Inhoud
- Een onverwachte terugkeer
- Tirannie Verhoogt de inzet
- Een reactieve donkere fantasiewereld
- Meer van hetzelfde, met enkele twists
- Een paar problemen
- Het komt neer op
Gezien de gebeurtenissen van deze week in de Amerikaanse verkiezingen leek het een goed moment om een spel te spelen op basis van het uitgangspunt dat een slechte overheerser al had gewonnen. Op dezelfde manier ontdekte ik de intense ergernis van Google die het woord 'tirannie' zocht en een heleboel Tea Party-materiaal vond dat niet op mij van toepassing was, in plaats van alles wat te maken had met de nieuwste versie van Obsidian Entertainment over de klassieke RPG-formule.
Een onverwachte terugkeer
Zodra we hoorden dat Obsidian zich had verbonden met Paradox, droomde iedereen van een nieuw World Of Darkness RPG. Persoonlijk hoopte ik op Wraith - een hoek van de World Of Darkness die nooit digitale gamingliefde krijgt - maar natuurlijk raakt iedereen in paniek Vampier.
In een draai zag niemand komen, in plaats daarvan kregen we Tyranny - een spel dat Obsidian jaren geleden aan een uitgever had geworpen maar afgewezen werd. Dit is een van die interessante keerpunten in de geschiedenis van games en het is onmogelijk om te weten - zou dit een heel andere ervaring zijn geweest als het oorspronkelijke idee toen was uitgevoerd, versus nu aangekomen na Obsidian genageld de retro-stijl met Pilaren der eeuwigheid?
Voordat ik in de game zelf inga, moet ik de mensen van Obsidian rekruteren voor niet crowdfunding elke game, zoals verschillende andere leveranciers van klassieke stijl RPG's hebben gedaan (wat echt een zure smaak in de mond van fans heeft gebracht). Ze hebben hun geld verdiend pijlersen doe nu dingen op de ouderwetse manier.
Eerlijk gezegd geloofde ik niet dat deze game dit jaar daadwerkelijk aankwam, zoals oorspronkelijk aangekondigd, en was nogal geschrokken toen de releasedatum van november onthuld werd. Ik verwachtte dat het einde van het jaar zou aanbreken en dan een schaapachtige vertraging aankondiging stilletjes zou laten zien, dus petje af voor het houden van je woord, Obsidian.
Tirannie Verhoogt de inzet
In niet veel spellen speel je de verovering van een natie als je scherm voor het maken van personages, en dat is nog maar het begin tirannie verschuiving in focus. De keuzes die je maakt tijdens de eerste verovering van het gebied van Tiers veranderen elke locatie radicaal en hoe mensen tijdens de rest van het spel met je omgaan.
Veel van de NPC's die ik tegenkwam, noemden mij de "Queenslayer" vanwege de opties die werden gekozen tijdens het gedeelte voor het maken van personages - sommigen vonden het erg leuk om mij te ontmoeten over die specifieke exploit en anderen vielen mij aan bij het zien van de naam.
Tirannie draait veel van de standaard RPG-tropen op hun kop. In een vroeg stadium zou je denken dat je zou moeten stoppen om een gewonde soldaat te helpen. Die optie levert je gewoon spot op, niet alleen omdat je verondersteld wordt door eigenzinnigheid en zonder genade te zijn, maar omdat deze bepaalde factie onder een magische dwang is die heel niet-dodelijke wonden geneest.
Er is ook een grote verschuiving in hoe de wereld op jou reageert en welk karakter je speelt. In plaats van die weerloze boer die het zwaard moet opnemen en moet leren held te worden, is bijna iedereen die je tegenkomt al doodsbang om je woede te verspreiden, omdat je de wettige middelen hebt om iedereen tegen te komen die je tegenkomt.
In plaats van die weerloze boer die het zwaard moet opnemen en moet leren held te worden, is bijna iedereen die je tegenkomt al doodsbang om je toorn te laten horen ...Dat betekent niet dat mensen het meteen eens zijn met of capituleren voor jou, want er zijn veel verschillende facties aanwezig - en ze zijn het niet allemaal eens met hoe je aan het werk bent om de wil van de Overlord af te dwingen.
