Inhoud
Het leven is vreemd, toch? Het lijkt erop dat we gisteren allemaal in een absolute, verbijsterde schok keken naar de aankondiging van een nieuwe Bubsy spel in de vorm van Bubsy: The Woolies Strike Back, en nu is het echte spel hier in werkelijkheid voor ons allemaal om van het podium af te boeten en tomaten op te gooien.
De meeste ervaren gamers kennen waarschijnlijk de essentie Bubsyde geschiedenis van nu. De eerste game wordt grotendeels onthouden als een mislukte poging om een mascotte platformer te maken die bedoeld is om te wedijveren met de wil van Sonic the Hedgehog, met mooie gemiddelde resultaten en een aantal mechanismen die op gespannen voet stonden met elkaar. De sequels waren in wezen meer van hetzelfde, met uitzondering van Bubsy 3D, een vroege 3D-platformer die berucht is om zijn beperkte bediening, zelfgenoegzame komedie, vreselijke camera en algehele goedkope gevoelskwaliteit.
Niet veel mensen wilden een nieuwe Bubsy spel, en ik denk dat er nog minder verwacht worden, maar hier is het sowieso. De vraag is: heeft ontwikkelaar Black Forest Games iets geleerd van de jarenlange kritiek en beruchte reputatie achtergelaten door ontwikkelaar Accolade? Hebben ze echt een goed spel gemaakt Bubsy?
Het antwoord is nee. Nee, ze hebben echt niet zoveel geleerd.
De beelden zijn tenminste niet half slecht.
Laten we beginnen met de positieven
Ik denk dat het eerlijk is dat wanneer je een spel bekritiseert - het maakt niet uit hoeveel je er een hekel aan hebt of denkt dat het niet hoeft te bestaan - om erop te wijzen wat het goed heeft gedaan voordat je erin snelt. Ik zou willen beginnen door te zeggen dat er eigenlijk een paar kleine dingen over zijn De Woolies slaan terug dat Ik vond en verachtte niet alleen maar of verachtte.
Om te beginnen, in het optiemenu, heb je de mogelijkheid om Bubsy's niveau van breedsprakigheid aan te passen, wat betekent hoe vaak hij een van zijn karakteristieke oneliners zal maken. Je kunt gaan van een minimale instelling van "Silent Bobcat" helemaal naar de maximale instelling, die gewoon "Bubsy" wordt genoemd. Hiermee wordt de meest voorkomende klacht behandeld waarover mensen het hadden Bubsy games in het verleden, hoe Bubsy voortdurend onophoudelijke quotes en verwijzingen spuugde. Deze optie toont een zekere mate van zelfbewustzijn en leert van de mislukkingen uit het verleden in de serie.
De grafische weergave ziet er soms best leuk uit (soms), sommige muziek is chipper en leuk (zo niet dat alles gedenkwaardig), en om helemaal eerlijk te zijn, waren mijn eerste indrukken niet zo slecht. Voor de eerste twee niveaus had ik eigenlijk plezier, het fatsoenlijke landschap in me opnemen en veel kleurrijk garen verzamelen met zijn bevredigende kleine popgeluiden.
Al heel vroeg merkte ik dat ik hier en daar een beetje plezier had.
De besturing is ook niet slecht. Bubsy kan nog steeds springen en glijden, maar ook stuiteren, en afgezien van een irritant ongemakkelijke bewegingsgevoel bij een poging om net iets te bewegen, zijn de bedieningselementen prima. De glijding zorgt voor een lichte opwaartse boost in de lucht, wat je kan helpen om een sprong te corrigeren, en je kunt zelfs in de lucht springen wanneer je recht van een richel af loopt. Deze bewegingsopties bieden enkele kleine kansen op het gebied van platformen.
Het was niet veel, maar in het begin kon ik op zijn minst zeggen dat de game in het slechtste geval onder het gemiddelde lag. Helaas duurde het niet lang voordat ik de scheuren in de structuur van het spel opmerkte en het duurde niet lang daarna voordat ik echt zag hoe eerlijk gezegd lui en vreselijk het hele ding was.
Wat ging er mis
Deze game heeft een van de meest elementaire en saaie ontwerpen voor een platformer die ik al een tijdje heb gezien. Het levelontwerp is ronduit saai.
De grootste overtreding in het levelontwerp - en mogelijk het volledige ontwerp van het spel - is de zinloosheid van de verzamelobjecten. De belangrijkste collectibles komen in de vorm van bollen garen, waarvan er honderden verspreid zijn over elke fase, die alleen relevant lijken te zijn in het verhogen van je score aan het einde van elk level.
Er zijn ook vijf toetsen in de meeste niveaus, die je allemaal nodig hebt om de Wooly Vault van het level te ontgrendelen, die altijd een grote hoeveelheid garen herbergt. Ten slotte zijn er T-shirts, die je een extra hit geven of je een extra leven gunnen als je er al een pakt terwijl ze al zijn ingeschakeld.
Maar hier is het grote probleem - ongeveer 90% van de verzamelobjecten zijn zinloos, en bij uitbreiding 90% van elk niveau. Zoals ik al eerder zei, het garen draagt alleen maar bij aan je score, die niets te maken heeft met iets anders in de gameplay, wat betekent dat er geen reden is om de levels te verkennen. Elke afleiding van het hoofdpad is in dienst van zinloos verzamelen, zelfs als het een shirt is om gezondheid of levens te krijgen, omdat sommige shirts toch op het hoofdpad staan.
