Inhoud
"Stel je voor wat medicijn kan zijn."
Dat is de kop op de website van Akili Interactive, en ik vind het geweldig. Wat Akili zich heeft voorgesteld, is dat videogames kunnen worden gebruikt als een behandeling voor ADHD, Alzheimer, depressie, autisme en traumatisch hersenletsel. Akili streeft naar een gamingplatform dat zal helpen bij de behandeling en monitoring van patiënten met een cognitieve en mentale handicap.
Hoe zal het werken?
Met behulp van het nieuwste onderzoek van toonaangevende neurowetenschappers en een aantal klinische onderzoeken, bouwt Akili een spel met taken die zich op verschillende hersengebieden richten. Consistent gebruik van deze spellen heeft al verbeteringen in concentratie en aandacht aangetoond bij patiënten die lijden aan depressie evenals bij kinderen met de diagnose ADHD en / of sensorische verwerkingsstoornis.
Terug in 2015, een vroege versie van Project: EVO was eigenlijk beschikbaar voor iOS en Android. In deze versie bewogen spelers langs een rivier en moest ze taken voltooien, zoals klikken op een bepaalde gekleurde NPC, die het werkgeheugen van spelers uitoefende. Sindsdien is het echter verwijderd uit de iPhone- en Android-app stores, omdat Akili momenteel bezig is met klinische studies met een eigen platform en samenwerkt met de Amerikaanse Food and Drug Administration om Project: Evo een officiële behandeling voor ADHD.
Robert J. Perez, Noah Falstein en Glenn Entis werken samen met Akili om videogames in de geneeskunde te zetten. Om betekenis te geven aan die namen, zijn zij de voormalige CEO van Cubist Pharmaceuticals, de voormalige Chief Game Designer van Google en de voormalige CEO van DreamWorks Interactive. Met deze namen op Akili's team willen ze dat duidelijk Project: Evo een echt meeslepende spelervaring zijn bovenop veranderende levens.
Binnenkort zijn er voorschriften voor videogames!
Akili's werk in combinatie met virtual reality-verbeteringen maakt me erg enthousiast over de toekomst van videogames als een behandeling voor cognitieve en mentale gezondheidshandicap. Ik ben geen neurowetenschapper, maar het lijkt logisch om zoiets te nemen Project: Evo in virtuele realiteit zou de effectiviteit ervan vergroten, omdat toekomstige patiënten niet zo gemakkelijk door de buitenwereld konden worden afgeleid. Is dit zo opwindend voor iemand anders als voor mij? Iedereen kan niet wachten tot kinderen met ADHD en SPD een controller kunnen oppikken in plaats van een pillenfles? Laat ons weten wat je denkt!