Inhoud
- Skyrim
- XCOM: Enemy Unknown
- Assassin's Creed: Brotherhood
- Uncharted 2
- Halfwaardetijd 2
- Bioshock Infinite
- Fabel III
- Grand Theft Auto 4
- Arkham Knight
- Telltale Games
- Gears of War 3
- Lotsbestemming
We zijn er allemaal eerder geweest. We hebben een game gespeeld die met lovende kritieken werd overladen, en hoewel we niet denken dat de game noodzakelijkerwijs slecht is, vragen we ons af: "Waarom krijgt dit zoveel complimenten?" Hoewel deze gedachte misschien niet voorkomt tijdens het spelen, de gedachte is misschien in je opgekomen nadat de aftiteling is weggerold.
Om te verduidelijken, beweer ik niet dat deze spellen vreselijk zijn; sommige zijn redelijk goed. Deze lijst is een verzameling games die ervoor zorgde dat ik hun lovende kritieken ter discussie stelde tijdens het spelen ervan. Met dat in gedachten, laten we naar de goede dingen gaan!
Skyrim
Ik moet de eer geven waar het lef is: Bethesda is geweldig in het creëren van gigantische virtuele sandboxes waar spelers in kunnen ronddobberen. Het probleem is dat ze die sandboxes maar zelden vullen met iets interessant. Terwijl Vergetelheid had veel van dezelfde problemen als Skyrim, ik vond Skyrim hoe saaier en oninteressanter die twee. Met constant herhaalde kerkers, zweverige gevechten, ondiepe spelmechanismen en een saaie wereld, Skyrim is meer repetitief dan de Dick en Jane boekenreeks.
XCOM: Enemy Unknown
Ik hou van een goede turn-based strategiespel; Ik ben enigszins verslaafd aan hen. Toen ik het eerwaardige hoorde XCOM series werd opnieuw opgestart, ik was extatisch. De originele games zijn niet goed verouderd; dus in staat zijn om een te spelen XCOM spel met modern design en gevoeligheden was een verleidelijk vooruitzicht. Terwijl Vijand onbekend was niet slecht, het had verschillende ontwerpproblemen en een gebrek aan diepgang gevonden in andere turn-based strategiespellen.
De game kan eenvoudig worden voltooid door je squadron in een falanx-formatie te houden en eenvoudig Overwatch te misbruiken alsof het niemands business is. Zodra je je soldaten hebt gepromoveerd, worden ze in wezen almachtige halfgoden die lachen om de vijandelijke indringers. Een combinatie van individuele klassen kan het grootste deel van het spel een fluitje van een cent maken. Het gebrek aan diepte was ook merkbaar.
Ik vier het dat een spel toegankelijker wordt voor nieuwkomers, maar er zijn manieren om diepte toe te voegen voor wie het wil, zonder nieuwe spelers te vervreemden. Het is geen slechte game. Ik vind het leuk om de veteranenreeks opnieuw in de schijnwerpers te zetten, en nu krijgen we meer, maar hopelijk zal het komende vervolg een aantal van de gevonden problemen verhelpen Vijand onbekend.
Assassin's Creed: Brotherhood
Op het moment dat ik dit heb geschreven, heb ik bijna elke game voltooid die ik ben begonnen. Ik begin zelden een spel dat ik niet afwerk tenzij het spel vreselijk is of gewoon saai op alle mogelijke manieren. Broederschap is een van die spellen.
Ik doorstond het ongelijke eerste spel vanwege de unieke setting en ervaring (Midden-Oosten tijdens de Middeleeuwen = geweldig!), En Assassin's Creed 2 verbeterd op de eerste game op zoveel verschillende manieren, en gaf me wat ik leuk vond in de eerste game met minder van wat ik niet heb gedaan. Dus waarom in de wereld was Broederschap zo saai? De game introduceert niet veel nieuwe of interessante ideeën; het verhaal was snooze waardig; en het spel was gewoon eentonig als geheel.
Uncharted 2
Ik heb gedebatteerd inclusief deze. Nochtans, na de mooie commentaren op mijn laatste stuk waar ik durfde te beschuldigen Uncharted 2 van niet zo groot te zijn als mensen denken dat het is, ik kon het niet helpen, maar neem het hier op!
Ja, Uncharted 2 Nergens verdient het de hoeveelheid lovende kritieken die het heeft ontvangen.
Halfwaardetijd 2
Ik ben het nu echt kwijt, toch? (Ik verzeker je dat ik het niet heb gedaan, of misschien heb ik het nooit gehad.) Maar voordat je deze gedachte afwijst, laten we praten. Halfwaardetijd 2 is een goede game, maar het is nergens in de buurt van de perfectie die mensen beweren te zijn. Het is een klein spel verpakt in een grote technische demo. De game was een voertuig om te laten zien wat de Source-engine kon doen, en op het moment van uitgave was het indrukwekkend. Nu echter niet zo veel.
Er zijn een aantal geweldige momenten in het spel. Ravenholm was gespannen en druipend van de atmosfeer. Experimenteren met het zwaartekrachtgeweer was bevredigend. Het opgewaardeerde zwaartekrachtpistool was gelijk meer bevredigend. Tussen al die momenten zit echter veel filler. De game is gevuld met een overvloed aan saaie voertuigsecties, een aantal saaie puzzels en onnodige pluisjes die door de latere episodische release werden rechtgezet. Het is nog steeds een goed spel, maar er is een reden dat veel fans nog steeds praten over het origineel Halve leven over het vervolg.
