Inhoud
Zoals No Man's SkyDe releasedatum van 21 juni komt steeds dichterbij, anticipatieniveaus voor de ambitieuze titel van Hello Games blijven groeien. Voor sommigen zoals ik wordt echter de komst van het spel met een grote dosis scepsis tegemoet getreden.
Voor degenen zoals ik, hebben we de voortgang van het spel tot nu toe met interesse gevolgd, maar niet per se opwinding. Ik kan het in principe opsplitsen in drie belangrijke gezichtspunten die ik had toen ik de voortgang van het spel observeerde.
Dit is te ambitieus.
Wanneer No Man's Sky werd voor het eerst aangekondigd aan het eind van 2013, mijn eerste reactie was dat ze ofwel de reikwijdte van deze game sterk moesten overdrijven, of dat dit project nooit tot wasdom zou komen.
Ik bedoel alleen de omvang van het alleen leek een beetje te ambitieus voor een team van vier, wiens enige vorige werken bij elkaar waren de goed ontvangen, maar vrij simplistische Joe Danger serie. Kunnen ze echt voldoen aan hun belofte om een 'oneindig universum' te creëren waarin 'elk atoom' procedureel wordt gegenereerd?
De aankondigingsaanhangwagen (hieronder) demonstreerde de prachtige visuele stijl van de game en toonde beelden van een ruimteschip dat opstijgt vanaf het oppervlak van een planeet en zichzelf naadloos in de ruimte lanceert, waar onder andere grote gevechten tussen kolossale ruimtevaartuigen en vernietigbare asteroïden op de loer liggen.
Het zag er fantastisch uit. Zozeer zelfs dat het er voorbestemd uitzag om in de te goede categorie terecht te komen, net zoals die van EA spoor enkele jaren eerder.
Anders dan te twijfelen aan het vermogen om zijn potentieel waar te maken, No Man's Sky had ook veel vragen eromheen. Wat was eigenlijk het nut van deze game? Was er meer aan de hand dan alleen maar verkennen? Hoe zouden we in staat zijn om te communiceren met andere spelers met wie we misschien een kruis zouden kunnen maken? Hoewel het eindeloze mogelijkheden bood, kwam het spel met weinig beloften. Ik was geïntrigeerd, maar niet bereid om het te laten opwinden tot ik meer zag.
Pas in E3 2015, waar Hello Game's een live-gameplay liet zien, begon mijn standpunt te veranderen. No Man's Sky sneed mijn cynisme aan en begon een gelovige van me te maken.
Wauw, ze trekken dit misschien wel af
Dit was niet zomaar een trailer die ze lieten zien, dit was livebeelden, in het spel. We kregen een ruimtegevecht te zien tussen strijdende partijen die we apart konden zien, en zelfs partij kiezen. We moeten volledig vernietigde omgevingen en planeetgevechten tegen vijandige robot Sentinels zien. We kregen zelfs een visuele voorstelling van het krankzinnige aantal stersystemen die er gewoon liggen te wachten om ontdekt te worden door spelers. Dat alles, en het spel had nu een kerndoel, bereik het centrum van het universum.
No Man's Sky leek op een spel dat klaar was om een onvergetelijke ervaring te leveren, en op dit moment wilde ik alleen weten wanneer het eindelijk een releasedatum zou krijgen.
Dit gaat niet werken
Snel vooruit naar het heden, en die schaduw van twijfel begon weer boven te doemen. Hoe meer ik nadacht over bepaalde aspecten van het spel, hoe meer ik begon te denken dat ze misschien niet helemaal zouden leveren waar ik op hoopte.
Eén ding dat Hello Games keer op keer heeft geprobeerd om weer te geven, is de ongelooflijke schaal van het sterrenstelsel, waarvan zij geloven dat 99,9% nog niet ontdekt is. Indrukwekkend, in eerste instantie; maar ik vraag me af, is dat echt een goede zaak? Wat is het nut?
Ik begrijp dat dit een verkenningsgame is en het zou de uitgestrektheid van ons eigen ongelooflijke universum moeten evenaren, maar ik geloof dat velen het isolement zullen waarderen, maar dat velen ook sporen van andere spelers willen tegenkomen. Ik geloof dat de meeste spelers de ervaring willen hebben van het maken van nieuwe ontdekkingen, maar ook van de kans om tekens van ander leven te ontmoeten, iets dat misschien niet gebeurt, zoals het aantal planeten dat er is om onderzocht te worden.
En niet alleen dat, zelfs als je de activiteiten van een andere speler tegenkomt, je op geen enkele betekenisvolle manier met die persoon kunt communiceren, je kunt geen buddy meenemen om te verkennen. Ik begon me te realiseren hoe leeg dat allemaal klonk, hoe leeg de hele ervaring kon blijken te zijn.
Zelfs met al die planeten, hoeveel variatie kan dit oneindige, procedureel gegenereerde universum echt waarmaken? Dat is het andere probleem met het creëren van zo'n enorm universum, hoe meer planeten er zijn, hoe waarschijnlijker het is dat elementen worden gerecycled. Met het verhoogde potentieel om iets nieuws te zien, komt de verhoogde kans om dingen te zien die we al eerder hebben gezien - misschien niet volledig identiek, met alle, maar onmerkbare verschillen.
Het gaat niet alleen om exploratie, je kunt ook je uitrusting upgraden, handel drijven met buitenaardse rassen, er is ruimte en planeetgevechten, maar er blijven vragen over de diepte van al deze dingen. De game is niet om hen heen gebouwd, maar deze gameplay-mechanica is aangepakt. Zelfs als ze op een hoog niveau worden uitgevoerd, hoe lang kunnen ze allemaal boeiend blijven? Is het waarschijnlijk gelijk aan de reikwijdte van het spel als geheel?
Er is hoop.
Begrijp me niet verkeerd, ik geloof niet van wat ik heb gezien No Man's Sky zal een slecht spel per se zijn, of een flop financieel, maar met zulke forse verwachtingen, kan het echt zijn belofte nakomen?
Ik weet het gewoon niet. Ik heb het niet opgegeven No Man's Sky, maar ik weiger om gehyped te worden. Met slechts zes weken tot de release van de game, zullen we snel genoeg weten of No Man's Sky kan leveren wat we allemaal hopen.
Wat denk je? Wacht je ongeduldig op de aankomst van het spel? Of deel je dezelfde zorgen? Ga je het de eerste dag oppakken? Laat het ons weten in de comments hieronder.