Inhoud
Ik herinner me de goede dagen waarin je impulsief een nieuw spel kon kopen en een nieuwe spelervaring beloofde. Toen, tijdens het PS2-tijdperk, zou ik een uurtje door GameStop dwalen of zo op zoek zijn naar het volgende spel. Ik zou nooit onderzoek doen of recensies opzoeken, omdat ik wist welk spel dat ik speelde een 'nieuw' spel zou zijn.
Ik besteed nu maximaal vijf minuten aan GameStop. Ik weet wat ik wil en ik snap het. Veel van de games die ik tegenwoordig zie, zijn niet veel luisterplezier.
Natuurlijk, de graphics zijn beter. Ze hebben meer geavanceerde en vloeiende goksystemen. Maar als de dingen zo geavanceerd zijn, waarom worden de spellen dan steeds meer op elkaar afgestemd naarmate we vorderen?
Niet zo veel verhaal meer
Nu voor diegenen van jullie die gaan zeggen dat niemand meer een game voor het verhaal speelt - je kunt het zipen. Ik ben iemand. Ik heb misschien mijn naam niet bekend over de hele wereld, maar ik ben iemand. En ik ben dol op een game met een geweldig verhaal.
Tegenwoordig hebben veel games hun hoofdverhaal ontwikkeld door speurtochten. Het voelt altijd hetzelfde als zijn oude lied en dans. Je gaat van punt A naar punt B en terug naar punt A. Je gaat van zoektocht naar zoektocht en laat het verhaal zich ontwikkelen door een oppervlakkige dialoog.
Voelt niet als een groot verhaal wanneer het hele verhaal slechts een reeks taken voor u is om te doen.
Om maar te zwijgen over het feit dat het verhaal in de meeste spellen meestal ongelooflijk kort is. Het voelt alsof het verhaal in een game eindigt voordat je zelfs maar in de diepere mechanica van een goed spel komt. Het voelt alsof ik $ 60 heb geblazen op een kort oppervlakkig verhaal dat wel of geen leuk spel heeft.
Side Quests
Ik herinner me dat deze leuk waren. Ze leken eigenlijk de moeite waard om te jagen en te doen. Nu hebben ze een soortgelijk patroon als het hoofdverhaal. Je gaat van punt A naar punt B-BLAH vergeet het. Moe van dat patroon.
Speurtochten aan de zijkant die worden gebruikt om toe te voegen aan het hoofdverhaal, en die uiteindelijk ook geweldige beloningen opleveren in het proces. Dat is wat een side-quest zou moeten zijn. Legend of Dragoons, een fascinerende game ver vooruit zijn tijd, had geweldige side quests. Het verhaal achter elke side-quest was overtuigend. De beloningen waren nog sprankelend.
Sommige games maken nog steeds goed gebruik van side-quests zoals de Tales of Series. Een goede meerderheid van de games zorgt ervoor dat side-quests een nutteloze wachttijd lijken. Kijk naar Skyrim. Het heeft veel side quests, maar hoeveel van hen gaan buiten het patroon dat ik eerder noemde? Niet veel.
gameplay
Veel games hebben geweldige gameplay. Heb je echter wel eens gemerkt dat veel van die geweldige next-gen spellen tegenwoordig eenzelfde gameplay met elkaar hebben?
Laten we FPS-games nemen, bijvoorbeeld. Hoeveel van hen zijn eigenlijk anders? Ja, de instelling en wat je schiet is anders. misschien zien de wapens er anders uit. Hoeveel van hen bieden echter een unieke ervaring? Is er echt verschil tussen elke FPS-game anders dan de skin die ze dragen?
Zelfs fantasy-RPG's hebben een vergelijkbare gameplay. Je kiest een klas, krijgt vaardigheden en valt aan met genoemde vaardigheden en basale combo's. Hoeveel verschillende spellen zal ik spelen totdat ik genoeg heb van dezelfde vuurbalspreuk?
Het is bedoeld als een kunst
Wat gebeurde er met het gevoel van creativiteit? Het is niet alsof er geen unieke spellen meer zijn, maar veel games lijken gewoon in elkaar te passen. Er is geen kenmerk waardoor ze opvalt.
De meest unieke game die ik onlangs speelde was Het laatste verhaal, die helemaal terugkwam in 27 januari 2011. 2011! Het was de eerste game in een lange tijd die een geheel nieuwe manier introduceerde om een game te spelen.
Elke game had zijn eigen unieke flair. Een element dat het opviel. Ik heb het gevoel dat games die glans de laatste tijd niet hebben gehad. Games kosten slechts $ 50, niet zo lang geleden, en ik had het gevoel dat ik meer uit die $ 50-games kreeg dan de meeste games die ik vandaag speel.
Wat denk je? Lijken games de aspecten waardoor ze uniek zijn verloren? Laat het me weten in de comments hieronder!