Inhoud
- GELIEVE NIET DOOR TE GAAN MET LEZEN TENZIJ U GOED MET SPOILERS ZIJN
- Het verhaal
- Wat mensen (lees: ik) zijn dol op de game
Altair zegt: "Niets is waar, alles is toegestaan" in Moordenaars gelofte, maar hij heeft duidelijk ongelijk, want een ding dat waar is, is Moordenaars gelofte is een geweldig spel.
Ubisoft kwam met de eerste uit Moordenaars gelofte game kwam uit in 2007. Ik speelde het pas een paar jaar later toen ik mijn PS3 kocht. Het was eigenlijk de eerste videogame die ik helemaal speelde ... in ongeveer drie dagen. Moordenaars gelofte ontwaakte een liefde voor gamen waarvan ik nooit dacht dat ik ze kon hebben.
GELIEVE NIET DOOR TE GAAN MET LEZEN TENZIJ U GOED MET SPOILERS ZIJN
Het verhaal
Moordenaars gelofte begint met de speler als Desmond Miles wordt gekidnapt door Abstergo Industries en gedwongen in het apparaat dat bekend staat als "The Animus", een technologie waarmee je de levens en herinneringen van hun voorouders kunt aanboren. Desmond heeft contact met zijn voorouder Altair Ibn-La'Ahad uit de Derde Kruistocht van de twaalfde eeuw. Het eerste geheugen dat Desmond gebruikt, is wazig en moeilijk te onderscheiden vanwege synchronisatieproblemen, dus het team besluit te beginnen bij eerdere herinneringen.
Het credo van de moordenaars heeft drie basisprincipes: dood geen onschuldige, verberg hem in het volle zicht en breng nooit de broederschap in gevaar. In de eerste paar minuten van het spel als Altair zijn ze alle drie gebroken. Als straf wordt Altair door Al Mualim, de leider van de Assassijnen, van zijn titel ontdaan en moet hij zichzelf verlossen door negen steeds moeilijkere moorden in Jeruzalem, Akko en Damascus. Interessant is dat elke moorddoelwit (Majd Addin, Garnier de Maplouse, Jubair al Hakim, Abu'l Nuqoud, Grootmeester Sibrand, William van Montferrat en Robert de Sable) is gebaseerd op een werkelijke historische figuur uit de twaalfde eeuw.
Terwijl elk doelwit wordt gedood, is er een filmpje van een gesprek tussen de twee waarin de connectie tussen Robert de Sable en de Tempeliers is onthuld. Uiteindelijk wordt aan het licht gebracht dat Al Mualim in feite een Tempelier is die de Assassijnen gebruikte om andere Tempeliers te vermoorden die wisten van het stukje Eden, dat gedachten beheerst en illusies creëert, zodat hij het voor zichzelf zou kunnen hebben. Al Mualim veroordeelt religie en religieuze gebeurtenissen als valsheden gecreëerd door het stuk Eden.
Nadat Altair hem heeft gedood, maakt een visioen van alle locaties van de andere stukken Eden zich kenbaar aan Altair en Miles. Wanneer Miles wakker wordt, ontdekt hij dat Abstergo een modern front is voor de Tempeliers en op weg is om de artefacten op te halen. Het spel eindigt met Miles die zijn kamer binnenstapt en een verborgen bericht op de muur ziet achtergelaten van de laatste persoon die de Animus heeft ondergaan.
Wat mensen (lees: ik) zijn dol op de game
Hoewel sommige mensen klagen dat de verhaallijn te repetitief is, zou ik het oneens moeten zijn. Hoewel de eerste paar moorddoelstellingen allemaal dezelfde formule volgen - richting de stad, het Assassin's Bureau vinden, informatie over je doelwit verzamelen, terugkeren naar het Assassin's Bureau en het doelwit doden - verandert het wel een beetje, vooral in de richting van de einde. Zoals wanneer je denkt dat je eindelijk met Robert de Sable vecht en het blijkt Maria, de rentmeester van Robert te zijn.
De beste variant is echter als je erachter komt dat de overtuigingen die je het hele spel hebt opgebouwd gebaseerd zijn op leugens en dat de man die je het meest hebt vertrouwd tijdens het spelen van het spel, gewoon je gebruikt voor zijn eigen vorderingen in de richting van wereldheerschappij.
Het einde van Moordenaars gelofte waar je alleen maar naar een geheime boodschap op de muur kijkt die refereert aan de 2012 apocalyps theorie (wat, we weten het nu, is duidelijk niet waar) terwijl je verlangt om de volgende game te spelen. Het is verreweg een van de beste gameseries die ik ooit heb gespeeld. Ezio Auditore da Firenze is ook een geweldig personage om te spelen, maar tijdens het spelen merk ik dat ik Altair mis.
Veiligheid en vrede, mijn vrienden.
Onze beoordeling 9 Assassin's Creed was de eerste game die ik ooit heb voltooid, en het was zo geweldig dat het altijd een speciale plek in mijn hart zal hebben.