Inhoud
- Duke Nukem voor altijd
- Black Mesa, Half-Like 1 Remake
- Medal of Honor 2010
- Wolfenstein 2009
- War for the Overworld
Game-sequels en reboots zijn geweldig. Ze slagen er meestal in om een penseel van kleur toe te voegen aan de originele spellen. Helaas zijn sequels een soort tweesnijdend zwaard: ze kunnen geweldig zijn, helemaal in staat om een hele serie te vernieuwen, of ze kunnen vreselijk zijn. Merk op dat niet alle sequels slecht moeten zijn. In feite zijn er een aantal klassieke reboots voor games die eigenlijk beter zijn dan de originele games. (Kijken naar jou, Grafrover.)
Hier is onze lijst met vijf game-sequels die goed hadden moeten zijn, maar er ging iets helemaal mis in de manier waarop ze werden ontwikkeld en ontvangen.
Duke Nukem voor altijd
Iedereen weet en liefdes Duke Nukem - de intergalactische held die de dag redt terwijl hij pizza eet en een bord steroïden slurpt. De beste game in de Duke Nukem serie los van de platformers is ongetwijfeld Duke Nukem 3D.
In feite had het alle spullen die het nodig had om door te brengen voor een geweldige shooter: prachtig grafisch systeem, ver voor zijn tijd, geweldige gameplay en een geweldige plot. Plus, er waren Duke's humoristische opmerkingen die die kick aan het spel toevoegden.
Wel, lang verhaal kort, de ontwikkelaars wilden het verhaal van de Koning van alle Helden vernieuwen, die dol is op pizza, drank, steroïden en ... "gezelschap". Het resultaat: een niet zo grappige remake gerechtigd Duke Nukem voor altijd dat was gevuld met gruizige grappen, slechte voice-acting, voorspelbare bossgevechten, meer drank, meer steroïden en meer oversized vrouwelijke metgezellen die bereid zijn iets voor Duke te doen.
Duke Nukem voor altijd zou de comeback van een klassieker moeten zijn, maar het is jammer genoeg gelukt om spelers te laten geloven dat wat dood is, dood en begraven moet blijven.
Black Mesa, Half-Like 1 Remake
Half-Life One was ongetwijfeld een van de meest geestige sci-fi first person shooters ooit gemaakt. Je speelt niet Half-Life One voor de graphics doe je het voor het geweldige verhaal en de gameplay. En met iedereen die gek is over de aankomende Half-Life 3, Valve begint de druk te voelen.
Wat te doen om de fans van de franchise te sussen? Start het origineel opnieuw op Halve leven, natuurlijk. Lang geleden Black Mesa op de markt komen, pochte de ontwikkelaar dat het spel meer is dan een herstart.
Black Mesa had een vervolg moeten zijn op de originele serie, optredend als een tussenpersoon in opdracht van Half-Life One en Half-Leven 3. De game had een aantal vragen moeten beantwoorden over wat er met Gordon was gebeurd voordat hij ontsnapte Black Mesa.
Nou ja, dat lijkt het wel Black Mesa definieerde zichzelf uiteindelijk als een HD-remasterisatie van het originele spel en niets anders. We hebben dezelfde dialogen, dezelfde afleveringen, puzzels, wapens en vijanden. Er is niets veranderd.
Het is geweldig om een HD-versie van een klassiek spel te spelen, maar wat dacht je van een kleinigheidje voor de fans van de franchise? Onnodig te zeggen dat er spelers zijn die bereid zijn nog een jaar of twee te wachten Half-Leven 3 of speel het originele spel, in plaats van de geremasterde versie te downloaden.
Medal of Honor 2010
Medaille was zonder twijfel een van de meest verbluffende spellenfranchise uit de Tweede Wereldoorlog. Wat het spelen van spellen betreft, waren Allied Assault en zijn uitbreidingspakketten behoorlijk goed, omdat spelers, in tegenstelling tot de COD-franchise, enige moeite moesten doen om de missies te voltooien.
MOHA fans zullen zich zeker de frustratie herinneren achter de sluipschutter-opdracht of al die missies waarbij je stealth moest gebruiken.
De 2010-versie van de MOHA moest de hoeksteen van de hele franchise zijn. Dit betekent dat de speler niet in de laarzen van een kudde gewapend met een Garand-geweer zal stappen, maar in de laarzen van een moderne soldaat, gewapend met allerlei gekke wapens, die in allerlei oorlogstheaters opereert.
MOHA 2010 was inderdaad teleurstellend in elk denkbaar aspect: slechte graphics, geen optimalisatie, korte missie, slecht stemgedrag, ongelooflijk inefficiënt HUD-display-systeem, zware bedieningselementen en de lijst gaat maar door.
Wolfenstein 2009
Over het onderwerp van aan Word-War 2 gerelateerde videogames kunnen we niet verder gaan zonder te praten over de Wolfenstein franchise. Wolf 3D was in veel opzichten zijn tijd ver vooruit. Noem maar op; Wolf 3D had het allemaal.
Het toeval wilde dat het verhaal van B.J Blaskovitz veel te geweldig was om los te laten, en zo Keer terug naar Castle Wolfenstein was geboren. Met betrekking tot gameplay, verhaal en grafische weergave kunnen we duidelijk de RCW was net zo fris en origineel als de eerste game.
En toen kwam het vervolg uit 2009. Waarom was het zo teleurstellend? Omdat een open-world benadering niet altijd een recept is voor succes. En de sluier? De kracht van de andere kant benutten? Mutanten? Monsters? We denken dat de ontwikkelaars het beter hadden kunnen doen.
War for the Overworld
Herinner de Dungeon Keeper franchise, ook bekend als het spel dat je eigenlijk de rol van een vicieuze heerser onderwereld liet spelen? Strategiegames waren altijd een goede niche, maar Dungeon Keeper ging veel verder dan de strategie.
Tot nu toe, DK 2 is waarschijnlijk de enige game die er in slaagde om rond te rijden met meerdere genres en stijlen die, verrassend genoeg, gecombineerd hadden kunnen worden.
En toen kwam War for the Overworld - of wat er gebeurt als de kwaadaardige heerser zijn bereik naar de oppervlakte wilde uitbreiden. De game had in elk opzicht geweldig kunnen zijn. In plaats daarvan zitten we met een afzetterij achter het DK-universum, dat er helemaal niet in slaagt om die zanderige atmosfeer te heroveren.
Welke andere sequels voldeden niet aan je verwachtingen of gaven een slechte naam aan hun klassieke franchises? Laat het me weten in de reacties.
[Beeldbronnen: 1 (koptekst), 2, 3, 4, 5, 6]