Inhoud
Ik hou niet van Mario. Nee, dat is misschien iets te beleefd. ik werkelijk hou niet van Mario. Nee, nog steeds niet goed. Ik veracht Mario. Ik kan hem niet uitstaan. Nee. Nog steeds fout.
ik een hekel hebben aan Mario. Ik haat het hoe ik geen game-winkel kan betreden zonder iedere vijf seconden een Mario-game te overvallen. Ik haat het hoe elke advertentie voor een Nintendo-product zijn gezicht draagt. Ik haat zijn onaangename snor en zijn domme overalls. Maar waarom? Natuurlijk moet ik nu een beetje sleets zijn, omdat ik een volwassene ben in de grote, onrijpe wereld van gamen.
Spellen zoals Metroid en Star Fox zijn achtergelaten terwijl Mario overal is.In een wereld waar we hebben Metroid, Star Fox, F-Zero, EarthBound, en Pikmin, Heeft Nintendo besloten om deze franchises bijna volledig te negeren, behalve voor de cameo-verschijning in Super Smash Bros.
In plaats daarvan krijgen we Mario. Altijd. Elk jaar. Elk seizoen. De laatste Star Fox spel dat geen remake was, werd zeven jaar geleden uitgebracht. De laatste EarthBound game werd zeven jaar geleden uitgebracht, maar de VS hebben het nooit gezien. De laatste F-Zero spel dat negen jaar geleden werd gelanceerd. Pikmin kreeg onlangs zijn derde game, en Metroid en Zelda beide hebben om de paar jaar een behoorlijke stroom games, waarvan sommige beter zijn dan andere; maar geen van deze titels werpt Nintendo in een schuimende waanzin zoals hun favoriete kleine loodgieter.
Mario is te zien in meer dan 200 games.
Ik begrijp de aantrekkingskracht.
Mario is een mild vertederend klein stereotype dat rondrent om de dag te redden. Ik snap het. Maar overweeg dit: Mario heeft meer dan 200 games gespeeld. Van die 200 zijn er in het afgelopen decennium meer dan 70 uitgebracht. Laat dat even inzinken. Dat is een nieuwe Mario-game om de andere maand, terwijl sommige jaren een nieuw spel zouden kunnen bevatten elk maand.
Kijk naar Moordenaars gelofte en Plicht. De spellen zijn goed ontvangen en over het algemeen goed gemaakt, of op zijn minst competent (zoals de meeste Mario titels), maar het kan gamers niet schelen. Gamers zijn moe. Halo was enorm succesvol. Stel je voor dat Microsoft een half dozijn zou uitbrengen Halo spellen elk jaar. Het is gewoon moeilijk om een personage of een franchise te missen als je geen dag kunt spelen zonder een nieuw spel tegen te komen waarbij je gezicht op de hoes zit gepleisterd.
Nintendo houdt van tradities op dezelfde manier waarop Valve geen games maakt. Hun spellen zijn bijna altijd solide titels die je talloze uren speeltijd zullen geven, en ze zijn over het algemeen leuk voor elke leeftijd. Maar als het hetzelfde personage is. Dezelfde dingen doen. Meerdere malen. Elk verdomd jaar. Het wordt vermoeiend. Het wordt oud. Het wordt oud.
Dat is wat Mario is: oud.
Mario-spellen zijn zeer goed gemaakt en behoren tot de beste in elk genre waarin ze zich bevinden, maar de toejuichingen klinken hol wanneer je geen tijd hebt om het personage te missen. ik mis Grafrover. ik mis draken tijdperk. ik mis The Elder Scrolls. ik mis Alan Wake. Zoveel als ik waarschijnlijk elke maand of twee graag een nieuwe, volledige game uit deze franchises zou spelen, zou ik het niet willen. De vreugde van meer van je favoriete serie vervaagt snel wanneer er gewoon te veel van is.
Mario is een goede franchise. De doelgroep, inclusief mijzelf, geniet van bijna elke game. Nintendo hoeft alleen maar een stap terug te doen en laat de talloze IP's die onze waardering verdienen een beetje van onze tijd krijgen in plaats van zich te fixeren op één, beproefde en vermoeide IP die wanhopig een beetje rust nodig heeft.
Het jaar van Luigi was een goed begin, maar het is niet genoeg. Luigi, charmant als hij is, is slechts een zijtak van het probleem. ik wil willen een Mario-spel opnieuw. Ik wil juichen voor een loodgieter die vaker outfits dan Queen Amidala. Ik wil genieten van blokken slaan, vuurballen gooien en door de lucht springen. Ik wil genieten van stampende paddo's en schildpadden terwijl ik hun granaten als wapens gebruik.
Ik wil Mario kunnen missen.