Inhoud
Wie heeft hier de Boze vogels videogame minstens één keer in hun leven? In zijn bloei, de Boze vogels Franchise nam de hele wereld stormenderhand in beslag, met talloze spin-off games en een merchandising-imperium waar de meeste mobiele game-bedrijven alleen maar van konden dromen. Maar toen de flair voor de franchise begon weg te spoelen en de merchandise niet langer van de planken af vloog, was het slechts een kwestie van tijd voordat ontwikkelaar Rovio Entertainment ergens anders zou kijken om te proberen de interesse voor de franchise nieuw leven in te blazen. Boze vogels.
Maar wie zou ooit hebben geraden dat specifieke gebied een animatiefilm zou zijn? Het is onbetwistbaar dat een jonger publiek waarschijnlijk overal naartoe veegt Boze vogels-gerelateerd komende hun weg voor de komende paar maanden, maar zelfs met dat in gedachten, het eindresultaat van The Angry Birds Movie is niets meer dan een mix van onschuldige kid's pluisjes.
Het plot
The Angry Birds Movie sterren Jason Sudeikis als de iconische vogel van de serie Rood. Terwijl zowat iedereen gelukkig en zorgeloos is met hun leven op het afgelegen eiland, blijft Rood zichzelf in de put van ieders onzorgvuldigheid en gebrek aan zorg, waardoor hij zichzelf in ballingschap wegtrekt uit de buurt van het vogeldorp. Nadat hij echter is toegewezen aan woedebeheerklassen om zijn prikkelbaarheid te "helpen wegrukken", komt hij drie andere vogels tegen met agitatieproblemen, Bomb (Danny McBride,) Chuck (Josh Gad,) en Terence (Sean Penn.) Toch is iedereen van mening levens staan op het punt om ondersteboven te slaan wanneer een groep varkens, geleid door Leonard (Bill Hader,) aan boord van een schip op hun kleine eiland aankomt, bewerend dat ze niets liever wensen dan vrienden te zijn. Rood is natuurlijk achterdochtig en komt op de proef om uit te zoeken wat de varkens echt van plan zijn.
De pluspunten
Wat bewegende films betreft, The Angry Birds Movie houdt geen stok achter de schermen van Disney / Pixar of Aardman Animations, maar dat betekent niet dat het niet zonder zijn positieve kanten is. De animatie van de vogels zelf is heel mooi gedaan, alsof je naar het scherm toe reikt en een enkele veer van de lichamen van de vogels plukt. Op zijn beurt leidt de animatie ook tot een goede hoeveelheid grappen die hun stempel op hun doelwit drukken.
Ondanks dat de eerste helft van de film nogal richtingloos aanvoelt, komen enkele van de beste grappen van de film voort uit de zany capriolen van de drie belangrijkste leads. In dat opzicht passen de casting-keuzes heel goed bij hun onderdelen. Jason Sudeikis voegde een goede hoeveelheid cynisme toe aan de rol van Rood, de hyperpersoonlijkheid van Josh Gad paste goed bij de rol van Chuck, zelfs de uitvoering van Danny McBride als Bomb was goed gedaan. Maar van alle karakters was degene die ik het leukst vond Sean Penn als Terence. Het voelt crimineel dat het karakter van Terence niet langer op het scherm werd weergegeven, omdat hij elke keer dat hij in de film verschijnt, de meeste gelach hoort. Zijn introductie in de lessen over woedebeheersing was voor mij persoonlijk een van de meest memorabele delen van de film.
[Spoiler alert!]
Waar de film het helderst schijnt is het laatste derde deel, wanneer de varkens uiteindelijk de eieren van het eiland stelen en van plan zijn ze op te eten. Nadat Reds pleidooien dat de varkens iets van plan waren, verworpen hebben, realiseren de bewoners ten slotte hun dwaling en keren ze voor hulp naar Rood. Dit is het moment waarop hij het idee krijgt om zichzelf te slingeren bij het varkenskasteel om hun eieren op te halen, en het leidt tot veel leuke actiestukken en komische momenten die helpen om de rest van het gebrek aan goede richting van de film goed te maken.
