Inhoud
Een paar dagen na de amusante afleiding die DLC Quest was, zag ik Evoland te koop op Steam. Het kwam pas vorige week uit en was te koop voor 10% korting op het gebruikelijke prijskaartje van $ 9,99. Een ander parodiegame klonk vermakelijk, dus ik pakte het op.
Zo begint het
Het startscherm heeft me al geïntrigeerd - het ziet er hetzelfde uit als de games waarmee ik ben opgegroeid en die kleine sensatie van nostalgie begint te bouwen. Ik klik op 'Nieuw spel'. Het start op (ik hoefde zelfs niet in de cartridge te blazen, dus een pluim voor daar) en ik word begroet met een vertrouwd gezicht uit mijn kindertijd.
Het begint zelfs met de volledig op kaartovergangen die de oorspronkelijke Zelda had, waar ik, wanneer ik naar de rand ga, het nieuwe kaartgedeelte laadt. Goede tijden, het brengt me terug naar eenvoudigere dagen waar ik me geen zorgen hoefde maken over de motivatie van mijn karakter - ik deed het gewoon en dat was goed.
Ik ga door en blijf kisten openen, die nieuwe functies openen en anderszins veranderingen in de wereld aanbrengen. Een paar minuten later en ik heb de kaart gericht op mijn karakter (geen zorgen meer maken over het laden van volledige pagina's, de kaart beweegt mee) en een indrukwekkende ontwikkeling: kleur.
... en blijft doorgaan
Dan krijg ik een zwaard. En monsters. Het begint meer als een spel te voelen. Ik ben nog steeds bezig met het graven van de klassieke sfeer, tot en met het kappen van gras met het nieuwe zwaard en het weghakken van squishy kleine octopusmonsters.
Dan zijn er spaarpunten, die op dit punt eerder een gevoel van veiligheid bieden dan wat dan ook (de monsters hebben dezelfde beweging als de meesten in 8-bit-games, dus ze zijn gemakkelijk te voorkomen dat ze tegenkomen).
The Precipice
Ik ben op dit moment ongeveer tien minuten bezig en dat gevoel van nostalgie is aan het afnemen. Elke keer dat ik een kist open om iets te krijgen, is er een opmerking over wat er onderaan staat. In het begin waren ze vriendelijk en grappig, maar ze gaan meer mee op de snurkachtige / sarcastische route terwijl het spel doorgaat.
Vanaf hier begint het bergafwaarts te gaan.
Over de heuvel
De game zelf is erg goed gemaakt en het is tenslotte gezegd dat het leuk is. Het probleem is dat het uiteindelijk een beetje opdringerig is over zijn eigen boodschap. Elke nieuwe kist die ik open, krijgt een nieuwe modus of een nieuw object en krijgt een andere sneaky commentaar dat vaag irritant begint te worden.
Ik denk dat dat het ergste is. Het is nog steeds vermakelijk, er is alleen het lichte gevoel van ergernis dat begint met bouwen. Het komt nooit op het punt dat ik gefrustreerd ben, de game zelf is eenvoudig en heeft nog steeds die momenten die ik me herinner uit lang vervlogen spellen, maar ik heb het gevoel dat ik het speel met een bittere verteller die vrolijk opmerkingen maakt over hoe coole vliegeniers waren ... terug in de jaren tachtig.
Ik vermoed dat veel daarvan meer te maken heeft met mijn overdreven nostalgische aard dan met het eigenlijke spel (het is tenslotte tekst - de toon die je krijgt is je eigen mentale dialoog), maar ik kon niet voorbij het zeurende gevoel komen dat ik luisteren naar mijn middelbare school zelf over alles kritiek.
Bijwerken: Na wat opmerkingen over reddit die zei dat het erger wordt na het moment dat ik stopte, waagde ik wat verder (blijkbaar was het niet alleen ik). En helaas bevestigd dat het erger wordt na dat punt, wat me verdrietig maakte. Dit is een andere game die ik leuk zou vinden.
Steamrolled Score: 5/10
Dit was een aflevering van Steamrolled, een semi-reguliere column over impulsaankopen op Steam die erg indrukwekkend of heel ... niet blijken te zijn.
Onze beoordeling 7 Een andere RPG-parodie uit Steam controleren. Fatsoenlijk spel, wordt gewoon een beetje ... sneaky.