Inhoud
- Moeiteloze bediening en competitieve gameplay
- Verf levert oud en nieuw
- De ezels om te schilderen
- Verf overal ter wereld
Laat het aan Nintendo over om een groep rebelleninktvissen, hardware-winkelbenodigdheden en heel veel tinten samen te voegen om op de een of andere manier een verwoede, moeilijk neer te zetten, niet-gewelddadige third-person shooter te creëren. Vanaf het begin van de Global Testfire van dit weekend - een beta voor Splatoon 2 gesegmenteerd in urenlange sessies - de game was alleen maar zijdezacht en gepolijst.
In het uur dat ik speelde, vond ik het moeilijk veel nieuwe functies te vinden, behalve de voor de hand liggende wijzigingen ten opzichte van het origineel Splatoon. Maar dat deed op geen enkele manier afbreuk aan mijn plezier in het evenement. Hoewel ik meestal geen fan ben van online gamen, Splatoon 2 was een sprankje plezier - en ik zou zeker zeggen dat ik blij ben met wat ik tot nu toe heb meegemaakt.
Moeiteloze bediening en competitieve gameplay
Wanneer u voor het eerst met het testvuur begint, krijgt u een korte zelfstudiesessie waarin u de voordelen van het spel leert kennen. Het zijn in feite vier knoppen: één om te schieten, één om rond te glijden als inktvis en je verfmeter bij te vullen, een andere om je subwapen te gebruiken en een laatste om je Special te gebruiken. Als je voor het eerst speelt Splatoon, het is echt niet zo moeilijk. En het doel is eenvoudig op te pikken: meer gekleurde verf langs de oppervlakken van de arena spatten dan je tegenstanders.
Het is deze configuratie die zo aantrekkelijk is. Er zijn geen complexe ladingen, een overvloed aan extraatjes die je over het hoofd slaan, mooie bewegingen of stompzinnige controlemethoden. Nogmaals doodt Nintendo het als het gaat om ongegeneerd plezier hebben - en hoewel er misschien een leercurve te overwinnen is, wil je eigenlijk omdat de afspeelknoppen zo gemakkelijk achter te raken zijn.
Biecht: ik heb niet gespeeld Splatoon sinds het in 2015 werd uitgebracht, en ik had geen moeite om in het heetst van de strijd te raken alsof ik opnieuw een ervaren inktvis was. En ik weet zeker dat de uitkomst hetzelfde zal zijn voor degenen die het origineel ook niet hebben gespeeld. Om het simpel te houden, heeft de Testfire de ervaring ook afgestemd op slechts één modus, een handvol wapens (waarvan er vele terugkeren vanaf de eerste invoer) en slechts een paar kaarten.
Hoewel enthousiast fans van Splatoon kan een beetje teleurgesteld zijn dat het Testfire alleen de eerder beschreven basismodus omvat, Turf Wars genaamd, het leent zich goed voor de algehele aantrekkelijkheid van het evenement. Het is een duidelijke, plezierige ervaring zonder obstakels. Bovendien zorgen de sprints van een uur, verspreid over het weekend, nooit voor een karwei, omdat je een tijdje weg bent en omdat Turf Wars gewoon zo verdomd leuk is om te spelen.
Verf levert oud en nieuw
Als je eenmaal de tutorial bent gepasseerd - en in mijn geval kies je ervoor om de gyro-besturing uit te schakelen om je wapens te richten - kun je kiezen uit een van de vier bewapening om de landschappen te overweldigen met je kunstenaarschap: de Scatterhot, Splat Roller, Splat Charger, en de geheel nieuwe Splat Dualies. Elk van de vier is goed gebalanceerd met zijn eigen sterke en zwakke punten - hoewel het betwistbaar is dat de Splat Dualies een beetje voorsprong bieden in de manier waarop spelers toegang hebben tot snel, automatisch verfvuur en de mogelijkheid om een paar keer te rollen als jij schiet.
Ik probeerde alle vier de wapens in de een uur durende sessie, maar merkte dat ik het meest genoot van het griezelige wapen van Splattershot. De Splat Roller, met zijn shotgun-achtige bursts, vereist dat je in de nabijheid van je tegenstanders bent. De Splat-oplader vereist dat je formidabele snipingvaardigheden hebt. En de Splat Dualies vereisen een beetje leren om te wennen aan de nieuwe mechanica en extra vaardigheden.
Net als het origineel Splatoon, elk wapen heeft twee extra manieren om vijandige inktvissen en arena's aan te vallen. Het nieuwe sub-wapen van Curling Bomb was vooral leuk om te gebruiken, omdat het zich in een rechte lijn voortbeweegt en van de muur stuitert tot het uiteindelijk met een uitbarsting van verf opduikt.
De terugkerende Splat Roller is leuk om snel grote open gebieden te schilderen, en ik vond het bijzonder bevredigend om een tegenovergestelde inktvis in hun tracks te stoppen. (Wanneer tegengestelde kleuren samensmelten, wint het brede pad dat door de roller wordt getrokken bijna altijd.) Een interessant aspect van de gemoderniseerde Splat Roller is echter dat je nu een meer verticaal morspunt kunt ploffen wanneer je vanuit je personage in de lucht wordt gegooid.
