Inhoud
- Dragon Quest Heroes 2 - Kleurrijke personages en Flashy Combat
- Hoe spelen de personages in gevechten?
- Dragon Quest Heroes 2's Barren Multiplayer en Nightmare UI
- Oh ja, de speurtochten ...
- Kun je iets anders doen dan monsters moorden? Dragon Quest Heroes 2?
- Verdict - Een gebrekkige RPG is een opwindend actiespel
Ik ben in een impasse geraakt. Ik zit vast aan een baas die niet ver van de eindbaas zit Dragon Quest Heroes 2. De monsters zijn belachelijk sterk geworden tijdens de afgelopen missies, multiplayer op pc is kaal en niemand die me kon helpen was online. Ik woog mijn opties zorgvuldig: maal goud en ervaring om me voor te bereiden op de baaskoorts of sla deze recensie uiteindelijk uit.
Yep, hier moet ik praten over mijn ervaringen met Koei Tecmo en de nieuwste Omega Force Warriors spel. Laat ik beginnen met te zeggen dat ik geschrokken was van de sprong van een op menu's gebaseerde hack-en-slack naar een semi-open RPG hack-en-slash.
Het is ongelofelijk om (enigszins) vrijelijk een game te verkennen terwijl je vijanden met iconisch maait Musoustijl gevechten. Dragon QuestDe grillige werelden en charmante menselijke / monsterrelaties complimenteren deze verandering ook.
Maar is Dragon Quest Heroes 2 een poging waard? Spoiler: Hells ja, dat is het. Vooral als je een bent Warriors fan - of actie-RPG-fan in het algemeen! Maar laten we eerst eens kijken naar de sappige details.
Dragon Quest Heroes 2 - Kleurrijke personages en Flashy Combat
Je begint het spel door te beslissen of je de dualzwaaiende Lazarel of het zwaard en de shield-bewapende Teresa wilt gebruiken. Hun wapens hebben bijna identieke bewegingen en je kunt pas na een tijdje van teamlid wisselen, dus je krijgt al een tijdje niet veel variatie.
Gelukkig kunnen ze al snel van klas wisselen, dus ik stel voor degene te kiezen waarvan je meer geneigd bent om door de stad te lopen, aangezien je ze in het hele verhaal bijna vasthoudt. Ik weet niet eens zeker of ze ooit uit het feest kunnen worden gezet, wat nogal contra-intuïtief lijkt voor een Warriors spel.
Desondanks speelde ik nog steeds de hoofdrol. In staat zijn om wapens en roeping te veranderen, gaat echt een lange weg in de richting van het verbreken van de monotonie van vastzitten met een personage tijdens bepaalde sequenties.
Je bent natuurlijk niet helemaal vastgelijmd aan de hoofdpersoon. Je kunt nog steeds door de personages van je viermansfeest fietsen terwijl je in het veld bent. Je kunt zelfs meedoen aan multiplayer kerkers en anderen helpen met hun verhaalgevechten als iemand van de kleurrijke cast.
Misschien wil je dat ook, omdat alles zijn eigen niveaus en vaardigheden heeft. De hoofdpersonages hebben zelfs een paar rijen in elk van hun klasse skill trees die passieve bonussen geven aan al hun roepingen, waardoor ze allemaal een nogal verleidelijk doel vormen om op te schieten.
Hoe spelen de personages in gevechten?
Het iconische Musou- Stijlgevechten zijn hier natuurlijk het hoofdbestanddeel, met de traditionele lichte aanval in zware aanvalscombo's. Spelers kunnen zelfs toegang krijgen tot een reeks MP-etende spreuken en een krachtige spanningsuitbarsting laten ontsnappen wanneer ze echt worden geactiveerd.
Er zijn ook allerlei soorten wapens. Ik had nog nooit een gespeeld Warriors speel eerder met echte boogschutters, magiërs of priesters, dus dit soort klassen en wapens zette me in het begin af, maar ik eindigde echt in het waarderen van hun individuele gevechtsstijlen nadat ik niet meer over combo's beschikte.
Over het niet meer hebben van combo's gesproken, Dragon Quest Heroes 2 heeft een nieuwe manier van vechten genoemd Snelle bediening. Wanneer je deze modus gebruikt, kun je gewoon op de knoppen drukken en je personage zal automatisch beslissen wat te doen. Ze zullen zelfs spreuken op zichzelf uitspreken. Het is vreselijk als je enige schijn van controle wilt hebben over wat je doet, maar geweldig voor degenen die misschien onervaren zijn met actiegames.
Het maaien van honderden vijanden is net zo snel als altijd - behalve wanneer dat niet het geval is, vooral als je op een pc speelt. Begrijp me nu niet verkeerd, de consoleversies kunnen ook geen gestage framesnelheid behouden, maar ze hebben tenminste het fatsoen om te dippen om het tempo van de strijd bij te houden.
De pc-poort vergrendelt zijn framerate op een manier waardoor ik het gevoel heb dat ik auditie doe voor de volgende Matrix film wanneer mijn computer beslist dat het niet alle frames aankan. Ik bedoel ja, het is leuk om niet om te gaan met framerate duiken in een gevecht, maar ik had liever niet geplakt bij 30 fps, alleen omdat de rig waar ik het op heb getest geen vaste 60 aankan.
Uiteindelijk was het gewoon een muggenzifterij, en de game liep prima nadat ik een instelling vond die werkte. Als het vinden van de juiste instelling niet zo vervelend was. Ze hadden de menu's echt beter kunnen ontwerpen ...