Bioshock Infinite
Ik heb er ruzie over gemaakt Bioshock 2 voorheen, maar ik vind nog steeds mensen die denken BioShock Infinite is het betere spel omdat ze graag doen alsof Bioshock 2 bestaat niet. Bioshock 2 had grote locaties om te verkennen, aangrijpende gevechten, diepgaande gameplay en was ook leuk om te spelen. BioShock Infinite was een gangschutter die al snel overging in een eentonige slog naar het eindspel.
Ik heb de game bijna niet afgemaakt vanwege de saaie en voorspelbare gameplay en het ontwerp. Het verhaal was het enige dat me op wat voor manier dan ook investeerde.
Het had in elk geval een geweldig kunstontwerp!
Fabel III
De hele Fabel serie is gebouwd op een fundament van onvervulde beloften en teleurgestelde spelers. Dat gezegd hebbende, bleken de eerste twee spellen leuk te zijn, zelfs als ze niet in de buurt kwamen van de hoogten die ze zouden bereiken. Met Fabel III, Lionhead deed een stap naar voren en drie grote stappen achteruit.
De meest flagrante verandering was het verlaten van een menusysteem ten gunste van een hubachtig gebied om toegang te krijgen tot uw inventaris en dergelijke. Het resultaat was een verwarrend en uiteindelijk onnodig systeem. Het had ook een belachelijk eenvoudig en onbevredigend vechtsysteem dat even oppervlakkig was als neutraal. Een overvloed aan technische problemen en een zinloos deel aan het einde van het spel vormen samen een onverdiend spel.
Grand Theft Auto 4
Het is saai. Hmmm. Is dat niet genoeg? Oké, oké, hier ga je!
GTA 4 zit vol met oninteressante personages die een saaie wereld bevolken met mislukte pogingen tot sociale kritiek, geplaagd door slechte controls en gameplay. Speel gewoon Saints Row in plaats daarvan: de bedieningselementen zijn beter, het is allesbehalve pretentieus, en het is gewoon leuk om te spelen - iets wat het GTA serie moet nog leren.
Arkham Knight
Eerlijk gezegd, deze is een principekwestie. Ja, Warner Bros. zou NIET zo'n bewust onafgemaakte pc-poort moeten hebben vrijgegeven. Ze hebben de schuld voor dit excuseuze excuus voor een spelletje de deur uit. Maar waarom in de wereld werd de game bijna overal positief beoordeeld, terwijl een hele sectie van de spelersbasis kon het verdomde spel dat ze kochten niet eens spelen?
De schaduwrijke tactiek van WB die de nu beruchte pc-poort vrijgeeft, zou de scores over het geheel genomen negatief hebben beïnvloed. Metacritic-scores zijn immers een van de weinige manieren om deze AAA-uitgevers op te laten vallen, te luisteren en van hun fouten te leren.
Telltale Games
ik heb echt genoten De Wolf onder ons. The Walking Dead: Season One beïnvloedde me op een emotioneel niveau dat slechts twee andere spellen hebben. Tales from the Borderlands wordt ook een stevige verrassing. Dus waarom zijn de spellen van Telltale op deze lijst? Omdat The Walking Dead: Season Two en Game of Thrones.
The Walking Dead: Season Two is de definitie van een teleurstellend vervolg. Met zwakker schrijven en plotontwerp in combinatie met hersenkrakende personagebeslissingen en gedwongen confrontaties, liet het spel veel te wensen over.
Als een fan van de boeken die geïnteresseerd was om te zien wat Telltale zou doen, ben ik teleurgesteld Game of Thrones heeft zo'n slechte ontwerpbasis en is zo oninteressant. Tot nu toe was het spel extreem voorspelbaar en geteisterd door een slecht ontwerp. Als ze nu maar helemaal opnieuw zouden beginnen ...
Gears of War 3
Marcus en het bedrijf landen op deze lijst met een, je raadt het al! Insipid binnenkomst in de beefcake versus vlees slabs-serie. Hoewel de hele reeks op deze lijst kon staan, kon ik enigszins genieten van de eerste twee titels en voltooien. Gears of War 3 aan de andere kant, blijft een van die games op mijn "wil lijst niet voltooien."
Met minimale tot geen evolutie op enigerlei wijze ten opzichte van eerdere inzendingen, mislukte pogingen tot gravitas en drama, en lame vuurgevechten, werd de lof toegejuicht GoW 3 is raadselachtig.
Lotsbestemming
Checklist voor een "ik" spel:
- Repetieve gameplay en belichaming van een Skinner-box: Controleren!
- Flauwe en flauwe gameplay: Controleren!
- Verhaal dat leest als de poging van een duizend chimpansees om een space-opera: Controleren!
- Opgeblazen verwachtingen als gevolg van misleidende advertenties, berichtgeving en dergelijke: Controleren!
- Greedy zakelijke praktijken en insuting opmerkingen van de ontwikkelaars: Dubbel Check!
En zo gaat het.
U bent ongetwijfeld het volledig eens met mijn lijst. Als je echter met een kleine kans niet akkoord gaat met mijn keuzes, klinkt dit in de comments! Heb ik een spel gemist dat op geen enkele manier de lovende kritieken verdient die het heeft gekregen? Laat ook je stem horen!
Ga nu betere games spelen!