Er is een dwingende reden om mensen aan het werk te krijgen en niet zomaar iemand af te slachten die je niet gehoorzaamt, omdat het spel begint met een magisch Edict dat je dwingt een taak binnen 8 dagen te voltooien of iedereen in het gebied - vriend en vijand - zal sterven.
Een reactieve donkere fantasiewereld
Op een manier vergelijkbaar met de ARPG Grim Dawn, jouw Fatebinder-personage krijgt nieuwe reputatiekwaliteiten, zowel voor het bevorderen van gunst als voor het aanroepen van toorn bij een bepaalde factie, maar je krijgt niet alleen de toorn voor het doden van vijanden - er zijn nogal wat opties die je zelf bepalen wanneer je beslist om de wil van de Overlord af te dwingen.
Terwijl conventionele wijsheid zou zijn om jezelf te verpersoonlijken met partijleden en hen blij te houden om hen loyaal te maken, soms in de wereld van Tirannie het is beter dat ze je in plaats daarvan haten en vrezen.Je kunt eigenlijk beginnen met een aanzienlijke gunst of toornscore bij bepaalde facties die alleen gebaseerd zijn op opties voor het maken van personages. Evenzo is er loyaliteit en angst met metgezellen.
Geen van beide is noodzakelijkerwijs beter dan de ander, en beide bieden verschillende dialoogopties.
Terwijl de conventionele wijsheid zou zijn om jezelf te verpersoonlijken met partijleden en hen blij te houden om hen loyaal te maken, soms in de wereld van Tirannie het is beter dat ze je in plaats daarvan haten en vrezen.
Zoals verwacht van Obsidian, zijn de metgezellen een serieus hoogtepunt, en misschien zelfs interessanter dan die uit pijlers. Als je een andere tactische laag toevoegt, kun je combo-aanvallen leren met je begeleiders die ontgrendelen terwijl ze groeien om van je te houden of bang voor je te zijn.
Meer van hetzelfde, met enkele twists
Stijl en lay-out, Tirannie speelt als een combinatie van Pilaren der eeuwigheid en het eveneens amorele Blackguards 2, wat een goede zaak is. Een van de redenen waarom het spel waarschijnlijk zo snel is aangekomen, is omdat het duidelijk dezelfde motor, en in sommige gevallen zelfs dezelfde activa, die werden gebruikt in Pilaren der eeuwigheid.
Het kampeeruitrusting en wondsysteem worden bijvoorbeeld in de groothandel opgeheven. Maar andere elementen van het gevechts- en klassensysteem zijn geknepen en veranderd om zich apart en uniek te voelen.
Een interessante verandering is dat ervaring wordt opgedaan door simpelweg vaardigheden te gebruiken en aanvallen uit te voeren, en er is ook de mogelijkheid om trainers te betalen om vaardigheden te upgraden (met een limiet voor hoe vaak dat per niveau kan gebeuren).
aanschouwelijk Tirannie lijkt erg op pijlers, maar de locaties op de achtergrond zijn wat meer gewassen van kleur en minder levendig, terwijl de personagemodellen (met name de krachtige Archons) veel opvallender en kleurrijker zijn.
Zoals met pijlers, je character build zal de dialoogopties radicaal veranderen. Het is echter niet alleen maar een gesprek - hele delen van een kaart zijn mogelijk onbereikbaar, afhankelijk van waar je je punten hebt gezet. Er is een gedeelte van de opening waar ik gewoon niet aan toe was vanwege mijn lage Atletiek. Je kunt maar beter geloven dat de punten daar naartoe zullen gaan bij de volgende playthrough wanneer ik niet gefocust ben op Lore and Spell casting.
Wat verrassend is, is hoe verbonden alles uiteindelijk wordt. Dialoogopties worden bijvoorbeeld beschikbaar met verschillende partijleden, zelfs afhankelijk van waar u naar kijkt. Gewoon kiezen om een bepaald spandoek te bekijken, krijgt je eerste metgezelvers over wat ze niet leuk vindt aan het leger dat op dat vaandel vliegt en biedt mogelijkheden om loyaliteit of angst te verdienen.