Het niveauontwerp kan soms gewoon verwarrend zijn.
Hoewel er hier en daar zeldzame stukjes zijn waar de platforming zich netjes gestructureerd voelt, zijn ze echt weinigen en ver tussenin. De plaatsing van alles, van checkpoints tot verzamelobjecten tot muren en platforms, voelt willekeurig aan. Het niveauontwerp heeft geen eigen specialiteit Bubsy "voelen" of zoiets; het lijkt erop dat ze het minimum hebben gedaan dat ze moesten om te voorkomen dat het spel als een vervelende wandeling door een lange gang gaat.
Alles op elk niveau is op zijn best amateuristisch en in het slechtste geval nutteloos of afschuwelijk. Vijanden hebben bizarre posities, de achtergrondschaduwen komen op willekeurige momenten naar binnen, de vijand en de omgevingsvariatie is lachwekkend laag en de hitboxes zijn gewoon goedkoop. Bubsy heeft soms moeite om op een basismis te landen vanwege zijn slanke formaat en alle gevaren en enkele basisobjecten hebben onnauwkeurige en onlogisch grote hitboxes en een slechte detectie van botsingen.
De kers op de taart is dat de paar boss-gevechten in de game allemaal verschrikkelijk zijn. Ten eerste zijn ze alle drie tegen dezelfde UFO, maar met verschillende aanvallen, wat meer dan een beetje teleurstellend is. Ten tweede is de moeilijkheidsgraat voor deze gevechten volledig verknoeid. Het eerste gevecht is uiterst eenvoudig - mogelijk gemakkelijker dan een ontmoeting met een normale vijand vanwege het enorme, voor de hand liggende zwakke punt - de tweede is moeilijker dan de laatste en de laatste is teleurstellend als een finale. En ze duren allemaal gewoon te lang.
De eerste baas vecht. De andere twee lijken veel op deze, maar met veel onaangenaamdere schermvullende aanvallen.
Gebrek aan Purrsonality
Met betrekking tot de oneliners van Bubsy - evenals het schrijven in het algemeen - zijn ze niet zo geweldig. De grappen in deze game variëren van niet zo grappig tot helemaal geen zin. Om mijn punt te illustreren, zal ik Bubsy citeren als hij zingt: "MC Bubster, de Pouncemaster, in het spel, ja!" Nu zal ik mijn broer citeren, die in reactie op dit quip zei: "Dat klinkt als het soort grap dat je maakt over een ongeluk en dan zou je willen dat je terug kon nemen."
Er bestaat een verhaal, maar het voelt als niets, zelfs moreso dan heel wat andere retro of retro-geïnspireerde platformers. Bubsy is al lang vijanden van de Woolies (de vijanden van de eerste Bubsy spel) zijn teruggekomen om al het garen van de Aarde te stelen, evenals het gewaardeerde bezit van Bubsy, het Gulden Vlies, dat belangrijk of speciaal is om redenen die ons nooit zijn verteld. De wolven zijn geen bedreigende of koele vijandige kracht en hun doel is niet eens duidelijk. Plus, Bubsy is zo zelfvoldaan en nonchalant dat het nooit voelt alsof er een inzet is of een echte reden om te geven.
Misschien kon het verhaal en het schrijven worden vergeven dat het zo underwhelming was als het spel niet zo kort was. Mijn doorbraak van het spel was iets minder dan twee uur totaal, wat naar mijn idee langer is dan die van de meeste mensen, en dat was alleen omdat ik vroeg stopte om dingen te verzamelen voordat ik me realiseerde dat ze geen zin hadden. Ik heb gezien en gehoord dat sommige mensen de game verslaan in slechts een uur blind.
Kijk wat de Bobcat die zonder werk is gesleept
Deze game is minder dan twee uur lang en kost $ 30. Zelfs als deze game geweldig zou zijn, zou die prijs nog steeds te veel zijn als je bedenkt hoe kort dit spel is. Nog een recente indie platformer, Een hoed in de tijd, is ook $ 30, maar dat spel is veel langer, beter ontworpen en charmanter en origineeler. Om mijn broer opnieuw te citeren: "Deze game zou een ripoff zijn voor 99 cent."
Ik kan er gewoon mijn hoofd niet omheen draaien. Wat had het voor zin om een personage als Bubsy terug te brengen - een personage dat de meeste mensen niet hebben gemist of waar het echt om geeft - gewoon om zo'n simpel en pijnlijk middelmatig spel te maken? Waarom tijd en geld investeren in een spel dat uiteindelijk eindigt als een iets langere HD-versie van het originele SNES-spel?
Ik kan het niet aanbevelen Bubsy: The Woolies Strike Back voor iedereen, ironisch of anderszins, en ik denk niet dat er enige reden is om het te kopen, zelfs als het een soort massale korting zou krijgen. Er zijn honderden veel betere spellen, waarvan vele minder dan de helft van de prijs van dit spel kosten en een ontwerp hebben dat met de tijd is verbeterd en veranderd. Het beste wat ik erover kan zeggen, is dat het zo kort is dat ik het heb kunnen afmaken en toch Steam kan terugbetalen.
Bubsy: The Woolies Strike Back is nu beschikbaar op Steam en PS4 (maar je moet het echt niet kopen). Je kunt hieronder een trailer van het spel bekijken:
Onze beoordeling 2 Door een extreem korte, inconsistente en irritante slog van middelmatigheid laat Bubsy ons zien waarom hij waarschijnlijk voor de graaf had moeten blijven. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean