Gedurende mijn gehele spel van Spyro: Reignited Trilogy, Ik kon niet anders dan glimlachen.
Het origineel opnieuw bezoeken Spyro games met een volwassen mindset en prachtige HD-graphics zorgden voor een stortvloed aan nostalgie. Ik kon mezelf levendig zien, zittend op mijn bed en de originele games op mijn PlayStation spelen. Ik herinnerde me de vreugde van het verkennen van elk uniek niveau en het laten zien aan mijn familie van wat ik had bereikt.
Ik had nooit gedacht dat ik ooit zo'n diepe, emotionele reactie zou kunnen voelen met de terugkeer van een cartoon-y paarse draak, maar door God, deed de Reignited Trilogy doe dat.
Ik twijfelde er niet aan dat het origineel Spyro-trilogie zou het goed houden, zoals de Crash Bandicoot N. Sane Trilogy bewezen PS1-klassiekers konden een tweede leven krijgen in de hedendaagse gamingwereld. Natuurlijk zijn er een aantal hang-ups die dat niet doen heel line-up zoals ze deden in 1998, maar Spyro: Reignited Trilogy is een ander voorbeeld van waarom we meer platformspelers nodig hebben in een tijdperk dat gevuld is met open werelden.
Als je nog nooit hebt gespeeld Spyro, hier is de kern van zijn eerste drie games:
- Spyro de draak heeft het titulair personage vechtend tegen Gnasty Gnork, nadat de laatste al zijn drakenoudsten in steen veranderd heeft.
- Het vervolg, Ripto's Rage, probeert Spyro op vakantie te gaan als hij door een professor en zijn twee vrienden wordt opgeroepen om te vechten tegen de titanistische Ripto en zijn handlangers.
- Tenslotte, Jaar van de Draak heeft een kwaadaardige tovenares die drakeneieren steelt, en Spyro moet samenwerken met een groep kleurrijke dieren om de eieren terug te krijgen.
Ik zeg dit allemaal om dit te zeggen: verwacht niet veel op de weg van een diepgaand verhaal. Dit is tenslotte een platformgame. Verwacht niet zoiets als verhalen van Jak en Daxter of Ratchet en Clank van verhalen
De charmante cast van personages die je tegenkomt, is echter gevuld met persoonlijkheid. Van de Surfer-Dude zoals Hunter tot de hebzuchtige geldzakken, elk van de personages is gevuld met goed gedefinieerde kenmerken. Je krijgt zelfs een paar grinniken van de verschillende tussenfilmpjes die elk niveau boeken.
Als je nog nooit een hebt gespeeld Spyro voordat het spel wordt gespeeld, komt het misschien gewoon uit als gewoon een andere 3D-platformer. Je zult springen, glijden en verzamelen naar hartenlust. Je enige aanvalsmiddel is een vuurademhaling en een aanval met ladingen om afgeschermde en metalen vijanden neer te halen.
Wat gemaakt Spyro opvallen van andere platformspelers uit de jaren '90 was de nadruk op verkenning. Terwijl de werelden die je bezoekt niet zo diep of ingewikkeld zijn als in zoiets Super Mario Odyssey, er is nog steeds veel te doen en te verzamelen in elk van de werelden.
Vooral het eerste spel draait om verzamelen, omdat je het grootste deel van je tijd besteedt aan het verkennen en zoeken naar draken. In de Reignited Trilogy, de gids die je hebt heeft een merkbare upgrade van het origineel gezien en doet nu een veel betere taak om de nog te verzamelen draken en edelstenen bij te houden.
Afgezien van een paar draken die verborgen zijn op sommige stompe plaatsen en die wat finesseplatformvaardigheden vereisen, het origineel Spyro is meestal een briesje om er doorheen te komen, duurt ongeveer vier uur om te voltooien.
Dat gezegd hebbende, kunt u een extra uur toevoegen als u alles wilt verzamelen.Het is een veel eenvoudiger spel in vergelijking met de andere twee, maar de platformactie en 'drang om alles te verzamelen' blijft nog steeds bestaan - zelfs volgens de huidige normen.
