Sindsdien haardplaat was volledig vrijgegeven, ik ben verslaafd geweest. Het is een strategiekaartspel gemaakt door Blizzard, haardplaat is gebouwd op de wereld en de overlevering van World of Warcraft. Ik heb nooit gespeeld Wauw, maar dat weerhield me er niet van om deze spin af te spelen. Het was leuk om nieuwe decks te bouwen, te experimenteren met nieuwe aanvalscombinaties en het gevoel van persoonlijke verbetering te voelen.
Ik heb niet gespeeld haardplaat in bijna een jaar nu. Normaal zou ik het spel hier en daar laten vallen totdat de release van een nieuwe uitbreiding mijn passie nieuw leven zou inblazen. Dus toen de expansie 'Whispers of the Old Gods' werd aangekondigd, was ik klaar om terug te keren naar de game waar ik zo van genoot; Ik heb zelfs het pakket met 50 kaarten voorbesteld.
Eenmaal vrijgelaten, meldde ik me aan, opende mijn packs en verloor onmiddellijk mijn verlangen om het spel te spelen. Het openen van de kaartpakketten was spannend, aangezien alle nieuwe kaarten aan mijn verzameling werden toegevoegd, maar de wens om een nieuw kaartspel te maken voor de nieuwe uitbreiding was niet aanwezig. Ik ging ervan uit dat ik er later op terug zou komen, ik moest gewoon alle nieuwe kaarten onderzoeken. De tijd ging voorbij en haardplaat bleef uit de geest.
Een paar maanden later kondigde Blizzard een nieuwe avontuurlijke uitbreiding aan met de release van "One Night in Karazhan." Ik was geïntrigeerd. Ik zou artikelen zien over de nieuwe kaarten en de gameplay-trailer laten zien. Dit bracht allemaal mijn opwinding naar boven. Ik bleef maar denken "Ik moet echt doorgaan, zodat ik het avontuur kan voorbestellen. Haal die limited edition-kaart terug!" Ik heb het nooit gedaan.
Het missen van het "One Night" -avontuur heeft me echt doen afvallen haardplaat. Omdat ik twee back-to-back-uitbreidingen had gemist, zat ik zo ver achter in de meta dat het nauwelijks de moeite waard leek om zoveel opnieuw te leren. Toen 'Mean Streets of Gadgetzan' werd getoond op Blizzcon, had ik er geen enkele emotie voor. Het enige wat ik kon bedenken was "het is te laat voor mij." ik hou nog steeds van haardplaat. Het spel blijft op mijn telefoon staan, maar ik zie mezelf het nooit meer spelen. Zo ver achter komen in de metaspel is echt schadelijk voor vervallen spelers zoals ik. Misschien dat wanneer het spel opnieuw wordt gereset en de nieuwe uitbreidingskaarten worden verwijderd, ik me beter voel wanneer ik weer naar binnen spring. Voorlopig voelt de toetredingsdrempel die is ontstaan door mijn vervallen ervaring te groot om door te breken.