Veel van de kinderen in mijn theater hebben het aan het einde van de speelfilm gehamd, dus als ze het om geen enkele andere reden leuk vinden, zullen ze eindelijk zien dat de vogels zichzelf op een paar varkens gooien.
De problemen
Tragisch, zoals eerder vermeld, The Angry Birds Movie voelt uiteindelijk als niets meer dan een ongeïnspireerde kinderfilm voor de minst veeleisende kijkers. Hoewel Pixar talloze films heeft gemaakt die zowel kinderen als volwassenen kunnen aanspreken, The Angry Birds Movie krachten in enkele van de zwakste volwassen humor die ik heb gezien in een lange tijd. Er is een scène waar Chuck een oplossing biedt voor de gestolen eieren door de vrouwelijke vogels te vertellen dat ze "bezig moeten zijn meer eieren te maken". Intelligente volwassen moppen zijn meer dan welkom in geanimeerde functies in mijn boek, maar bijna elke keer The Angry Birds Movie probeert een grap te vertellen die is gericht op oudere kijkers, het is zo in je gezicht en smaakloos dat het uitkomt als niets anders dan achterdochtig.
Het allerergste is echter hoe weinig van een personage deze film probeert te hebben voor zichzelf. Natuurlijk, het heeft de boodschap van "woede kan goed zijn als je jezelf ontwikkelt", maar alle elementen die worden gebruikt om deze film te maken kunnen uit vrijwel alle andere films van jaren geleden worden gekozen. Waarom zou je je druk maken over een geweldig idee, zoals het hebben van een deel van de originele orkestmuziek gebaseerd op het origineel Boze vogels'melodietjes in de film gegooid, wanneer je Rick Somley's "Never Gonna Give You Up" of Limp Bizkit's cover van "Behind Blue Eyes" pijnlijk kunt forceren?
Waarom proberen we van begin tot eind een vloeiend verhaal te maken, als we alle actiestukken helemaal tot het einde toe kunnen dwingen? Of beter nog, waarom zou je wat intelligentere humor in de mix gooien, wanneer de film genoeg kont- en urinegrappen heeft om alleen de kleine kinderen te vermaken?
Het vermoeden
Als er een echte oproep is voor een volwassene om te gaan kijken The Angry Birds Movie, het is om de Piggy Island-niveaus te ontgrendelen in het nieuwe Angry Birds Action! game (lees hier meer over door ons artikel hier te lezen.) Anders dan dat, voelt deze film uiteindelijk onschuldig, maar ook onmemorabel. Wanneer de oproep voor de Boze vogels videogames zijn verdwenen en de kinderen kijken terug op deze film, ze zullen waarschijnlijk vergeten waarom ze het leuk vonden. Natuurlijk lachen ze zichzelf uit in coma wanneer ze vijf jaar oud zijn, maar elke volwassene kan moeilijk worden gepakt om iets echt memorabels te vinden in deze film.
In feite zou ik dit kunnen zien als een film die verschrikkelijk ouder zou worden, omdat hij zo zwaar afhankelijk is van zijn publieksleden dat hij de spellen heeft gespeeld. Als die games eenmaal weg zijn, kan iedereen die deze film in de toekomst tegenkomt, blijven krabben aan hun hoofd over waarom het in de eerste plaats moest bestaan. Maar ik weet zeker dat je kinderen het leuk zullen vinden om deze foto te zien. Ga het echter niet met ze zien. Zet ze af bij een screening van The Angry Birds Movie, terwijl je gaat kijken The Nice Guys in plaats daarvan.
Uiteindelijk heeft deze geanimeerde feature zijn momenten van plezier en komische waarde, maar het probeert ook niet veel van iets inventiefs te doen en heeft niet genoeg narratieve heft om het te kunnen zien in theaters. Als je deze functie als volwassene heel graag wilt zien, raad ik je aan erop te wachten op Netflix. Want ondanks een katapult tot zijn beschikking, The Angry Birds Movie kan het nooit helemaal lukken om van de grond te komen.
Beoordeling: 5/10