Op papier, Wonder tegen Capcom voelt als een serie die niet zou moeten werken. Marvel en Capcom zijn twee enorm verschillende bedrijven met een heel verschillend publiek, dus een cross-over tussen de twee zou vreemd lijken als we niet al bij de vierde deelname aan deze nu geliefde franchise waren.
De toegewijde fanbase voor deze onwaarschijnlijke cross-over-serie komt voor een groot deel voort uit focus op stijl en flits, met gigantische schermvullende lasers en hoogspringende luchtcombinaties die beide nietjes zijn van de franchise. Maar met de onthulling van Wonder tegen Capcom Oneindig, veel van de fans van de serie maken zich zorgen over de toekomst van de franchise. Het verwijderen van assists, het inkrimpen van de teams van 3 naar 2 en de nieuwe Infinity Gem-monteur hebben mensen bezorgd dat Oneindig zou de formule teveel opschudden.
Kort nadat het dit jaar op E3 onthuld werd, kreeg ik wat hands-on tijd met MvC: Oneindig om deze aanstaande game voor mezelf te zien. Met dat in gedachten heeft deze nieuwe iteratie de flair die de Marvel vs Capcom serie zo geweldig om te spelen? Je weet zeker dat het doet.
Mijn tijd met Oneindig bewezen dat de serie net zo hyperactief en bonkers leuk is als altijd. De nieuwe toevoegingen en wijzigingen aan de serie minimaliseren op geen enkele manier het plezier van de serie - ze voegen er eigenlijk iets aan toe. Assists zijn inderdaad uit, maar in hun plaats is het actieve tag-systeem, dat misschien nog gekker is.
In plaats van een bondgenoot in te schakelen om een snelle aanval uit te voeren, kun je je actieve personage uittikken tijdens iets en ze maken de aanval af voordat ze eruit springen. Dus als je Iron Man op het scherm laat stralen met lasers en je tagt in Arthur, zal Iron Man lasers blijven afvuren terwijl Arthur op het scherm verschijnt.
Actieve tag zal ervoor zorgen dat Marvel al bonkers nog meer noten combineert. In de demo die ik speelde, gebruikte ik Ultron en X - en hoewel ik het waarschijnlijk niet optimaal gebruikte, kreeg ik dankzij het actieve labelsysteem wat extra hits in de plaats waar ik anders een combo had laten vallen.
De Infinity Gems zijn ook veel beter geïmplementeerd dan de edelstenen van Street Fighter x Tekken - de neven die velen zich zorgen maakten mvc zou duren na. Elke speler kiest aan het begin van de wedstrijd een steen en geeft het team twee nieuwe tools om mee te werken (terwijl SFxTde edelstenen waren talrijk en konden de statistieken dramatisch veranderen, waardoor ze vreselijk uit balans waren). Ter vergelijking: de oneindigheid-edelstenen zijn veel actiever betrokken in plaats van alleen maar passieve buffs.
Power, Space en Time-stenen zijn allemaal al eerder getoond - maar de nieuwe steen is de Reality Stone, die bij normaal gebruik als surge, een klein rood projectiel afvuurt dat de vijand op het scherm achtervolgt. Deze bol lijkt misschien niet veel. Maar wanneer gebruikt in combinatie met een offensief voordeel, kan de extra druk precies zijn wat je nodig hebt om een blokkerende tegenstander te openen of een combo uit te breiden.
Bij gebruik van zijn Storm-vermogen veroorzaakt de Reality Stone echter speciale elementaire effecten op de tegenstander, afhankelijk van de laatste aanval. Deze vaardigheid verhoogt zijn drukcapaciteiten tot elf, waardoor de Reality Stone een must is voor spelers die graag met hun hoofd naar hun vijanden willen duiken.
Hoe leuk het spel ook is, het is niet perfect. De selectie wordt grotendeels opnieuw gebruikt Ultimate Marvel vs. Capcom 3. En hoewel de meeste oude personages minstens één nieuwe zet hebben, is het zo dat een deel van de cast vrijwel identiek is aan de vorige game.
Hoewel ik niet zo hard op de beelden sta als de meeste fans lijken, is er daar zeker ook ruimte voor verbetering. Sommige animaties zien er erg schokkerig en onafgemaakt uit, en veel van de cast ziet er gewoon lelijk uit - met Rocket Raccoon, Dante en Thanos als een paar opvallende figuren. In een game waarin de filmische verhaalmodus een van de grote verkoopargumenten is, zal het hebben van een gemene cast echt een domper op dat front zetten.
Ik begrijp persoonlijk nog steeds niet waarom het 3v3-systeem is gedaald tot 2v2. Maar na een tijdje te hebben uitgeprobeerd, is dat in het minst geen dealbreaker voor mij.
Over het geheel genomen Marvel vs. Capcom: Infinite nog steeds nagels wat het belangrijkst is voor de franchise: de over-the-top gameplay. Luchtcombo's zijn nog steeds een knaller om uit te trekken, bewegingen zijn helder en flitsende, en de snelheid is nog steeds halsbrekend. Er moet nog wat werk worden verzet (zoals Shuma-Gorath en Amaterasu bevestigen) tussen nu en de release in september, maar het spel is goed op weg om zich bij zijn voorgangers aan te sluiten als een van de grootste knokpartijen voor de komende jaren.