Vorig jaar waren de Vegas Knights een nieuw hot shot-team in de NHL. Ze namen het momentum van een stad die lang een van de grootste markten zonder een grote sportfranchise was en veranderde het in een playoff run die bijna eindigde in het opheffen van Lord Stanley's Cup. Dit jaar worden de Knights niet alleen geprojecteerd om terug te keren naar het postseizoen, maar maken ze opnieuw een serieuze titelloop.
Echter, zoals met alle shock-the-world runs, kunnen de Knights in de val trappen van de tweede ronde. Dat is om te nemen wat ooit een veelbelovende kans was om groots te zijn, en die kans te laten verdwijnen.
Dit is de meest sprekende analogie om mijn gevoelens te beschrijven over wat ik denk van EA's NHL serie valt in, slechts een jaar verwijderd van een van de meest uitdagende inzendingen in de serie tot nu toe.
Hoewel het niet ongebruikelijk is dat veel sporttitels van jaar tot jaar hetzelfde blijven, is het gebrek aan innovatie van de aflevering van vorig jaar in NHL 19 is verbazingwekkend voor een volledig geprijsd vervolg.
De twee grootste veranderingen komen in de vorm van de introductie van een nieuwe modus die de World of CHEL wordt genoemd, evenals enkele kleine veranderingen in de gameplay op het ijs. Beiden lieten me altijd achter en hadden het gevoel dat deze editie van NHL een van de slechtst bijgewerkte delen van de franchise is
Om te beginnen is de wereld van CHEL de belangrijkste modus van NHL 19, en het wordt op de markt gebracht als de voortgang van de fan-favoriete modus EASHL. Deze modus komt in wezen neer op de subsets van verschillende andere online My Player-modi in andere sportgames - behalve dat deze wordt teruggetrokken en in een hockeybaan wordt geplaatst.
In de modus kun je de kenmerken van je speler volgen via verschillende modi, van offline pro / am-toernooien tot online wedstrijden. Speltypen zoals 1v1v1 verbreken de vrij standaard ervaring, hoewel de online modi (waar ik niet echt in kon duiken voor pre-release) deze modi zullen zijn waar ze zullen leven en sterven.
Waar ik me zorgen over maak, is dat een groot deel van de aanpassingsaspecten van de modus achter de buitendoos zit. Dit omvat natuurlijk verschillende cosmetische veranderingen die veel van de diepte van de modus bieden. Het beïnvloedt ook klassen, eigenschappen en specialiteiten die allemaal een reële impact hebben op de actie op het ijs.
Vanaf nu zei een vertegenwoordiger van EA met Polygon dat het "alleen mogelijk is om World of CHEL-apparatuur te verdienen door de modus te spelen." Het kan echter niet anders dan voelen dat dit een trage erosie is van een ding dat De NHL-serie heeft zijn hoed moeten laten hangen boven andere sportfranchises. Het gebrek aan roofzuchtige inspanningen om geld te verdienen.
Hoewel het op een bepaalde manier kan worden vergeven, om cosmetica achter buitboxen te vergrendelen als een manier om actieve ontwikkeling van een online game als een service te financieren, is het een doodzonde als je speler-progressie en real-game, impactvolle progressie achter de buitendozen plaatst. Dit is de standaard in verschillende sportfranchises, van NBA 2K naar Sony's De show, en de rest van de eigen sporttitels van EA.
Dit wordt niet echt besproken in de traditionele spelmedia, zoals bijvoorbeeld, Star Wars Battlefront 2 of Shadow of War. Dus jaar na jaar vliegen deze manipulatieve praktijken behoorlijk onder de radar, terwijl EA en andere bedrijven bootladingen doen om buitdozen aan tieners te verkopen.
Echter, omdat sportgames niet in het traditionele "gamers" -repertoire zitten, betekent dit niet dat deze uitbuitingspraktijken in het gedrang moeten komen.
