Waarom spelen we videogames? Spelen we ze om aan de realiteit te ontsnappen, of om onze realiteit naar een ander niveau te brengen? Misschien is het om iets te bereiken in die werelden dat we niet kunnen doen binnen de beperkingen van ons dagelijks leven. Draken verslaan, met onze geliefde trouwen, zaden planten. Die drie zijn delen van mijn leven die ik nu niet kan bereiken ... draken zijn mijn nummer één!
Tye Marini is verloofd, hij is 23 en woont in Mesa, Arizona. Je zou het Black Mesa kunnen noemen vanwege de achterlijke kijk op het homohuwelijk. Dat klopt, Tye is verloofd met een vent. Hij houdt van hem, hij wil met deze fijne heer trouwen. Hij wilde dit binnenhalen Tomodachi Life, een levenssimulator van Nintendo. Helaas is hij, zelfs na het maken van een online petitie, niet dichter bij die realiteit.
Nintendo heeft gereageerd op zijn zeer beleefde campagne.
De relatie-opties in het spel vertegenwoordigen een speelse alternatieve wereld in plaats van een real-life simulatie. We hopen dat al onze fans zullen zien dat 'Tomodachi Life' bedoeld was als een grillig en eigenzinnig spel en dat we absoluut geen sociaal commentaar wilden geven.
Nintendo verwijst nooit naar Tomodachi Life als een levenssimulator, dus waarom deed ik dat? Dat komt omdat ik steeds meer gamers, journalisten en game-ontwikkelaars zie die op deze manier naar spellen verwijzen.
Google definieert de woordsimulator als volgt:
- een machine ontworpen om een realistische nabootsing te bieden van de bediening en bediening van een voertuig, vliegtuig of ander complex systeem, gebruikt voor trainingsdoeleinden.
- een programma waarmee een computer programma's kan uitvoeren die zijn geschreven voor een ander besturingssysteem.
Nu, ik neem deze definities niet als evangelie. Het is me vrij duidelijk dat een spel zoals Tomodachi Life was nooit de bedoeling De Sims of Massa-effect. Dat weerhoudt me er niet van om voor Tye Marini te voelen - hij wil op een mogelijke manier met zijn verloofde kunnen trouwen.
Mijn enige opties zijn om te trouwen met een vrouwelijk Mii-personage, om het geslacht van mijn Mii of het Mii-personage van mijn verloofde te veranderen of om het huwelijk helemaal te vermijden en de exclusieve inhoud die daarbij hoort te missen.
Om zijn karakter te tonen, geen bedoelde woordspeling, heeft Tye Marini gezegd dat hij niet wil dat iemand boycot Tomodachi Life. Hij spreekt zijn wens uit voor een update van het spel, of als dat niet mogelijk is, zou hij het graag in toekomstige delen in de serie willen zien.
Nintendo antwoordde:
We zullen blijven luisteren en nadenken over de feedback. We gebruiken dit als een kans om onze consumenten en hun verwachtingen van ons op alle niveaus van de organisatie beter te begrijpen. We hebben geprobeerd onze benadering van ontwikkeling waar mogelijk te verbreden, terwijl we er alles aan doen om leuke games te ontwikkelen die spelers zullen verrassen en verrassen.
Nintendo heeft dit heel goed aangepakt. De kloof tussen het oosten en het westen wordt veel gebruikt om punten te bewijzen, maar wanneer 'verenigde' staten het niet eens kunnen worden over iets samen, hoe kunnen we dan van anderen verwachten dat te doen?
Als je de campagne van Tye Marini wilt ondersteunen met #Miiquality op Facebook en Twitter.