Inhoud
De game is $ 5 en indie-game, dus ik had niet al te hoge verwachtingen, ik was zelfs behoorlijk onder de indruk toen ik de game lanceerde! De game ziet er geweldig uit en hoewel de look uit de jaren 80 niet origineel is, past deze netjes bij het thema.
Toen ik mijn eerste stap zette, besefte ik dat dit een "leuke" ervaring zou worden. Daarmee bedoel ik dat lachen in mijn video echt heel leuk was, maar de gameplay was nogal vreselijk. Het eerste wat me opviel was dat je personage klinkt alsof hij rondloopt met zware legerlaarzen die, hoewel hilarisch, elke hoeveelheid onderdompeling vernietigen die ik had kunnen rondsluipen. Dit was misschien prima als het spel geen horrorspel was, maar het is een horrorspel en als je niet ondergedompeld bent in een horrorspel, dan wordt het ook niet eng.
Zie je, de belangrijkste monteur is op geluid gebaseerde stealth. Door je zaklamp te schudden (die hem oplaadt), te sprinten of de behoeften van je Tattletail te negeren, veroorzaken alle geluiden. Natuurlijk, wanneer sprinten net zo hard is als "stil" lopen, raakte ik meer aan het lachen om de absurditeit van de monteur dan om er door geschokt te zijn.
gameplay
De belangrijkste gameplay voor Tattletail omvat drie monteurs; verbergen voor Mama, die de antagonist van het spel is, de behoeften van Tattletail vervult, en het voltooien van ophaalopdrachten. Elk van hen wordt heel snel moe.
Laten we het nu hebben over de stealth. Heb je ooit gespeeld Slank: de acht pagina's?
De kern van het spel is dat je een wezen achter je hebt dat naar willekeurige locaties kan teleporteren, en als je naar hem kijkt, sterf je. In het spel moet je acht pagina's verzamelen, met Slender Man, het beest achter je aan, sneller en over het algemeen agressiever als je gaat. Dit is eigenlijk precies hoe Mama zich gedraagt, behalve dat Mama beduidend minder bedreigend is.
Voor een starter beweegt Mama niet, tenzij ze je kan zien en naar haar kijken doodt alleen je zaklantaarn. Iets anders dat me irriteert, is dat ze na de tweede nacht niet agressiever of gevaarlijker wordt. De enige keer dat je een uitdaging krijgt, is op dag 4, tijdens welke je gedwongen bent te zoeken naar kaarsen die verborgen zijn in vazen. Ik vond het persoonlijk maar een beetje uitdagend, en dat is omdat het spel je niet vertelt waar de flipping kaarsen zijn, dus ik heb ongeveer 15 minuten rondgedoold totdat ik willekeurig een onhandelbare vaas vond.
Door de game stierf ik slechts twee keer, een keer in wat een bug leek te zijn, en toen ik door mijn beeldmateriaal keek, vond ik geen indicatie dat Mama in de buurt was, maar ik ben in orde met een rare dood. Het punt is dat ik nog maar één keer stierf, en dat kwam omdat ik met opzet Mama in de maling had genomen om mezelf te doden, en ik moest dit doen tweemaal omdat de eerste keer faalde en ze gewoon teleporteerde. Heel eng.
De tweede hoofdmonteur is dat je voor je tattletail moet zorgen, hem moet voeren, borstelen en opladen. Het ding is, dit zorgt voor een gespannen situatie slechts een of twee keer omdat het spel zelden een goed scenario opzet om volledig gebruik te maken van deze monteur. Meestal verveelde het me en irriteerde het me omdat ik alle bars moest vullen voordat ik iets deed. Terwijl ik dit deed, was ik helemaal niet bedreigd, wat betekende dat het gewoon een taak was die ik moest doen voordat ik misschien wat plezier kon hebben.
Nu voor de reusachtige etterende olifant in de kamer, die iedereen op de een of andere manier weet te negeren; quests ophalen. De hele game, behalve drie kleine missies op dag 2, bestaat uit niets dan ophaalopdrachten. De enige variëteit is drie "overleef deze lange" missies die allemaal opeenvolgend plaatsvinden op dag 2 en dat is het dan. De eerste taak in het spel is een fetch quest, open je kerstcadeau vroeg, en de laatste taak is een fetch quest, vind de kaarsen. De enige variatie in deze kleine taken is dat de locatie van de items aan het einde vager wordt. In theorie zou dit een sterke kernmechanicus kunnen zijn, maar omdat Mama ongeveer net zo intelligent en bedreigend is als een zak chips, zal ik eerder zeggen dat ik sterf van pure verveling.
Prestaties en afbeeldingen
De game presteert goed, ik kon een stevige 60FPS doorlopen en de game crashte nooit. Dit is een Unity Engine-game en ik heb het vermoeden dat de ontwikkelaar het standaard bewegingsscript heeft gebruikt, omdat de beweging een beetje stijf aanvoelt, maar bovendien presteerde het spel niet slecht. De game ziet er ook best goed uit, hoewel ik geen fan ben van de bloei die werd gebruikt op de laatste dag, omdat deze erg wazig leek. De lichteffecten waren echter best aardig en de furbies waren niet slecht geanimeerd.
Geluid
Het geluid was niet slecht in dit spel, met een paar uitzonderingen. Van wat ik kan verzamelen, imiteren de Tattletails heel goed het uiterlijk en het geluid van Furbies. De geluiden die Mama maakt zijn ook behoorlijk goed gedaan, en ze zouden angstaanjagend zijn als ze überhaupt een bedreiging was.
Natuurlijk zijn sommige geluiden zo slecht gedaan dat het eerlijk gezegd vrij hilarisch is. De voetstappen van het personage klinken als die van een soldaat die op beton marcheert, ondanks dat je vermoedt dat je een kind bent dat over het algemeen op tapijt loopt. Het is zelfs nog belachelijker als je in de garage of in de badkamer bent, want het klinkt alsof je in een amfitheater bent. Nogmaals, ik lachte meer om het geluid dan dat ik er schrik van was.
Conclusie
TattletailIs slechts $ 5 in de Steam-winkel, wat niet veel is. Het probleem is Vijf nachten bij Freddy's is ook slechts $ 5 en hoewel ik ook geen grote fan ben van dat spel, trekt het "enge animatronic wil je vermoorden" -thema veel effectiever uit en biedt het aanzienlijk meer uitdaging. Je zou ook kunnen krijgen Slank: de acht pagina's GRATIS en hebben in feite dezelfde gameplay met een betere geluidskwaliteit, of Slank: de aankomst (door dezelfde ontwikkelaar) voor $ 10 (maar hoewel ik het niet heb gespeeld, heeft het een vrij positieve beoordeling.
Tattletail wordt groot meh.
Onze beoordeling 3 Tattletail is eigenlijk wat je krijgt als je Five Nights bij Freddy's thema, Slender's gameplay, en een VHS-esthetiek uit de jaren 80 met complete en uiterste verveling kruist. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean