Retro Review & colon; Schaduw van de Colossus

Posted on
Schrijver: Eugene Taylor
Datum Van Creatie: 9 Augustus 2021
Updatedatum: 14 Januari 2025
Anonim
Retro Review & colon; Schaduw van de Colossus - Spellen
Retro Review & colon; Schaduw van de Colossus - Spellen

Inhoud

Schaduw van de Colossus is een krachtig spel om te ervaren. Deze PlayStation 2-klassieker heeft een intense aandacht voor detail, een ongeëvenaarde drang naar minimalistisch design en krachtige orkestrale score - elementen die samenkomen om een ​​titel te maken die niet alleen gedenkwaardig is, maar een must voor iedereen die van gamen houdt. Het is gemakkelijk om het te noemen, niet alleen een van de beste videogames ooit gemaakt, maar een vroeg voorbeeld van hoe ze kunnen worden geaccepteerd als een kunstvorm.


Gevestigd in een uitgestrekte maar lege wereld, de Schaduw van de Colossus heeft een eenvoudig uitgangspunt - Dwaal, een jonge krijger, de brug over naar wat alleen bekend staat als het verboden land met het levenloze lichaam van een jonge vrouw genaamd Mono. Een entiteit van onbekende intentie genaamd Dormin begroet hem en belooft hij Mono terug te brengen als je de zestien colossi doodt die over het land zwerven, maar daarvoor een goede prijs betalen. Samen met zijn paard, Agro, gaat hij op reis om de kolossen te verslaan en het levenloze meisje te redden.

Karakterverhoudingen en motivaties krijgen nooit veel meer diepgang, in plaats daarvan kiezen de ontwikkelaars ervoor dat de speler die verbindingen in hun eigen geest maakt. Waarom wil Wander Mono zo wanhopig redden? Was het zijn schuld? Wat voor soort band delen deze personages? Het valt niet te ontkennen dat ik aan het einde van het verhaal vond dat ik in Wander en Agro had geïnvesteerd vanwege het avontuur dat we samen hadden. Maar je inbreng als speler is essentieel in het creëren van een verbinding met deze wereld - je deelt de strijd van Wander, maar kunt alleen toekijken terwijl hij zijn hulpeloos hulp straft.


Een mooie, lege wereld

"Dit is een van de mooiste PlayStation 2-titels ooit gemaakt"

Het Verboden Land zelf is prachtig gerealiseerd als een eenzame, sfeervolle plek, ondersteund met een zeer indrukwekkende draw-afstand gezien de originele release van 2005. (De framerate-problemen die zijn opgelost in de nieuwe PlayStation 3-poort.) De grond beving en wisselt met elke stap van de kolossen, en een dynamische physics-engine creëert realisme in het gewicht van elke beweging, terwijl Wander hulpeloos heen en weer slingert op de achterkant van de monsters. De laadtijden zijn slim vermomd, wat leidt tot een naadloze ervaring die je continu naar binnen haalt. Dit is een van de mooiste PlayStation 2-games ooit gemaakt, en de PlayStation 3-poort is heel geschikt voor zijn generatiesprongen.

Dat kan gezegd worden Schaduw van de Colossus denkt intensief na over elk aspect van zijn minimalistische ontwerp. De wereld is verstoken van het leven buiten de zestien baasgevechten - geen vijanden om te vechten, geen items te vinden en geen extra missies om te voltooien. Vanwege deze zwart-wit benadering van het ontwerp van het spel, is Pools hier het hoogst. Elk aspect van het spel voelt goed doordacht, opzettelijk gemaakt met een reden. Elk monster dat wordt gevochten is anders dan het laatst en heeft verschillende tactieken nodig om te vernietigen. Alles in deze spelwereld heeft een doel en reden om daar te zijn.