De grootste gevechtsverandering is in het leren van Sigils en accenten om je eigen spreuken te maken, het veranderen van de vorm, grootte, duur, effect, schade, enz. voor een breder scala aan spreukopties.
Je kunt een enorm (ja, enorm) bereik van spreuken maken, maar je hebt maar een beperkt aantal slots om ze in te plaatsen. En hoe meer accenten je toevoegt, des te hoger de kostprijs, tot uiteindelijk de spreuken te krachtig zijn om te casten . Er zijn geen magische punten of Vancian dagelijkse magische spreuken, en in plaats daarvan heeft elke spreuk een afkoelperiode gecontroleerd door jouw statistieken.
Een paar problemen
In tegenstelling tot pijlers, Ik ben niet gek op de UI-lay-outs in Tyranny - zowel op het hoofdscherm als in de inventaris / karakterpanelen, die behoorlijk rommelig zijn.
Het inventarisscherm bij het kopen en verkopen van handelaren voelt zich in het bijzonder een beetje standaard en ongepolijst en doet me denken aan Wasteland 2's Gebruikersinterface voordat ze in verschillende patches en de Cut-editie van de Director worden opgelost.
Alle verschillende menu- en personenschermen voelen overdreven eenvoudig en utilitair aan, en falen om de smaak van een duistere fantasiewereld op te roepen waar een kwaadaardige godachtige heerser bijna alles heeft overwonnen.
Ze voelen echt als een vel papier bedekt met RPG-statistieken, maar er is een voordeel. Je verschillende delict- en verdedigingsstatistieken geven duidelijk aan waar alles vandaan komt: een bonus van je uitgeruste Scarlet Fury Helm, een bonus van een hoge Finesse-stat enzovoort. Je bent nooit in het ongewisse over waarom je statistieken zijn zoals ze zijn.
Anders dan de gebruikersinterface, de enige andere kwestie die aanwezig is, is dat de vele interessante morele keuzes minder vaak voorkomen naarmate je verder komt in het spel, en het voelt alsof er in totaal meer inhoud moet zijn. Het meest merkbaar is dat elk van de kaartlocaties veel kleiner is dan waar ze in zaten pijlers, wat misschien ook iets te maken heeft met de korte tijd tussen games.
Vooral de metgezellen hadden meer side-questmateriaal kunnen gebruiken en ik had graag nog een paar maanden gewacht op een meer complete ervaring in plaats van een jaar later een nieuwe game te krijgen pijlers.
Het komt neer op
Uiteraard moet je al verliefd zijn op de Baldur's Gate / Planescape: Torment / Pilaren der eeuwigheid formule, maar als u dat bent, zal dit in uw topspellen van het jaar zijn. Er zijn enkele fouten, maar ik vermoed dat sommigen van hen zullen worden verholpen met patches en anderen zullen hopelijk worden verholpen met DLC.
Na het spelen als een wet-brengende magiër die kiest voor het chaotische Scarlet Chorus, kan ik eerlijk gezegd niet wachten om opnieuw te beginnen en opnieuw door te komen als een nobel geboren soldaat die de gereglementeerde orde van de Disfavored ondersteunt.
Met Tirannie arriveert zo onverwacht snel daarna pijlers, nu moeten we ons afvragen: wat komt er van Obsidian? Helaas is het op dit moment geen waarschijnlijk scenario dat Obsidian de volgende zal nemen Fallout om de inspanningen van Bethesda te schande te maken, zoals in de afgelopen jaren.
Persoonlijk hoop ik dat de volgende een sci-fi horror mashup is in een vergelijkbare visuele stijl Tirannie. Waar denk je aan tirannie verschuiving naar het kwaad, en wat hoop je dat de ontwikkelaar de volgende stap zal zetten?
Onze beoordeling 9 Is het goed om slecht te zijn? Met Tyranny, wed dat het is! Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean