Je scoort een 30-yard screamer met je favoriete voetballer, sprint naar de hoekvlag in je favoriete stadion en koestert je in de glorie van je hongerige supporters. Dopamine overstroomt je hersenen in een gekke rush die alleen FIFA kan bieden.
Het ziet eruit, voelt en klinkt ... klinken.
Dan, na een paar verliezen en een tiental momenten als deze, val je terug naar de realiteit.
Dit is geen herbespreking van FIFAveel bekende problemen, en het is ook geen door nostalgie gevoede kreet FIFAs van ouds, maar eerder een poging om het laatste stukje van de puzzel voor deze stagnerende franchise te achterhalen. Als een die-hard fan van het spel voor de laatste zeven jaar, honderden uren noteren in Ultimate Team en duizenden onderlinge wedstrijden, is het me duidelijk hoe FIFA op dit punt en wat het nodig zal hebben om vooruit te gaan.
In het vorige decennium was de nieuwigheid van het spelen van een virtueel voetbalspel altijd spannend genoeg om een aankoop te rechtvaardigen. Snel verbeterde graphics en de introductie van Head-to-Head online veranderde de game verder, waardoor je op elk moment je vaardigheden tegen echte tegenstanders kunt testen. Gecombineerd met de introductie van Ultimate Team, FIFA had zijn succesvolle gameplay-loop voor het moderne tijdperk gevonden.
Echter, sinds de uitbreiding van deze belangrijkste functies in FIFA 2010, heeft de concessie een rotsachtige weg onder ogen gezien. Je zou dat elk oneven jaar kunnen betwisten FIFA sindsdien volledig is overgeslagen; FIFA 11, FIFA 13, FIFA 15en onlangs FIFA 17, waren ernstig niet-essentieel en vaak slechter dan hun evengenummerde tegenhangers. De versies van 2010 en 2012 van FIFA worden grotendeels als klassiekers beschouwd, FIFA 2014 was onze eerste kennismaking met next-gen, en 2016 kon niet erger zijn na de bodemloze FIFA 2015.
Ondanks deze inconsistenties is de haak voor de afgelopen zeven jaar grotendeels hetzelfde gebleven: verbeter de graphics en streef naar realisme. Misschien was dat niet genoeg om elk jaar een nieuwe release te rechtvaardigen, maar het was genoeg om elke vorige game vreemd genoeg verouderd te laten voelen.
Dat rare gevoel is sindsdien echt de belangrijkste bestuurder geweest FIFA 10. Hoeveel beter ziet de volgende game eruit? Hoe realistisch zal het zijn voelen? En die antwoorden waren tot nu toe bevredigend genoeg, waar het elk jaar leek FIFA probeerde te verbeteren of op zijn minst te streven naar de realistische voetbalwedstrijd waar we altijd van hebben gedroomd. Met FIFA 18, Ik begin serieus te vragen of dat traject voorbij is en of de droom eindelijk dood is.
Niet te zeggen FIFA 18 is geen indrukwekkend of plezierig spel. De grafische weergaven zijn onberispelijk, springen en grenzen over zijn oudere voorgangers. De sfeer en opwinding van opwinding zijn intenser geworden dan welke andere dan ook FIFA zo ver. Maar in het tijdperk van afnemende opbrengsten ben ik bang dat de serie in een groef terecht is gekomen die niet van plan is zich te verwijderen.
Voor de eerste keer vraag ik me af of EA het uiteindelijk heeft opgegeven, eindelijk gestopt met het bungelen van de wortel van authentiek voetbal dat we zo graag willen bereiken. Met zijn tegenhanger PES nog steeds constant streven naar die wortel van realisme, FIFA is verdubbeld op wat het al heeft: goede presentatie, meedogenloos aanvallend voetbal en een voorliefde voor zijn verslavende modes en over-the-top stijl.
Deze nieuwe filosofie is uiteindelijk bitterzoet voor ons oude fans. We kunnen nu verwachten FIFA 18 om de norm te zijn voor de toekomst - licht verbeterde graphics, strakke gameplay en een overweldigende nadruk op scoringsdoelen en koesteren in de weelde van FIFApresentatie. Aan de ene kant ben ik blij dat ik weet wat ik nu kan verwachten na zeven jaar inconsistentie.Aan de andere kant bloedt deze regelmaat de opwinding uit de toekomst FIFA releases.
We zullen niet langer anticiperen op het "grote" ding van volgend jaar of een groot verschil zien met de huidige gameplay. Hoop niet op ingrijpende veranderingen of een realistischere voetbalsimulatie, een waar defensie er echt toe doet. FIFA 18 is het nieuwe normaal, voor beter of slechter.
Toegegeven, het is niet noodzakelijk een slechte zaak FIFA heeft zijn identiteit gevonden. Consistentie wordt troostvoer, en het is moeilijker om teleur te stellen wanneer je fans weten wat ze kunnen verwachten. Maar dit gaat ten koste van zowel de industrie als de franchisenemers. FIFAde jaarlijkse release is niet langer een evenement, een opwindende opbouw van het volgende grote ding, of een alomtegenwoordige wereldwijde viering van het prachtige spel in zijn virtuele vorm.
Nee, FIFA is nu slechts een videogame. Geen fenomeen. Geen weerspiegeling van je interesses, of je liefde voor de sport, of dromen van een betere toekomst voor het genre. Het is gewoon een spel dat je leuk vindt of waar je niet van houdt, en daarom rouwen we.
Het is dan niet verrassend dat "Games as a Service" de toekomst is van FIFA en EA's andere sportfranchises. Ze zullen niet langer een jaar spenderen aan het opnieuw uitvinden van het wiel en streven naar iets groters. Wat overblijft is het omhulsel van een franchise, ontdaan van zijn geest, en gedegradeerd tot oneindige eeuwigheid.
We hebben de licenties, we hebben het marktaandeel, dit is het spel voor nu en voor altijd.
Graag of niet.