Naast deze dreigende en problematische factor voor NHL 19's vlaggenschip-modus, het ontbreken van een echte verhaal-modus is gegaan van een klein overzicht in 2016 tot een ronduit probleem in het hedendaagse sportspel landschap. Met elke sporttitel onder de zon van gek maken naar FIFA met een schijn van een verhaalmodus, is het gebrek aan opname hier ongelofelijk kortzichtig.
In 2018 is dit het sportgame-equivalent van het niet opnemen van een gevechts royale modus in een shooter. Hoewel EA Canada zeker het kleinste rendement op zijn investering ziet op de NHL series, waarbij de sport wereldwijd de minst populaire is, het is geen excuus om niet de extra middelen te investeren die nodig zijn om zelfs maar in een redelijk verhaal te komen. Dit is met name het geval wanneer EA duidelijk meer functies voor het genereren van inkomsten instelt in een game die, hoewel deze al in voorgaande jaren was gespeeld, een van de minst uitbuitende was in het sportgamma.
Op naar de ten minste iets semi-positieve, terug van vorig jaar is de modus NHL Three's. Hoewel het vorig jaar niet op een merkbare manier is bijgewerkt, is het nog steeds geweldig om lokaal te co-open. De non-stop actie van 3v3 hockey is ongetwijfeld leuk en voegt een niveau van spelen toe dat mensen (misschien) die niet bekend zijn met de fijne kneepjes van het spel nog steeds leuk en leuk vinden.
Met mascottes die het ijs nemen en vuur en ijs pucks die naar het net sijpelen, is het stil een unieke modus die ik wens, in plaats van een verhaalmodus, had EA meer moeite gedaan. Echter, de bijna NBA Street Vol. 2 campagne om verschillende steden op te ruimen en nieuwe spelers te ontgrendelen, is voldoende om de modus buiten online wedstrijden te willen spelen.
Het enige gebied waarin de eenvoud van het spel in zijn voordeel speelt, is de Seasons-modus van het spel. Alsof het klinkt, kun je met deze modus een NHL-seizoen spelen met je favoriete team. Aan de ene kant lijkt dit misschien een simpel ding om te doen, het feit dat EA dit weghoudt van de franchisemodus is een mooie gestroomlijnde keuze voor diegenen onder ons die niet willen omgaan met het instellen van ticketprijzen voordat we uitgaan het ijs.
Aan de andere kant, als je het type speler bent dat er de voorkeur aan geeft om te beslissen hoeveel je team dit jaar in gratis uitzendbureaus gaat uitgeven, en micromanage elk element van het runnen van een NHL-franchise, zal dit geweldig voor je zijn.
De toevoeging van openluchthockeypisten is ook een welkom nieuw aspect aan het spel. Met hockey die een beetje worstelt met populariteit in de moderne sportwereld, is de Winter Classic-game er altijd één die het beste uit NHL-fandom haalt. Het is een fantastische terugkeer naar jonge kinderen die schaatsen op bevroren vijvers en het geeft een gevoel van jeugd en onschuld in het spel. Hoewel je niet echt kunt spelen op opmerkelijke Winter Classic-locaties zoals The Big House of Wrigley Field, is het opnemen van de aanpassingsoptie een welkome vooruitgang die in het algemeen aan de afdeling ontbreekt.
Globaal genomen, NHL 19 is geen afschuwelijk spel. Alle modi werken goed genoeg zodat het aanvoelt als een hockeywedstrijd die, hoewel niet al te veel verbeterd ten opzichte van vorig jaar, goed genoeg is om op eigen benen te staan. De toenemende schijnwerper die wordt gelegd op een modus die op elk moment kan worden omgezet in een uitbuitende, micro-transactie gevulde machine maakt mij zorgen, maar het is niet genoeg voor mij om die redelijke score die NHL 19 waarschijnlijk verdient, weg te halen.
[Opmerking: de ontwikkelaar heeft de kopie van NHL 19 verstrekt die voor deze beoordeling is gebruikt.]
Onze beoordeling 6 NHL 19 is nauwelijks een verbetering van de traditionele hockeyformule en opent enkele potentieel exploitatieve wegen. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean