MechWarrior Online Free-to-Play Shooter Playtest & lpar; Deel 1 & rpar;

Inhoud

• De wet van de zeven ps *

Na herhaalde drubbing in traditionele 20e eeuws gemechaniseerd pantser, besloten de Old Pond Regulars dat een technologische upgrade naar het 31e-eeuwse pantser van de stompy robotvariëteit hun fortuin zou kunnen veranderen. De innerlijke sfeer van Mechwarrior online was onze bestemming.

Van de drie titels in onze playtest was dit degene waarin we collectief de minste ervaring hadden met spelen. We waren echter allemaal dol op de BattleTech tafel- en roleplaying-spellen uit het verleden, evenals de vele eerdere digitale iteraties. Ik beweer niet dat ik een expert in het MechWarrior-universum ben, maar ik heb vage herinneringen die me in staat zouden kunnen stellen mijn Jenners te vertellen van mijn klokkenluiders en mijn huis Steiner van mijn Clan Jade Falcon.

Er zou kunnen worden beweerd dat onze BattleTech geschiedenis zou net zo bevooroordeeld zijn MechWarrior Online, maar ik denk dat we als fans van de canon net zo waarschijnlijk kritisch zullen zijn over de verkeerde behandeling van een IP die we koesteren.

Zowel SingingBush als Toenailgoblin waren "founders" en hadden enige ervaring met de bèta. Bovendien had SingingBush een actieve premium account en toegang tot een brede selectie van mechs. De rest van ons moest genoegen nemen met het selecteren van een van de vier beschikbare proefjachten, elk met een andere gewichtsklasse en rol.

Ik koos voor een Heavy 'Dragon DRG-5N' op basis van het feit dat het sterk genoeg leek om mijn onbeholpen piloot te overleven en het had maar een paar wapensystemen, dus ik zou niet te verward raken. Bootneck maakte bewust dezelfde keuze, terwijl Toenailgoblin voor een kleine en manoeuvreerbare Raven light-mech ging en SingingBush een paar honderd ton zware Atlas-aanvalsmechanismes uitbracht. We hebben gewacht met wachten tot de eerste kaart is geladen ...

De wet van de zeven ps *

Toen de wedstrijd begon met tien MechWarriors aan elke kant, kreeg ik een indrukwekkende maar verbijsterende cockpit te zien, vol met knipperende displays en HUD-overlay-iconen. Ik kende de basisbedieningen, hoewel ik er nog niet zo goed in ben. Ik worstel met de wetenschap dat ik een tweevoeter aan het beheersen ben, maar ik stop niet met lopen wanneer ik de W-toets loslaat zoals mijn gamer-instinct verwacht, in plaats daarvan door te laden, onveranderlijk in een gebouw of een berghelling. Dit is geenszins een kritiek, in feite is deze controle-feedback een belangrijk instrument om duidelijk te maken dat ik een massa van het lopen van metaal bestuur in plaats van een menselijke avatar. Het is even wennen.

De onafhankelijk roterende torso eist nog meer fijngeslepen ruimtelijke bewustzijn en richtingsgevoeligheid en ik ben er zeker van dat met de investering van de tijd het besturingssysteem een ​​tweede natuur zal worden, maar ik denk dat het redelijk is om te zeggen dat het effectief mech-sturen in eerste instantie erg uitdagend is.

Ons eerste gevecht was nog meer verbijsterend vanwege het feit dat het nacht was en dat het echt heel erg donker was. Blijkbaar zijn milieu- en weerseffecten een recente toevoeging, zodat zelfs onze lettertype-van-alle-kennis oprichters niet wisten hoe ermee om te gaan. Niemand van ons kon uitvogelen hoe hij de koplampen aan moest doen. Misschien had ik van tevoren wat moeten lezen.

* Een goede planning en voorbereiding voorkomt slechte prestaties (met dank aan Bootneck's Royal Marine Commando training)

Volgende: MechWarrior Online (deel 2)

Free-to-Play Shooter Playtest-index:

• Intro: The Old Pond Regulars Ride Again
• Planetside 2-play-test (deel 1)
• Planetside 2-draaitest (deel 2)
• World of Tanks Playtest (deel 1)
• World of Tanks Playtest (deel 2)
• MechWarrior Online Playtest (deel 1)
• MechWarrior Online Playtest (deel 2)
• conclusies