Zoals vermeld maakt de Splat-oplader ook een toegift Splatoon 2 - maar vanwege de oplaadtijd en het smalle mondstuk, heb ik niet echt genoten van de speelstijl die het vereiste bij deelname aan zulke hectische wedstrijden. Misschien zouden kaarten met meer verticaliteit het redelijker hebben gemaakt om de Lader aan je arsenaal toe te voegen.
Afgezien van de kleine veranderingen die Nintendo heeft aangebracht in de bestaande wapens - die ik helemaal niet of nauwelijks heb opgemerkt - zijn de enige grote verschillen te vinden in de sub- en speciale wapens: Tenta Missles (mijn favoriete special en een die is ontworpen om doelzoekende raketten naar je vijanden te sturen), Splashdown, Sting Ray, Curling Bomb en Ink Jet.
De ezels om te schilderen
Genoeg over de wapens; wat dacht je van de feitelijke gebieden die je krijgt om te coaten? Welnu, de Testfire bestaat uit twee: The Reef en Musselforge Fitness. Beide houden zich aan het thema dat door anderen is genomen Splatoon maps. Ze hebben een zeer vrolijke, stedelijke sfeer met opritten en andere parkachtige structuren in buitenomgevingen.
Hoewel de kaarten zelf voldoende gevarieerd waren, met Musselforge Fitness enkele karakteristieke rotsklimoppervlakken, waren er veel terugkerende functies in elk. Dat wil niet zeggen dat de enigszins standaardkleuren, muren, opblaasbare blokkades en hellingbanen de ervaring verdunnen. Nee, Splatoon gaat het erom meer terrein te winnen dan je tegenstanders. Dus het is volkomen logisch om de omgevingen iets meer aan dezelfde kant te hebben, om de gevarieerde verfkleuren tegen saaie oppervlakken te laten springen.
Ik bracht dit alleen naar voren omdat ik het moeilijk had om onderscheid te maken tussen grote verschillen tussen de nieuwe kaarten in het Testfire en die in de originele versie Splatoon - dat is een gebied waar ik graag echte veranderingen had gezien.
Als het erop aankomt, wat maakt echt Splatoon kaarten die interessant zijn, zijn hun variabiliteit in verticaliteit en gimmicks zoals ongelijke obstakels. Er leek hier niet veel te zijn. Maar kiezen voor een meer vanillebenadering nam niet echt afstand van het plezier dat ik over hoeken had glijden en het vermijden van kruisende bruggen, terwijl ik mijn aandacht richtte op maagdelijke oppervlakken.
Een ding dat de ervaring iets minder soepel maakte, was dat ik op een knop moest drukken om te kijken hoe goed mijn team het deed. Dat is een ding waar het Wii U Gamepad goed in was Splatoon, je zou snel naar de kaart in je handen kunnen kijken om te zien hoeveel grond je wel of niet droeg.
Verf overal ter wereld
Nu we een kijkje hebben genomen in de gameplay, wapens en omgevingen in de Splatoon 2 Testfire, het is tijd om te praten over de meer technische aspecten van het spel. Immers, de Splatoon De serie wordt gevormd door zijn multiplayer-activiteiten en Nintendo gaat ons in de toekomst kosten aanrekenen voor online spelen ... dus het is zeker de moeite van het vermelden waard.
Ik ben blij om te zeggen dat ook dat soepele spel dat ik in de rest van de ervaring vond, behouden bleef. Tijdens het spelen merkte ik geen enkele hik. Wedstrijden laadden snel, er waren geen time-outproblemen, ik hoefde niet te vechten met lag en ik gebruikte de hele tijd een draadloze verbinding. Sterker nog, de enige keer dat ik een cut-out opmerkte was toen er een prompt kwam omdat de bètaperiode was afgelopen!
Dit is een belangrijke overweging wanneer je er rekening mee houdt dat niet alleen Splatoon 2Het succes hangt af van het vermogen van de online-kracht van de Switch, maar het is een van de eerste titels die de online-functies van de nieuwe console daadwerkelijk gebruikt voor multiplayer-gameplay. Gelukkig ging het zonder een enkele storing. Hoewel er een heel klein voorbeeld is van wat potentiële flops zouden kunnen zijn als je de netwerkfuncties van Nintendo gebruikt, lijken de dingen hier te kloppen.
Als je niet hebt begrepen dat ik onder de indruk ben Splatoon 2, laat me duidelijk maken dat ik een aangename tijd heb gehad met het Testfire-evenement dat door Nintendo is opgezet. Hoewel aanvankelijk verzuurd door het feit dat het zo lijkt op Splatoon, het is zeker een geanticipeerde titel van mij, en ik kijk uit naar de volledige release in een paar maanden.
Laat ons weten of je genoten hebt van de Testfire en of je grote verschillen hebt opgemerkt tussen Splatoon en wat we tot nu toe hebben gezien Splatoon. Zorg ervoor dat je je bril op GameSkinny houdt terwijl we onze pennen induiken, klaar voor meer informatie Splatoon 2 inhoud die leidt naar release.