Inhoud
- Nintendo is DE munitie die gamers zouden moeten gebruiken om de anti-game-activisten te bevechten
- "Ja, maar als je ouder bent dan 30 en je biecht om van Nintendo te houden, dan zal dat je zaak niet veel helpen"
- Damnit, we kunnen gewoon niet winnen
Ik heb vaak betreurd dat de gokindustrie, ondanks zijn zuurverdiende reguliere status, geen respect krijgt van reguliere journalisten en consumenten.
En weet je, het lijkt erop dat het niet uitmaakt wat we doen, het is verlies-verlies.
Neem bijvoorbeeld een recent gesprek dat ik had met een ex-collega. We werkten vroeger samen in een lokale krant; we zijn ondertussen verdergegaan, omdat geen van ons wilde verhongeren. Omdat hij bereid was om naar de grote stad te verhuizen, doet hij het echter veel beter dan ik, een feit dat hij nooit schuwt als we een praatje maken.
In ieder geval hadden we het over E3, wat een discussie werd over de steeds gewelddadiger wordende aard van videogames. Ze lijken alleen maar donkerder en ruwer en scherper en gorier te worden (zoals alle entertainment helaas is). Dat is toen ik Nintendo groot bracht.
Nintendo is DE munitie die gamers zouden moeten gebruiken om de anti-game-activisten te bevechten
Geloof het of niet, er zijn genoeg gamehaters die er zijn en iedereen gelooft vurig dat videogames een negatieve invloed kunnen hebben en hebben op mensen (kinderen en volwassenen). Het helpt niet dat ze kunnen wijzen op een aantal erg viscerale producties die zeker de geweldsenvelop drukken. Er is echter altijd Nintendo, toch?
Kijkend naar Nintendo's E3-presentatie viel me het duidelijke contrast op: het was geen fractie zo donker als Sony of de conferentie van Microsoft en bovendien, het voelde als oude videogames toen ze opgewekt, helder en gewoon leuk waren. Toegegeven, we hadden Mortal Kombat ook in de speelhallen, maar dat was Nintendo niet, toch? En hoewel Nintendo in het verleden veel gewelddadige spellen op hun platform heeft gepubliceerd, is hun aandacht nooit echt gewaxt.
Dus dat is perfect, toch? Ik vertelde mijn vriend dat we Nintendo als munitie zouden moeten gebruiken tegen diegenen die geloven dat games duivels van aard zijn ... tenslotte, hoe "duivels" zijn de Nintendo-mascottes? En hoe zit het met eenvoudige, goedmoedige thema's en fantastische creativiteit? Nee, ik heb sinds de SNES geen Nintendo-console gehad, omdat de games me niet altijd meer aanspreken, maar dat betekent niet dat ik de kwaliteit niet erken.
"Ja, maar als je ouder bent dan 30 en je biecht om van Nintendo te houden, dan zal dat je zaak niet veel helpen"
Dit was zijn weerwoord, waardoor ik me ingesloten voelde, vooral omdat hij gelijk had. Hoewel we zeker kunnen wijzen op een groot aantal Nintendo-games als voorbeelden van geweldloze, uiterst fantasierijke vormen van gezinsvriendelijk entertainment, komen we het andere probleem tegen: "Kid" -entertainment, zoals gelabeld door de mainstream, moet niet worden omarmd door volwassen individuen.
Ik ben het ermee eens dat mensen later volwassen worden dan ooit tevoren in de menselijke geschiedenis. Ik herinner nog steeds The Atlantic's "The End of Men" -artikel dat wees op het achterblijven van mannen achter vrouwen op het gebied van educatieve en loopbaangerichte vooruitgang. Hoewel veel mannen in hun 20s en 30-er tevreden lijken te zijn, laden vrouwen aan. Psychologen en sociologen hebben sindsdien getheoretiseerd dat een dergelijk fenomeen te wijten is aan jonge mannen die nog steeds geobsedeerd zijn door bepaalde vormen van entertainment.
Bijvoorbeeld de superhelden trend: het komt van stripboeken, die natuurlijk oorspronkelijk voor kinderen zijn geproduceerd. Maar jonge mannen van in de twintig en dertig houden nog steeds alles van superhelden; naar conventies gaan, verkleden, spelletjes spelen met superhelden, films kijken met superhelden, enz. "Groeien", zeggen sommige volwassenen als reactie hierop en rollen hun ogen.
Damnit, we kunnen gewoon niet winnen
Dus, in feite, als we ervoor kiezen gewelddadige games te spelen, maken we mensen echt bang. Met alle gekte gaande, van alle schietpartijen op school tot de recente levensechte horigheid van Slender, zijn velen sceptisch geworden jegens jongere mensen, vooral degenen die gewelddadige videogames spelen. Aan de andere kant, als we ervoor kiezen om Nintendo-spellen te spelen, die zelfs niet op afstand gewelddadig of aanstootgevend zijn, worden we gebrandmerkt als "kinderen in volwassen lichamen" en hoe dan ook, er wordt op neergekeken.
Zoals ik antwoordde op mijn vriend-
"Dus, wat je eigenlijk zegt, is dat als we niet-gewelddadige spellen spelen vanaf een bepaalde leeftijd, we raar zijn en als we gewelddadige spellen spelen vanaf een bepaalde leeftijd, dan zijn we potentieel gevaarlijke personen die moeten worden behandeld met voorzichtigheid."
Hij stemde met tegenzin in. Hij is zelf een gamer, dus dat is hij niet gelukkig met de situatie, maar dit is de manier waarop dingen vorm krijgen. 'zucht' Wat te doen?