Hé, zeg, afgezaagde titel, hoe rad waren strategiegidsen? Dat is een van de overblijfselen van gaming op de oude school die ik het meest mis. Het gevoel dat ik krijg wanneer ik een walkthrough op het web bezoek, is hetzelfde gevoel dat ik krijg als ik mijn Kindle start, alsof ik iets valsspeel. Misschien ben ik een luddiet, maar er is iets te zeggen over de tactiele bevrediging die je krijgt als je een boek- of strategiegids vasthoudt, de glanzende pagina's voelt, de inkt ruikt.
Er ging niets boven het openbreken van een nieuwe gids over de autorit naar huis van EB Games of Gamestop en bladeren door de pagina's om een glimp op te vangen van het avontuur dat wachtte. Dit was vóór de tijd van YouTube of Twitch. IGN stond in de kinderschoenen. Als je toegang tot internet had, kwam het op een CD-Rom van AOL en kreeg je een inschakeltoon.
Je keek geen gametrailers aan of een E3-demo is wat ik bedoel. Als je geluk had, zag je een vriend een spel spelen en ging naar Toys-R-Us en gebruikte die uitkering. Soms kocht je een spel omdat de cover art er netjes uitzag. Je had die gids nodig om je een voorproefje te geven van wat er zou komen en natuurlijk om je te helpen uit de problemen die je zeker tegenkwam.
Een deel van de game-aankoopervaring was het verkrijgen van de nieuwe Prima- of de Brady-gids. Ik had een paar vrienden die fel loyaal waren aan de een of de ander, niet aan mij. Als een vogel aangetrokken door glimmende voorwerpen kocht ik de gids met de koeler uitziende hoes. Gidsen waren bijna een noodzaak voor sommige van die old school RPG-titels, vooral als je geen enkele kist ongeopend en geen zoektocht onvoltooid wilde laten. Ik gebruikte de Final Fantasy Tactics (mijn favoriete all time game) zo goed dat de band uit elkaar viel en ik moest de pagina's perforeren en in drie ringbanden steken. En er was geen manier waarop mijn tien jaar oude ik de Watertempel binnenkwam The Legend of Zelda: Ocarina of Time zonder een gids over de volledige kleurstrategie aan mijn zijde.
Een groot deel van die behoefte is verdwenen dankzij wat ik de Fableization of gaming noem. Het gloeiende pad dat de weg wijst naar het doel of de kaartmarkering op uw H.U.D. heeft een goede gids bijna zinloos gemaakt. Games zijn in sommige opzichten eenvoudiger geworden en dat hoeft niet per se slecht te zijn. Veel van wat games 'hard' maakte, was gebroken spelfysica of beperkingen van technologie. Welnu, die en hi-speed internetverbindingen zijn gevuld met gamewiki's.
De laatste gids die ik me herinner, was kopen voor echt gebruiken prins van Perzië op Xbox. Mijn familie had de gedeelde computer, dus het was nog steeds een heel gedoe om op mijn beurt te wachten als ik problemen had met een puzzel. In plaats van dat 56k-modem in te schakelen, bladerde ik door de volledige kleurengids, vol met afbeeldingen en bijschriften om mijn weg door de tempels te vinden.
Tegenwoordig zijn gedrukte gidsen bijna zinloos geworden. Ik kocht de boekrug Skyrim gids bij vrijgave, maar het is meer een verzamelobject. Als mijn Khajiit vast zat in een of andere Falmer-grot of als ik op zoek was naar een eenvoudige manier om een vaardigheidsniveau te verbeteren, ging ik naar internet. Ze zijn nog steeds bezig met het afdrukken en verkopen van handleidingen. Ik zie ze soms als ik door Best Buy loop, verborgen in een hoekje. Even voordat ik de walkthrough op mijn smartphone bekijk, overweeg ik er een te kopen.
Hoe zit het met jou? Weet je nog welke laatste gids je hebt gekocht om te gebruiken? Ben jij een van de weinigen, de trotse, die nog steeds de fysieke gids kopen? Ben ik het ergste? Laat je opmerking beneden achter. En onthoud, het leven is een RPG. Level up, ya'll, level up.