Inhoud
- Moeten we ons niet bekommeren om het hoofdpersonage?
- Nul persoonlijkheid = 'geeuwen'
- Zet hem in een RPG en ik verlies interesse in een uur
Ik kocht de originele Xbox voor Halo (zoals de meeste mensen deden) en sindsdien heb ik elke franchisetoegang gespeeld.
Ik ben niet zo onder de indruk geweest van recente afleveringen, maar het zijn nog steeds waardige fotografen die op zijn minst mild onderhoudend zijn. In het beste geval bieden ze gedenkwaardige spelmomenten die ik nergens voor zou willen ruilen.
Tegelijkertijd denk ik dat we allemaal moeten toegeven dat de protagonist, Meester-Chief, dat wel heeft gekregen om een van de saaiste hoofdpersonen in de geschiedenis van videogames te zijn. Natuurlijk, we hadden een paar eendimensionale, gezichtsloze protagonisten terug in de tijd - toen gaming in het begin één-dimensionaal was om mee te beginnen - maar tegenwoordig verwachten we meer.
Moeten we ons niet bekommeren om het hoofdpersonage?
Ik ben er vrij zeker van dat we zijn. En toch, daterend uit het origineel HaloIk heb nooit om een vijg gestaan over wat er met deze vent gebeurt. Als we echt reiken, kunnen we zeggen dat hij het sterke, stille type is; het soort held dat dingen voor elkaar krijgt, ongeacht eventuele emoties of interne conflicten waarmee hij wordt geconfronteerd. Oké, daar kan ik mee omgaan. Het probleem is dat de schrijvers Master Chief nooit een kans hebben gegeven om te schitteren.
Geen van de plots besteedt veel tijd aan de hoofdpersoon, indien aanwezig. Daarom voelde het altijd alsof ik een onstoffelijk geweer rond het scherm leidde. Protagonisten moeten op de een of andere manier opvallen. Ze moeten aardig of boosaardig zijn, of ze moeten sympathiek zijn. Goede protagonisten zorgen ervoor dat we de pagina willen omslaan, of in dit geval doorgaan naar het volgende gebied. We willen zien wat er met die persoon gebeurt; we willen niet alleen zien wat hij of zij is doet.
Het zou me niet kunnen schelen dat Meesterhoofdman morgen van de aardbodem viel. Wat zegt dat?
Nul persoonlijkheid = 'geeuwen'
Hij hoeft niet in een bepaald stereotype te passen, maar hij doet moet iets anders zijn dan een robot. Kijk naar de hoofdpersonen van vandaag. Ze hebben meestal goed ontwikkelde persoonlijkheden, zelfs als het schrijven niet altijd van het hoogste niveau is. Je mag de persona van Nathan Drake misschien niet leuk vinden, maar hij tenminste heeft een. In een van mijn favoriete Xbox-games, Alan Wake, we voelden ons voor de hoofdpersoon omdat we wilden weten wat er met hem gebeurde. Is hij gewoon gek, of implodeert de wereld zich overal om hem heen?
Met het hoofdpersonage in Halo, we geven niet echt om veel. Dat is de schuld van de schrijvers, en dit gebrek is het meest zichtbaar in de niet-bestaande persoonlijkheid van Master Chief. Nogmaals, misschien kan "sterk en stil" als een persoonlijkheid worden beschouwd, maar als dat zo is, is het waarschijnlijk de saaiste die je je kunt voorstellen. Ik bedoel, hij praat zo nu en dan maar heeft hij ooit een emotie uitgedrukt? Als dat zo is, dan heb ik het gemist.
Zet hem in een RPG en ik verlies interesse in een uur
Goed, Master Chief zit in een shooter, een genre dat normaal gesproken niet de meest meeslepende verhalen en karakterontwikkeling bevat. Als hij deel had uitgemaakt van een veel robuuster en ingewikkelder script, zou hij het meest ho-hum-personage hebben gemaakt in alle entertainment, laat staan in videogames. Ik zeg niet het Halo protagonist moest net zo goed gedefinieerd zijn als sommige van de personages die we hebben gezien in verhaalgestuurde rollenspellen, maar je begrijpt het wel.
Het probleem hier is dat we niet echt contact kunnen maken met het personage. Voor sommigen maakt dat misschien niet uit. En hey, ik heb alle gespeeld Halos, toch? Dus het deed er duidelijk niet zoveel toe. Maar bedenk eens hoeveel meer aantrekkelijk voor deze spellen zou zijn geweest als Bungie de tijd had genomen om Master Chief zelfs maar de geringste hint van een persoonlijkheid te geven ...
Het is een gemiste kans, eenvoudig en duidelijk. Je kunt zo lang alleen op het "enigma" -label overleven, weet je. Na een tijdje begin je te beseffen dat hij helemaal geen raadsel is. Hij is een drone.