Ripto's Rage en Jaar van de Draakaan de andere kant zijn ze nog ouder geworden en hebben ze allebei het gevoel dat de eerste game had moeten zijn.
Waar de eerste game een collect-a-thon was, Ripto's Rage en Jaar van de Draak hebben meer te maken met het voltooien van verschillende taken en mini-games, zoals skateboarden, springen en "X-vijanden verslaan" in een bepaalde volgorde. Hoewel een paar mini-games die niet zo goed zijn verouderd, er maar weinig van zijn.
Ripto's Rage introduceert power-up's, zoals meer vuur- en laadschade, schieten met vuurballen, kortstondig vliegen en meer. Het introduceert ook mogelijkheden zoals zwemmen, klimmen en andere interessante bewegingen die het spel voortstuwen. Sommige secties zijn zonder hen toegankelijk en moedigen je aan om oude niveaus opnieuw af te spelen met je nieuwe bewegingen.
Het komt allemaal neer op een veel gevarieerder en vleierder spel dat langer duurt dan het origineel (hoewel het binnen ongeveer zes uur nog steeds kan worden verslagen).
Jaar van de Draak, ondertussen, blijft de fundamenten van zijn voorgangers verbeteren en heeft secties waarin je speelt als nieuwe personages, zoals Shiela de Kangaroo, Sgt Bird, Agent Zero en Bently the Yeti. Elk brengt een andere en unieke speelstijl met zich mee voor de standaardplatforms, maar ze voelen zich nooit misplaatst.
Niets van dit alles zou iets betekenen als Spyro niet goed kon controleren.
Gelukkig had Spyro altijd eenvoudig te leren bedieningselementen en de Reignited Trilogy houdt dat gaande. Spyro beweegt net zo zijdezacht als in 1998 en de toegevoegde analoge bedieningselementen zorgen voor betere bewegingen. Bespaar een paar keer waar Spyro amper miste waar je heen wilde en een wat stijvere vluchtbediening, alle drie de games behandelen het als een droom.
De enige echte misstap met de bedieningselementen is de standaard cameramodus. Het is veel te traag om de actie bij te houden, dus ik raad aan om naar de opties te gaan en de alternatieve cameraoptie te kiezen. Je zult me later bedanken.
De grootste update voor Spyro is de nieuwe afbeelding. De Unreal Engine wordt veel gebruikt om de blocky, driehoekige personages en de wereld van de originele games naar de wereld van de ZvH te brengen. Het is een mooi uitziende game met levendige kleuren, uitstekende animaties en karaktermodellen die een geweldige combinatie van nieuw en oud vormen.
Op een basis PS4 bleef de uitvoering goed, hoewel sommige tussenfilmpjes een merkbare vertraging hadden en je uit de ervaring zou geraken. Hoewel sommigen moeite hebben gedaan met het gebruik van bewegingsonscherpte, heb ik nooit ontdekt dat het een probleem was en dacht dat het goed werkte.
De audio is even indrukwekkend, met seriecomponist Stewart Copeland die alle muziek van het origineel opnieuw maakt met een moderne versie. Het klinkt net zo goed als de originelen, maar je kunt teruggaan naar de originele soundtrack als je geen fan bent van de nieuwe arrangementen.
Voor de stemacteurs ziet de game Tom Kenny, Greg Burger, Michael Gough en nog meer hun rollen herdrukken. Ze klinken allemaal net zo goed als in de late jaren 90 en het is een leuk stukje fans om ze terug te krijgen. De nieuwere stemacteurs doen ook goede banen, hoewel een paar karakters elkaar te vertrouwd gaan klinken.
Spyro: Reignited Trilogy is nog een overwinning van Activision. Het slaagt erin om te moderniseren wat het origineel heeft gemaakt Spyro spellen zo gedenkwaardig terwijl je bij de bron blijft. Sommige delen zijn nog niet zo lang verouderd, maar het is een bewijs van hoe sterk het spelontwerp nooit veroudert.
Nu zowel Crash als Spyro zijn teruggekeerd, kan ik niet wachten om te zien wat de toekomst voor deze twee pictogrammen in petto heeft.
Onze beoordeling 8 De Purple Dragon komt terug in een van de beste remasters van een klassieke franchise. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean