze overgangen tussen filmpjes en gameplay. Zeker, tussenfilmpjes zien er nog steeds beter uit, maar de opening is lang niet zo groot als voorheen. Daarom hebben ontwikkelaars de spiffy cutscene niet echt nodig om een game te promoten en verkopen.
Gamers willen ze misschien niet meer, eenvoudig en duidelijk
Tegenwoordig is groter en beter de naam van het spel (bedoelde woordspeling). Grotere werelden en meer vrijheid zijn de hoekstenen van onze huidige epische ervaringen en er is steeds minder ruimte voor lineaire, samenhangende verhaallijnen. Daarom is er misschien niet veel behoefte aan de niet-interactieve tussenfilmpjes. Ik moet ook zeggen, na jaren van slinkende aandachtsspanne (een feit dat mij pijnlijk duidelijk lijkt), ik ben er niet zeker van dat jongere gamers zelfs een bijzonder lange tussenfilmpje kunnen doorstaan. Ik bedoel, sommigen klagen over laadschermen van 20 seconden, om hardop te huilen.
Rekening houdend met al deze factoren, lijkt het mogelijk dat de tafereel binnenkort zal uitsterven. Althans, de 'tussen scène' zoals we die nu kennen. Ik heb altijd van ze gehouden omdat ik altijd van verhalen heb gehouden en ik zal altijd lineaire vertellingen ondersteunen. Ik ben misschien in de minderheid, hoewel ...