Inhoud
Ik kom gewoon naar buiten en zeg het: ik ben geen anime-fan.
Ik ga het genre in het algemeen niet schrappen: een kunstwerk is een kunstwerk. Ik waardeer en geniet Akira en Neon Genesis Evangelion (Ik ben geen monstertenslotte), maar de algemene over-the-top tropes die bij je gemiddelde anime horen, hebben me altijd een beetje verkouden. Maar zoals ik al zei, een kunstwerk is een kunstwerk, en Valkyria Chronicles 4 is prachtig.
The Stories of War
Valkyria Chronicles 4 is een ander deel in het quasi-World War 2-universum dat voor het eerst werd geïntroduceerd op de PS3 in 2008. Daarin neem je de leiding over een scrappy groep soldaten uit de Atlantische Federatie: een strijdmacht die zich inzet om terug te vechten tegen de sluipende ondergang van het mysterieus kwaadaardige Imperial Alliance.
Met een breed uitrekkend scala aan personages met goed geschreven motivaties, is het bijna onmogelijk om niet verstrikt te raken in het verhaal. Deze soldaten van jullie vechten tenslotte om hun thuisland te beschermen, en die underdog-mentaliteit is altijd besmettelijk geweest. Maar verder dan dat fundament, is er een echte flexibiliteit in het verhaal dat momenten van oneerbiedige onzin toelaat net zo vaak als staren, grimmig, in de verschrikkingen van oorlog.
Naarmate de oorlog vordert, ben je onderworpen aan een groot aantal kleine scènes overal. En terwijl sommige van deze scènes soms een beetje langdradig waren ("wanneer krijg ik de volgende strijd, in godsnaam?"), Hebben ze fantastisch werk verricht door de verhaallijn voortdurend te verdiepen.
Als de perfecte aanvulling op dit verhaal, is elk personage liefdevol gemaakt en gedetailleerd, tot het punt dat zelfs de grunts die geen deel uitmaken van de hoofdverhaallijn, voelen als volledig uitgewerkte mensen. Zelfs het kleinste personage heeft een unieke kijk op hun acties. Een mislukte schrijver-gedraaide-grenadier mompelt over hoe goed een bepaald moment zou werken in zijn roman, en een mooie sniper van een jongen snapt: "Ben je voor mij gevallen?" na het headshotten van een vijandige soldaat van een afstand. Geen twee personages kijken of handelen hetzelfde (buiten de vijanden), en dat had een effect op hoe ik deze personages behandelde op een niveau dat ik niet heb gevoeld sinds ik al mijn personages heb genoemd in XCOM na mijn vrienden en familie.
Commandant van je soapopera in de strijd
XCOM is eigenlijk een spel dat veel wordt opgevoed als het gaat om deze franchise. Met de combinatie van turn-based strategie en HQ-gebaseerd onderzoek en ontwikkeling, is het gemakkelijk te zien waarom. Net zoals XCOM, je besteedt veel tijd aan het ontwikkelen van je leger en het opbouwen van jezelf vanuit je hoofdkantoor met behulp van middelen verzameld op het slagveld.
Maar als ik moest vergelijken Valkyria Chronicle's gameplay naar een vorige game, zou het de Shining Force serie: de klassieke turn-based fantasy-spellen die een hoogtepunt vormden voor RPG's met de Sega Genesis, een console die zich anders in die zin heel kaal voelde. Zoals de Shining Force spellen, VC4 richt zich sterk op zowel de verhaallijn als de tactische strategie, iets dat tegenwoordig vaak verloren gaat in turn-based games. Die perfecte vermenging van verhaal en mechanica gaf me een vleugje nostalgie voor die oudere spellen, en ik was meer dan blij om dat gevoel hier te nemen.
Er zijn echter verschillen. Je strategieën zijn gebaseerd op actiepunten, wat betekent dat eenheden meerdere keren of helemaal niet kunnen bewegen, wat handig is om je te richten op hardere vijanden of een soldaat uit de problemen te halen.
Dat niveau van gameplay zorgt voor veel herspeelbaarheid, aangezien je een score krijgt voor de voltooiing van elke missie. Dit kan soms frustrerend zijn omdat je rangschikking gebaseerd lijkt te zijn op niets meer dan hoe snel je kunt eindigen. Het doet geen pijn, zelfs op de mildere uitdagingsniveaus, Valkyria Chronicles 4 kan zijn hard. Terwijl sommige niveaus een subtielere neiging hebben, zoals een moord- of verkenningsmissie, zijn anderen vol, D-Day-vleesmolenzaken, met alle constante, kogelstotende actie die daarbij hoort. Iedereen die geïnteresseerd is in het opnieuw spelen van dit spel voor perfecte scores, zal daar op een grote manier mee te maken krijgen: en dat is niet eens het feit dat je maximaal 40+ uur kunt besteden aan een standaard playthrough.
Maar langs die moeilijkheid heen (en af en toe een controller die frustratie gooit), is er een game die zowel qua verhaal als qua spel slim is. Als een voortzetting van een geliefde franchise, Valkyria Chronicles 4 raakt alle juiste tonen, buigt ze soms in de stratosfeer. Het werkt ook uitstekend als een op zichzelf staand spel of inleiding, omdat de cast volledig nieuw is en geen eerdere ervaring vereist om volledig te waarderen.
Voor spelers die hebben genoten Valkyria Chronicles vanaf het begin is er genoeg om hier te genieten, met wat extra goedheid. Het eerste nieuwe ding dat in gedachten moet worden genomen, is de Grenadier-klasse, een waardevolle heavy-hitter gewapend met een mortierachtig wapen dat op en boven de vijandelijke dekking kan worden gelanceerd en zelfs de zwakke plekken in de rug van tanks wegneemt. De mogelijkheid om je meer gewone soldaten te upgraden naar Leaders is ook een geweldige manier om wat aanpassingen aan je squadron toe te voegen.
Helaas zullen die spelers ook enkele van dezelfde exploits tegenkomen die ze in 2008 hebben gezien. Een flagrant voorbeeld daarvan zijn de ongelofelijk snelle scouts, die snel voorbij kunnen gaan en kampen kunnen vasthouden, bepaalde aspecten van het spel kunnen breken. Als een kleine concessie hieraan, zijn er veel missies die zich concentreren op veel meer dan alleen het houden van kampen, maar het vermogen om verschillende missies te doorlopen met weinig zorgen over vijandelijke versterkingen is absoluut nog steeds aanwezig.
Alleen grafisch gezien, VC4 is een kunstwerk. De kleuren wisselen af van weelderige, gelukzalige explosies van pigment, tot modderige, vuile oorlogsgebieden. Het accentueert alleen de twee kanten van de medaille die de verhaallijn biedt. De wapens, uniformen, tankontwerpen, enzovoort: ze zijn allemaal ongelooflijk. Deze personages waren eigenlijk op maat gemaakt om actiefiguren en standbeelden te zijn: ik wilde er op zijn minst een tiental in de kast laten verschijnen.
Dit is een spel voor mensen die van strategie houden en / of houden van een prachtig geweven verhaal. De zorg en precisie die is besteed aan het maken ervan is duidelijk, en er is weinig twijfel in mijn gedachten dat Valkyria Chronicles 4 zal in januari een flink aantal Best of 2018-lijsten worden.
Onze beoordeling 9 Als een verhaal en als een turn-based strategie, is Valkyria Chronicles 4 een andere geweldige intrede in een geliefde franchise. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean