Inhoud
- Oh Oh.
- Dus wat was er nu precies beter met GTA IV?
- Nee, wat je opvalt, is de strijd.
- Waarom niet spelen met automatisch richten?
- Een van de grootste fouten van GTA V is het overvalsysteem.
- Disclaimer:
Grand Theft Auto V spelen was leuk. Zo leuk dat ik besloot een beetje GTA IV te spelen om te zien hoe ver de serie in de tussenliggende jaren is gekomen. Tot mijn verrassing echter was GTA IV ook leuk. Meer plezier dan ik me herinnerde. Nog leuker dan GTA V.
Oh Oh.
Ik wilde het eerst niet toegeven. San Andreas is zo'n leuke plek om te zijn, in vergelijking met GTA IV's saaie en desaturated Liberty City. GTA V's personages, terwijl ze nog steeds vallen in het saai lijkende straightman-cliché dat elke Rockstar-game sinds San Andreas helpt, waren ook zoveel levendiger dan de versleten immigranten en verliezers die de GTA IV-trilogie doordrongen. Het verhaal van GTA V, zonder in te veel details te gaan, biedt een solide boog en een bevredigende conclusie, en is een enorme verbetering ten opzichte van het vodden- tot licht bloedige voddenverhaal van GTA IV.
Dus wat was er nu precies beter met GTA IV?
Het spel. Meer specifiek, de gevechtsmechanica. GTA IV heeft veel luchtgevechten genomen voor de fysica voor het hanteren van auto's en ik begrijp de klacht. Ik ga die vent zijn die ze echt leuk vond; ze waren onrealistisch en slordig, maar het was iets waar je ooit goed van kon worden. GTA V fixeert niet zozeer het rijgedrag van de auto als een non-issue; rijden is zo gemakkelijk dat het niet meer iets wordt waar je aan denkt.
Je kunt spelen zonder zelfs naar het scherm te kijken, je hoeft alleen maar twee knoppen ingedrukt te houden en regelmatig op de rechter analoge joystick te tikken. Met geen moeite wordt je personage een absolute doodsmachine.
Nee, wat je opvalt, is de strijd.
Met een pagina van Red Dead Redemption plaatst GTA V alle eieren in één mand, de flick-targetingmand. GTA IV had ook flick-targeting, maar het was onderdeel van een meer gecompliceerd targeting-systeem. Wanneer je op een vijand wordt vastgezet, kun je je doel aanpassen, terwijl je toch op slot blijft. Flick-targeting werd meestal gebruikt wanneer je grote groepen vijanden moest onderdrukken. In GTA V is het veel te vergevingsgezind. Je kunt spelen zonder zelfs naar het scherm te kijken, je hoeft alleen maar twee knoppen ingedrukt te houden en regelmatig op de rechter analoge joystick te tikken. Met geen moeite wordt je personage een absolute doodsmachine.
Waarom niet spelen met automatisch richten?
Omdat het spel duidelijk niet ontworpen was om op die manier gespeeld te worden, en de moeilijkheid zwaait naar het andere uiteinde van het spectrum. Net als in Red Dead Redemption, maakt het spelen met automatisch richten het erg moeilijk om bewegende vijanden te raken. Omdat slechteriken meer worden gegeven aan banzai-heffingen in GTA V, is dat een echt probleem. De kanonnen zijn te zwak en te nauwkeurig. Als je speelt met automatisch richten, werken ze prima. De lage schade doet er niet toe, omdat de nauwkeurigheid van de pistolen en de vergevingsgezinde targeting betekenen dat de meeste van je kogels raken. Maar wanneer je speelt met automatisch richten, kun je niet genoeg kogels raken om vijanden snel genoeg uit te schakelen. Het is moeilijk om een snel bewegende vijand te raken met een nauwkeurig pistool, omdat je niet kunt vertrouwen op de natuurlijke verspreiding van kogels om een hit te krijgen.
Het klinkt waarschijnlijk alsof ik klaag over triviale details, en dat ben ik. Waar het op neer komt is dat de strijd in GTA V een beetje onbetrokken is. Dat klinkt niet zo slecht, toch? Dat zou zeker niet, behalve dat GTA V nog steeds van begin tot eind vol zit met gratis schietpartijen!
Een van de grootste fouten van GTA V is het overvalsysteem.
GTA V biedt de illusie van keuze, maar elk pad dat je neemt, eindigt met hetzelfde resultaat. Een mislukt objectief resulteert in een gedwongen herstart en een succesvol doel resulteert in dingen die vreselijk mis gaan.Met het overvalsysteem kun je kiezen tussen twee benaderingen: de ene benadering is altijd subtieler en de andere is altijd 'direct' (waarbij 'direct' betekent dat veel mensen uiteindelijk worden neergeschoten). De manier waarop ze gestructureerd zijn, betekent echter dat, zelfs als je de subtiele aanpak kiest, en deze foutloos verloopt, je nog steeds in een hellend gevecht terechtkomt met het knippen van tientallen agenten met je bovenmenselijke vingervaardigheid.
In een van de grootste overvallen van de game (die ik je niet zal laten bederven), loop je met de subtiele aanpak in feite met een enorme stapel geld weg. Er is geen reactie van de politie en je rijdt soepel en rustig naar het afleverpunt, zonder dat je wordt opgemerkt door de autoriteiten. Leuk! En dan gebeurt er een enorm vuurgevecht, schijnbaar in directe tegenspraak met je sluipende uitje. GTA V biedt de illusie van keuze, maar elk pad dat je neemt, eindigt met hetzelfde resultaat. Een mislukt objectief resulteert in een gedwongen herstart en een succesvol doel resulteert in dingen die vreselijk mis gaan.
Er is geen gevolg voor falen, er is gewoon een gevolg voor spelen. En met gevechtsmechanica zo saai en zonder betrokkenheid van spelers als dit, is veel GTA V niet leuk om te spelen. Zoveel van GTA V is een duidelijke verbetering ten opzichte van GTA IV, ik wou dat ik meer betrokkenheid had bij het spel.
Disclaimer:
Ik houd nog steeds erg van GTA V. Het is geweldig, het is gewoon niet perfecten ik weet niet hoe iemand kan denken dat het is.
Onze beoordeling 8 GTA V is geweldig. Het is gewoon niet GTA IV geweldig.