Dragon Quest Heroes 2's Barren Multiplayer en Nightmare UI
Weet je nog hoe ik je vertelde hoe dit de sprong maakte van een op menu's gebaseerde actiegame naar een semi-open wereldactiegame? Welnu, veel van de gemakken van een menugestuurd systeem verdwenen ook.
Na de eerste paar keer dat je het spel speelt, wordt je gevraagd om te sparen voordat je naar je eerste Wild Zone wordt gespuugd. Dit open gebied kan een tijdje duren om te verkennen, en als je op de pc speelt, zul je er misschien slecht doorheen moeten kijken totdat je Accordia bereikt, waar een priesteres je voortgang kan opslaan en je terug kan zetten naar het titelscherm.
Geen van deze opties staat in het pauzemenu, wat een beetje vreemd is voor een moderne game, maar ik ben bereid om die af te zwaaien als een eerbetoon aan de serie. Ik was er meer van onder de indruk dat de grafische opties op de pc uitsluitend in het hoofdmenu verborgen waren, dus je kon ze niet aanpassen om de mid-game problemen met framerate het hoofd te bieden.
Bovendien vind ik het Misc-menu een rare rommel die dingen als je questlogboek, de handleiding van het spel en een reeks verschillende instellingen onnodig verbergt. Ik realiseerde me niet dat het questlogboek er al was voor de helft van het spel, ik ging er gewoon van uit dat ik naar de questteller moest gaan om ze te bekijken.
Oh ja, de speurtochten ...
Je zult door Wildzones rennen Dragon Quest Heroes 2 zoals een kip met afgeknotte kop om allerlei traditionele RPG-speurtochten te voltooien. Het doden van monsters, verzamelen van voorwerpen, het verslaan van monsters zoals deze, verzamelen van items als deze. Je krijgt de foto.
Het is echter een voordeel om (enkele) speurtochten te voltooien. Door bepaalde speurtochten in te schakelen, kun je dingen doen zoals de paden vrijmaken die Wild Zones met elkaar verbinden en je healstenen, monstermedaillehouder en wapenwinkel upgraden. Een paar late game-quests zullen zelfs de hoofdpersonenklassen van Gladiator en Sage vrijspelen.
Er is niet veel anders te doen in de Wild Zones dan reizen naar het volgende gevecht, wat de instanced schermutselingen zijn die spelers gewend zijn te verwachten uit de Warriors spellen. Veel van hen bestaan uit gevarieerde maar interessante RPG-scenario's in plaats van volledige veldslagen, maar ze zijn niettemin plezierig.
Als je problemen hebt met een gevecht, kun je een oproep doen om andere spelers uit te nodigen voor je verhaalmissie. Ze krijgen dubbele ervaring, gouden munten en vaardigheid, dus er is iets voor iedereen.
Het zou een geweldige functie zijn als de online multiplayer niet zo kaal was - tenminste op pc. Je kunt maar beter een vriend vinden die de game al heeft verslagen om te helpen - omdat, weet je, ze je alleen kunnen helpen als ze het niveau eerder hebben voltooid.
En ja, de Dimensional Dungeons zijn net zo moeilijk om wedstrijden voor te vinden. Je kunt deze multiplayer-kaarten beter alleen spelen. Je kunt tenminste nog steeds je dagelijkse bonusbal krijgen voor die zoete, zoete 2x-belevingsbonus.
Het is echt een leuk spel om online te spelen, zelfs met randos, maar het ontbreken van spelers die de multiplayer-functies gebruiken, belemmert echt het vermogen om te schitteren. Als het je lukt om verbinding te maken, is de ervaring naadloos. Tenzij je natuurlijk lag raakt, zullen de frames periodiek bevriezen totdat iemand de verbinding verbreekt, waardoor het hele feest wordt ontbonden, of iedereen gelijkelijk doorloopt tot aan het einde van de kerker.
Kun je iets anders doen dan monsters moorden? Dragon Quest Heroes 2?
Het antwoord is zeer zeker nee; het maaien van mooks (trash mobs) en triomferen over baas monsters is waar het bij deze game allemaal om draait.
Hoewel, er is een behoorlijk fatsoenlijk verhaal. Zonder er te veel in te krijgen, merkte ik dat ik nogal onverwacht verscheurde tijdens grote onthullingsmomenten. Ik wist niet eens dat ik dat was die in het verhaal was geïnvesteerd. Er zit schoonheid in eenvoud.
Aan de andere kant konden de tranen in mijn ogen heel goed te wijten zijn aan de constant desyncede stemmen tijdens tussenfilmpjes op de pc-versie. Ik weet niet wat er aan de hand was, maar soms was het desync nauwelijks merkbaar en soms moest het 3-5 seconden duren. Proef om een filmpje te bekijken met desynced audio is hoe echte pijn voelt.
Verdict - Een gebrekkige RPG is een opwindend actiespel
Er zijn veel gebreken hier, maar als je ze kunt passeren, heb je een briljant Warriors spel dat de extra mijl in gaat om de speler een onverwacht niveau van vrijheid te geven. Zelfs als het een beetje struikelt, vind ik dat het nog steeds moet worden geprezen.
Het is zeker niet de eerste actie-RPG, en het is zeker niet de beste. Maar jongen is het altijd een traktatie Dragon Quest en Warriors fans.
Dragon Quest Heroes 2 is nu verkrijgbaar voor pc en Playstation 4. De Nintendo Switch-versie is nog niet bevestigd voor het westen.
Wat denk je van de nieuwe Musou-RPG-hybride van Square Enix? Geluid uit in de commentaarsectie hieronder!
Onze beoordeling 7 Als een RPG duikt Dragon Quest Heroes 2 vol met fouten, maar geen enkele daarvan doet afbreuk aan het flitsende actiegevecht waar de Musou-serie om bekend staat. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean