Inhoud
Speltherapie is een videoserie die ik heb gemaakt om discussie te bevorderen over hoe we allemaal games gebruiken om de ups en downs te verwerken die we in het leven ervaren.
Het thema voor deze editie van Game Therapy is PTSS, of Post Traumatic Stress Disorder. Ik geef toe dat dit een heel zwaar onderwerp is, dus ik wil heel respectvol zijn in hoe ik met dit segment omga.
Houd in gedachten dat ik op geen enkele manier suggereer dat gamen een goede manier is voor mensen om met PTSS om te gaan.
Ik geef je gewoon een glimp van een van de vele manieren waarop ik de symptomen heb aangepakt waarmee ik te maken heb. Ik denk dat het ook de moeite waard is om te vermelden dat ik nog nooit officieel de diagnose van PTSS heb gehad. Zoals je verderop in dit stuk zult zien, heb ik echter een aantal van de geïdentificeerde PTSS-symptomen behandeld na mijn ervaring in gevechten.
Ik denk dat een onderwerp zo serieus is, dat het zinvol is om het probleem te definiëren. Voor dit segment ga ik de definitie plaatsen die ik op Wikipedia heb gevonden. Echter, als iemand daar meer opgeleid is over dit onderwerp dan ik meer of betere informatie heeft, voel je dan vrij om aan te geven.
PTSS of Post Traumatic Stress Disorder wordt gedefinieerd als: - ernstige angststoornis met kenmerkende symptomen die zich kunnen ontwikkelen na de directe ervaring van een extreem traumatische stressfactor, zoals de dreiging van een gewelddadige dood of ernstig letsel. [Noot 2] Om te voldoen aan de criteria van PTSS , het individu moet reageren met "intense angst, hulpeloosheid of afschuw". [noot 3] De karakteristieke symptomen omvatten een "aanhoudende herbeleving van de traumatische gebeurtenis", en een voortdurende vermijding van herinneringen aan de precipiterende stressor vergezeld van een "verdovende algemene reactievermogen "(criterium C)
Ik kan het hebben over het herbeleven van de gebeurtenis, het vermijden van herinneringen en zeker een verdoofd algemeen reactievermogen. Tot op de dag van vandaag heb ik zo nu en dan dromen over de oorlog; Ik probeer echter niet langer herinneringen te vermijden. Helaas ging die ontwijking in het verleden zo ver dat ik het contact met andere medesoldaten verliest waar ik heel dicht bij was. Ik heb sindsdien grotendeels weer contact gemaakt met deze jongens.
Met dit alles in gedachten, vind je het misschien raar dat mijn Game Therapy voor PTSS een spel is zoals Slagveld 3. Je hebt misschien het citaat gehoord: "Oorlog is een medicijn." Ik geloof dat dat waar is. En hoewel een videogame nooit echt in de buurt komt van de intensiteit van het gevecht, geeft het de speler wel een voorproefje van adrenaline.
Maar voor mij is het gebruiken van Battlefield 3 echt meer een kwestie van vriendschappen en kameraadschap vormen. Wanneer je eet, slaapt, leeft en bloedt met een groep jongens door de jaren heen, word je heel dichtbij. Ik heb echt geweldige ervaringen opgedaan met het spelen van Battlefield 3 met een aantal van de meer georganiseerde teams die er zijn. Ik heb ook een heel goede vriend gemaakt die de coöpmissies speelt - vooral de sluipschuttermissie aan het eind. Om die missie perfect af te ronden, is een uiterst nauwkeurig teamwerk vereist, waarbij het aantal opnames via de radio afneemt. Hij en ik blijven tot op de dag van vandaag contact houden met vragen over welke games we samen in de toekomst kunnen spelen.
Dus dat is hoe ik het hoofd biedt. En jij?