Inhoud
- Battle 1: Factional Warfare-schermutseling
- Battle 2: High-sec hinderlaag
- Geen teken van inkomende hostielen
- VOLGENDE: # 3 - De Mars van de Tinkermen
17 september 2013: Het is halverwege de middag. De vrouw en de baby zijn vrienden aan het zien en komen niet uren terug. Ik ben achtergebleven om te "werken". Er was waarschijnlijk wat wasgoed of iets dat ik zou moeten doen, maar daar kom ik later op terug.
Mijn pc, nu op een bureau met wielen voor mobiliteit, is al in de woonkamer vanwege een late nacht-podcast die me naar het verste punt uit de slaapkamer zag vertrekken. Met de vingertop toegang tot internet en alle gidsen en walkthroughs die het kan bieden, was het de perfecte set om eindelijk grip op te krijgen STOF 514.
Dat gezegd hebbende, ik heb er in het begin niets van gebruikt. Zo lang is het wachten geweest, ik heb me koortsachtig aangemeld en direct in gevecht geladen met gekkigheid. Ik wilde gewoon in de actie stappen en een paar mensen schieten in de ruimtelhelm.
Battle 1: Factional Warfare-schermutseling
Mijn eerste gevechtservaring sloeg snel de wind uit mijn zeilen. Ik had niet eens de tijd genomen om een toetsenbord en muis aan te sluiten en was alleen gewapend met de PlayStation-controller - een apparaat dat mij zo vreemd is, ik zou waarschijnlijk net zo effectief zijn als ik het met mijn gezicht bedien.
Het werd al snel duidelijk dat ik een grote fout had gemaakt.
Iedereen was accurater en flexibeler dan ik. Ik stierf veel en werd alleen per ongeluk gedood (ik veranderde per ongeluk van geweer in paniek en hapte op een hilarische manier een tegenstander neer met 5 buitengewoon accurate quickfire-pistoolopnames). Het vijandelijke Minmatar-team nam de controle over alle doelstellingen van het slagveld en won vrij overtuigend.
Ik zou graag willen denken dat het niet helemaal mijn fout was.
Battle 2: High-sec hinderlaag
Onverschrokken, ik verbond een toetsenbord en een muis en voelde me meteen meer thuis voor het tweede gevecht.
Ik nam wat tijd om een aantal fantastische landschappen te bewonderen die ik nog nooit eerder had gezien; een reeks wolkenkrabber-sized elektrisch geladen verticale ringen torenhoog over het slagveld zoals pylonen. Na enige ervaring met de pre-release-build was ik blij een beetje meer kleur en variatie in de omgevingen te zien.
De strijd zelf was veel lonender. Het eenvoudige hinderlaagformat betekende dat er geen objectieve shenanigans waren om je zorgen over te maken, dus ik volgde een aantal kerels die leken alsof ze wisten wat ze aan het doen waren en we groeven in een reeks gebouwen.
Het tit-voor-tat vuurgevecht dat volgde was best leuk en ik wist het voor elkaar te houden. We hebben meer gedood dan we zijn gestorven en hebben als gevolg daarvan de wedstrijd gewonnen.
Ik zou graag willen denken dat ik mijn deel gedaan heb.
Geen teken van inkomende hostielen
Ik was op dat moment best vrolijk - ik had een beetje uit die tweede strijd gerend en begon me een stout kind te voelen dat van school naar een leeg huis was geslopen.
Ik becijferde dat ik nog een paar uur had voordat ik me moest terugtrekken uit de hete zone van de bank, dus maakte ik plannen om het voordeel te drukken en dieper in te gaan op de STOF 514 ervaring.
Ik had grotere wapens nodig.
VOLGENDE: # 3 - De Mars van de Tinkermen
Vorige: # 1 - Een zeer huishoudelijk oorlogstheater