Inhoud
Ik heb twee soorten vrienden: degenen die videogames spelen en mensen die dat niet doen. Dus ik was verrast om te worden uitgenodigd om te spelen The Hobbit: Kingdoms of Middle Earth door een van de niet-spellen soort te spelen.
Ik was nieuwsgierig: ik ben een hopeloze verslaafde aan videogames die alles speelt, maar wat heeft een man die 'geen Twitter krijgt' misschien verleid en denkt hij dat gaming 'tijd beter besteed wordt aan praten met echte mensen'?
Ik vreesde het ergste. De recente uitslag van "gratis" games die zijn ontworpen met het oog op het melken van geld van de naïeve verslaafden die ze zorgvuldig cultiveren, zou gericht zijn op informele consumenten zoals mijn vriend. Maar deze game was gebaseerd op The Hobbit- een vertrouwd en gerespecteerd literair symbool van een meer onschuldige leeftijd - zeker is hier geen vals spel?
Ik herinner me dat het landgoed Tolkien de werken van John Ronald Reuel fel beschermde en dat zelfs Hollywood jarenlang werd afgewezen. The Hobbit en In de ban van de Ring bleef veilig voor de cynische krachten van marketing.
Toen ik dit iOS-spel downloadde, besefte ik dat dit duidelijk niet langer het geval is. Na het succes van de mooie films van Peter Jackson lijkt merk Tolkien nu beschikbaar voor iedereen die wat geld uit fans van Middle Earth wil persen. Of als TH: KoMH-ontwikkelaars Kabam zet het op hun bedrijfswebsite:
"Kabam brengt een revolutie teweeg in de toegang en betaling voor de entertainment van kernspelers."
Wat zeggen Amerikanen over het nemen van snoepjes van baby's?
Ik kan niet anders dan teleurgesteld zijn door de wijdverspreide acceptatie van het Las Vegas-marketingmodel dat zich als een ziekte verspreidt door de game-industrie. Het lijkt zelfs nog vulgairer wanneer een gerespecteerd intellectueel eigendom zoals Tolkien's Middle Earth pervers is voor deze commerciële zaak.Voeg je eigen woordspeling in over de Dwarfish-obsessie met goud als je wilt, maar ik denk dat meer relevant de onderliggende boodschap is van In de ban van de Ring; De kortzichtige hebzucht en industrialisatie van de mens bedreigen de rust van de wereld.
De parallel en de ironie is niet verloren aan mij.
Genoeg jammerend over de dood van ethische spelontwikkeling, ik veronderstel dat ik beter een onbevooroordeelde recensie van deze cynische corruptie van een geliefd fictief werk zou proberen ...