Ik begon te spelen Dust: An Elysian Tail zonder veel vooruitdenken of enige kennis van wat er in zijn schepping en ontwikkeling is gebeurd. Terwijl ik me een weg baant door de met de hand geschilderde omgevingen met solide, zo niet standaard, hack'n'slash RPG-spel, voelde alles goed. Zo groot als het moest zijn, niet revolutionair maar tot snuifje voor het prijskaartje. Het is een mooi pakket, maar ik voelde dat er iets anders was, iets dat ik niet helemaal kon vastpinnen. Het geheel van het spel voelde klein, maar niet in termen van grootte, lengte of de variëteit van de wereld van Falana. Deze dingen waren verrassend groot.
De game voelde klein aan in de zin dat er een tastbare samenhang was waardoor elk element perfect bij elkaar kwam; een hechte singulariteit die overkwam door de esthetiek en de gameplay. Pas toen ik de credits zag die ik ontdekte, had ik het gevoel dat de wereld zo scherp en volledig gemaakt was: het hele spel, behalve de geluiden en sommige elementen van het verhaal, werd gebouwd door ene Dean Dodrill (opererend onder de titel van Humble Hearts).
Dust: An Elysian Tail, is een side-scrolling actie-RPG die al een jaar op XBLA heeft doorgebracht (het was gepland voor de Indie Games-markt, maar werd verheven tot XBLA na het winnen van verschillende prijzen) en komt morgen naar de pc. Alles bevat een bepaald gevoel van liefdevol vakmanschap, en hoewel het niets verandert aan het genre of iets nieuws aan de tafel brengt buiten het unieke niveau van artistieke kwaliteit, voert het al deze dingen uit zonder grote tekortkomingen.
Stof is onze held, een antropomorfe zwaardvechter (swordsfox?) Die zijn herinneringen is ontnomen. Er is iets vreselijks gebeurd, en jij bent er de kern van. Je vliegende, verstandig krakende metgezel, Fidget en je pratende zwaard, de Blade of Ahrah, vergezellen je op je reis, met veel goed geschreven NPC's om onderweg te helpen of te hinderen. Hoewel het verhaal niets revolutionairs is, fascineert het met gemak en past het zeker in het genre en de stijl. De levendige diversiteit van de omgevingen helpt zeker. Het verhaal loopt goed genoeg samen en is voldoende overtuigend om het spel op te houden. Stof is zeker geschikt voor een jonger publiek, al zal het volwassenen zeker aanspreken.
De gameplay varieert enorm, afhankelijk van de gekozen moeilijkheidsgraad. Easy levert een ervaring op die niet buiten het bereik van een klein kind ligt, afhankelijk van 4-10. De rest van de problemen buiten Hardcore zal dienen als een solide ervaring. Maar als je dit soort dingen eerder hebt gedaan en meer wilt doen dan doorkloppen, ga je rechtdoor naar Hardcore. Het ontbreken van een hogere moeilijkheidsgraad ontneemt het spel zeker een behoorlijke hoeveelheid herspeelbaarheid, net als het ontbreken van een NewGame + -modus, maar het is niettemin gelijk.
De som van de actie-gameplay vereist zeker de uitstekende RPG-elementen die er bovenop lagen. Het is het hoogst mogelijke niveau van standaard actieplatformgame, maar het is nog steeds standaard. De diepte van het RPG-systeem omvat je gebruikelijke gokkasten, vaardigheden, niveau's, upgrades, etc. Nogmaals standaard, maar dat is meer dan oke. Een game als deze hoeft niet te revolutie, het hoeft alleen maar de solide mechanica te leveren waar ik in de game voor kom. Stof levert.
Buiten de fantastische voice-acting, spot-on soundtrack en effecten standaard gameplay, is de enige meest opmerkelijke kwaliteit de kunst. De omgevingen zijn allemaal duidelijk met de hand getekend, niet vanwege een fout, maar alleen omdat dit niveau van schoonheid alleen maar wordt bereikt door verbluffend nauwgezette aandacht voor detail. Alleen al de stijl van de animatie zal spelers aantrekken, hoewel het ook het tegenovergestelde kan doen. Ik ben meestal niet iemand ... antropomorfe dieren (ik vermijd de andere term omdat het vaak kwaadwillend wordt gebruikt en ik ben hier niet van plan), maar de hoge kwaliteit van de kunst heeft me doorgemaakt en ik heb er enorm van genoten.
Aan het einde van de afweging, wat me het meest opvalt en wat me terug brengt voor meer is dat dit hele fijngemaakte spel is dat het persoonlijker voelt, en daarom meer ontroerend en boeiend. Het is uitdrukkelijk omdat het persoonlijker is; one man's (plus een co-schrijver en uitbesteed geluid) liefdeswerk. Het komt over in de kleine dingen, en dat is vooral waarom Stof is nodig.
Dodrill heeft een geweldige postmortem geplaatst Dust: An Elysian Tail hier op Gamasutra.
Onze beoordeling 9 Een zijwaarts scrollende fantasy-actie-RPG wordt goed gedaan, gepresenteerd in liefdevol gedetailleerde, handgetekende omgevingen met een uitstekende variëteit en kwaliteit.