Overbelast uw hindernissen

Het vlees van thegameplay komt neer op twee delen: te paard reizen over de velden van het Verboden Land en epische gevechten tegen de (meestal) gigantische kolos. Het bestrijden van deze wezens is dramatisch en intens, met prachtige, orkestrale muziek die elk moment kracht geeft. De momenten op Agro zijn ontspannen en worden aangewakkerd door ambiance, wind die zwakjes huilt achter het ritmische geluid van zijn hoeven. De nevenschikking zorgt voor voldoende opluchting tussen de confrontaties, waarbij de andere fantastisch wordt aangevuld en de speler de tijd krijgt om de omgeving en de voortgang van het avontuur tot nu toe te verwerken. Het geluidsontwerp is hier bijna foutloos en pakt nog 11 jaar verder.

"Elke kolos is uniek in zijn ontwerp en zwakke punten, en geeft elke ontmoeting een grote variëteit."

De mechanica van het spel wordt geïntroduceerd via een eenvoudige korte klifsectie, waar de speler leert over de meest essentiële bedieningselementen voordat hij tegenover de eerste vijand staat. Een ronde greepmeter bevindt zich boven de health bar van de speler, die minder wordt naarmate je langer bij een kolos blijft. Er zit een grote onderliggende spanning in het proberen om je greepmeter te beheren terwijl je het perfecte moment probeert te vinden om de vijand aan te vallen. U kunt kiezen voor betrouwbare, kleinere stakingen of een grote, volledig opgeladen impalement, waarbij de laatste grote voldoening schenkt over elke succesvolle slag.

Kolossale veldslagen

Elke kolossale strijd speelt zich af als een bossgevecht, een puzzel die de speler moet oplossen om de zwakke plek van de vijand te bereiken. Met behulp van de omgeving, het zwaard en de pijl en boog moet Wander klimmen naar glanzende symbolen verspreid over de lichamen van het gigantische wezen en zijn zwaard gebruiken om ze te beschadigen. De oplossing kan zo simpel zijn als wachten op een opening om ze neer te halen om te navigeren in een platformstructuur zodat je je opening kunt vinden om op hun lichaam te springen. Elke kolos is uniek in zijn zwakheden en benaderingswijze, en geeft elke ontmoeting een grote variëteit.

Wat meer is, is dat het vermoorden van een kolos resulteert in een waarschijnlijk variërende hoeveelheid tevredenheid van speler tot speler. Deze wezens voelen zich levend en uniek - hoewel het overwinnen van hen een prestatie op zich is, is er een sfeer van melancholie in je overwinning. Felicitatie-muziek heeft een dramatische maar trieste noot en elke overwinning eindigt met een schijnbaar pijnlijk transport terug naar het heiligdom. Terwijl elk beeld ineenkrimpt met de overwinning en de lichten van de gevallen kolos in de lucht schijnen, voelt deze verlaten wereld langzaamaan steeds meer leeg. Deze melancholie volgt je gedurende de hele reis.

Verbazingwekkend is dat je bezoek aan het Verboden Land nooit tekortschiet. De conclusie is snel, komt vanzelf aan en probeert nooit zijn welkom uit te breiden omwille van opvulling. De laatste momenten van het spel zijn bitterzoet en hartverscheurend, en spelers van Ico kunnen herkennen waar bepaalde elementen die deze twee spellen met elkaar verbinden worden geplaatst. Het is een onmiskenbaar memorabel, innemend, maar toch eenvoudig verhaal dat gravitas wordt gegeven dankzij de speler en hun rol in de uitkomst.

Vonnis

Schaduw van de Colossus is een spel waarmee het spel zijn verhaal vertelt. Het heeft een strakke, goed ontworpen gameplay met een eenvoudig concept erachter dat fantastisch wordt uitgevoerd. Het is een verrassend emotioneel verhaal met een ongelooflijke visuele en auditieve esthetiek om dit te ondersteunen. Maar het belangrijkste is dat het een game is die zijn reputatie als klassieker verdient, omdat het het belangrijkste onderdeel van gaming omvat: de input van de speler. Schaduw van de Colossus is niet alleen een mooie game, het is een lichtend voorbeeld van hoe games interactiviteit kunnen gebruiken om echte en memorabele ervaringen te creëren, en een must voor iedereen die houdt van game-design of gaming in het algemeen.

Onze beoordeling 10 Een sfeervolle masterclass van minimalistisch design die alleen als een videogame kon werken. Beoordeeld op: PlayStation 3 Wat onze waardering betekent