Inhoud
- 1. Alles was NIET OK
- 2. Hij was het model van een wetenschapper Salarian
- 3. Eerste dag komen ze en vangen iedereen
- 4. Thomas had alleen kunnen zijn, maar hij was een held
- 5. SARAH NEE!
Een van de meest verbazingwekkende dingen over games is hun potentieel als een verhalen medium. Spellen stellen ons in staat om deel te nemen aan het verhaal op een manier die boeken en films eenvoudigweg niet kunnen - door ons controle te geven, of op zijn minst de illusie ervan, over de gebeurtenissen die voorbij gaan.
Dientengevolge is het spelmedium vol met de potentie om onze harten te vernietigen. Ik leef in angst voor het moment dat Joss Whedon of Stephen Moffat besluiten hun tenen in de gaming-industrie te dompelen, omdat ik er vrij zeker van ben dat dit het einde van mij zal zijn. Ik zal verdrinken in een meer van mijn eigen tranen.
Er zijn een paar games die me meer dan één rivier hebben doen huilen en ik besloot om een lijst samen te stellen van de meest verwoestende momenten voor je plezier.
Waarschuwing: Spoilers voor To The Moon, The Mass Effect Series, Dragon Age, The Last of Us en Thomas Was Alone volgen.
1. Alles was NIET OK
Naar de maan is een prachtig Indie-spel, en een die volgens mij elke gamer zou moeten spelen. Het uitgangspunt is tragisch vanaf het begin, maar de ware diepte van het verhaal wordt pas onthuld tijdens de laatste paar momenten van spelen. Alle puzzelstukjes vallen samen, geluidssignalen geven je een idee ... en de tranen stromen vrijelijk. Ik had twee bekronende momenten van verdriet in dit spel. De eerste kwam toen deze afbeelding verscheen:
De andere kwam toen de shuttle omhoog steeg en de soundtrack verzekerde me dat alles is oketerwijl een luid, hardnekkig gepiep me op de hoogte bracht van dat feit dat Johnny, onze patiënt, op sterven lag. We hadden het altijd al geweten, maar toen hij naar de hand van zijn vrouw greep en zijn monitor plat omzoomde, brak mijn eigen hart uiteen.
Alles was niet oke en hoe durf je anders te impliceren, soundtrack.
2. Hij was het model van een wetenschapper Salarian
Mordin Solus. Een van de meest complexe tekens die te vinden zijn in de Massa-effect universum. Hij kreeg een geloofscrisis, een oplossing, en uiteindelijk was zijn verhaal een verhaal van verlossing voor zijn rol in wat toen was .. gezien als een noodzakelijk kwaad. Hij was ook ongelooflijk dol op Gilbert en Sullivan.
Afhankelijk van je acties in Mass Effect 3, Mordin kan leven of sterven, maar als hij sterft, zorgt hij ervoor dat hij je ziel meeneemt.
Rust in vrede, Mordin. Ik hoop dat in welk leven hierna je ook bent beland, je testen op die zeeschelpen moet uitvoeren.
3. Eerste dag komen ze en vangen iedereen
In Dragon Age: Origins, er zijn veel tranentrekkende momenten. Maar degene die me echt opviel was het lot van Lauryn en Hespith, dwergvrouwen die de bevelen opvolgden en daar onvoorstelbaar leed aan leden.
Hespiths treurige, huiveringwekkende recitatie van de gebeurtenissen die haar Huis in Deep Roads overkwamen, blijft me soms achtervolgen. Wat de meeste pijn deed, was het onvermogen om Hespith op welke manier dan ook te helpen, zelfs als het alleen maar was om haar uit haar lijden te verlossen en te voorkomen dat ze hetzelfde lot zou ondergaan als Lauryn en een fokmoeder zou worden.
4. Thomas had alleen kunnen zijn, maar hij was een held
Ik dacht dat Thomas Was Alone was charmant toen ik het voor het eerst opraapte. De vertelling herinnerde me sterk aan Wheatley in Portaal 2en ik denk dat dat me in een vals gevoel van veiligheid heeft gesust.
De droge, snauwe toon, gekoppeld aan het verhaal van kunstmatige intelligenties die zelfbewustzijn verwerven - een thema dat ik tot het einde der tijden zal liefhebben - heeft me doen geloven dat dit spel gelukkig zou eindigen. Dat het een hartverwarmend verhaal zou zijn. En hoewel de laatste nog steeds waar was, aarzelde dit charmante, onschuldig aandoende indie-spel niet om mijn emoties in een bal te bundelen en ze tot stof te vermalen.
Thomas was de eerste AI die zich bewust werd. Hij was onschuldig, een optimist. En hij gaf zijn leven zodat degenen die na hem kwamen, hun virtuele gevangenis zouden kunnen ontvluchten.
5. SARAH NEE!
Deze was zo traumatiserend dat ik het deed De laatste van ons naar beneden, en nog steeds niet de moed hebben opgedaan om het weer aan te raken. De prestaties van de acteurs toen het kleine meisje in de armen van haar vader stierf, waren absoluut onberispelijk en ik schaam me niet om toe te geven dat ik een uur in het donker heb gehuild en mijn kussen omhelsde.
Welke momenten in gaming hebben je echt opgemerkt? Waren het gelukkige herinneringen, of heb je je eigen trieste ogenblikken om te delen?