Inhoud
Dark Souls II: Scholar of the First Sin komt in april voor moderne consoles en de PS3 als een gebundelde, geremasterde game met al zijn DLC en nog wat. Ik voel me de laatste tijd behoorlijk gedurfd, dus in het licht van recente gebeurtenissen heb ik mijn exemplaar opgehaald Dark Souls: Prepare to Die Edition Voor de eerste keer.
ik kocht Donkere zielen tijdens een Steam-verkoop vorig jaar, maar nooit het spel aangeraakt. Ik werd niet alleen achtervolgd door de gruwelijke verhalen over mislukking die ik in mijn carrière tegenkwam, maar uiteindelijk werd ik weggejaagd door Games voor Windows Live. Gelukkig hebben ze de GFWL-servers ingenomen Donkere zielen en geïntegreerd Steamworks in de vergelijking.
Ik heb eerlijk gezegd niet veel vooruitgang geboekt in het spel, ondanks dat ik het de afgelopen dagen behoorlijk heb gespeeld. Donkere zielen is een angstaanjagend moeilijk spel, en het is niet voor de zwakken van hart. Het spel begint met het vechten tegen afschuwelijke wezens en het wordt alleen maar erger vanaf daar. Iedereen weet het Donkere zielen is een belachelijk moeilijk spel, dat is niet aan de orde voor debat. Demon Souls had ook extreem uitdagende gevechten, maar toch vond ik het niet leuk om dat spel half zo veel te spelen. Donkere zielen is tenslotte de geestelijke opvolger van Demon Souls. Dus wat is er veranderd?
Dark Souls: Prepare to Die Cry Edition
Nou voor een, Donkere zielen is ingesteld in a volledig open wereld. Spelers van Demon Souls zijn verbonden met een thuisbasis genaamd de Nexus en reizen rond de kaart met kettingstenen. In Donkere zielen de enige laadschermen die je ooit zult tegenkomen zijn echter wanneer je je spel laadt of wanneer je sterft. Op geen enkel moment tijdens je doortocht door Donkere zielen zal je van de ene plaats naar de andere laden; de wereld is letterlijk naadloos.
Donkere zielen'setting, Lordran, verbindt zo goed dat de wereld letterlijk naadloos is - geen noodzaak om schermen te laden!Er zijn ook geen waypoints; of een kaart, dus verwacht niet dat navigatie-ondersteuning iets anders is dan aanwijzingen van een niet-afspeelbaar personage. Ik begon te geloven dat ik nooit een spel zou zien spelen in deze rollenspeltrend die het afgelopen decennium grotendeels afwezig was. Donkere zielen doet het ook goed. Het spel weet de speler echt te belonen voor hun harde werk en verkenning. Oh, en heb ik al gezegd dat het landschap prachtig is? Vooral als je de pc-versie speelt met de externe mod, DSFix - wat behoorlijk verplicht is omdat de ontwikkelaars niet wisten hoe ze op dat moment echt naar pc konden porten.
Donkere zielen heeft in wezen twee verschillende vormen van 'valuta': Zielen en de mensheid. Je kunt verzamelen zielen door vijanden te doden of door het gebruik van zielsitems. Deze zielen worden gebruikt voor het egaliseren, het kopen van items, het aanpassen van apparatuur en een paar verschillende taken. Er is absoluut geen tekort aan manieren om al je zuurverdiende zielen te spenderen.
Verspreid rond Lordran zijn vreugdevuren dat u daar gebruik van kunt maken, fungeren als checkpoints. Dit zijn enkele van de enige veilige gebieden in het hele spel en ze worden gebruikt voor een groot aantal dingen, zoals het op orde brengen, het afstemmen van magie, het repareren van apparatuur, het vervormen van andere vreugdevuren, het upgraden van apparatuur, noem maar op. Verkopers verkopen kits die de functionaliteit van uw vreugdevlam over de hele wereld vergroten.
De mensheid- aan de andere kant - werkt veel anders. Hoewel het niet echt geld is en meer een extra leven telt, moet je het 'uitgeven' aan de vreugdevuren verspreid over Lordran. Je karakter - zijnde Hallow (mooi woord voor ondode) - moet doden voor een kans op de mensheid. Als je eenmaal een zuurverdiende mensheid hebt verzameld, kun je jezelf tot het leven terugbrengen en het Hallowing terugdraaien. Je kunt ook elke extra mensheid gebruiken die je hebt verzameld om het vuur aan te steken, waardoor er effectief 5 extra Estus-flessen worden toegevoegd - of "gezondheidsthermen" - tot je maximumtelling voor elke keer als je bij dat vreugdevuur rust. Nadat je een tijdje door de game bent gegaan, kun je je vuur meerdere keren aansteken voor meer Estus-kolven wanneer je op raakt.
Wanneer je sterft Donkere zielen, je laat al je huidige actieve - of 'zachte' - Zielen en de Mensheid vallen. Je hebt één kans om terug te gaan naar de plek waar je bent gestorven en alles te herstellen. Als je sterft voordat je weer op die locatie bent, zal alles verdwijnen en zul je alle miezerige bedragen die je hebt weten te verdienen, laten vallen terwijl je probeert te herstellen. En als je een mens bent wanneer je sterft, word je teruggestuurd naar de uitgeholde staat.
De mensheid heeft zijn voor- en nadelen, maar om die volledig te begrijpen, moeten we eerst begrijpen hoe multiplayer werkt in Donkere zielen. Op elk willekeurig moment tijdens het spel kun je zien wat lijkt op een blauw etherisch personage dat in en uit het bestaan fuseert. Dit zijn andere mensen die spelen Donkere zielen van over de hele wereld (voornamelijk dankzij een zeer recente patch die regiovergrendeling heeft afgeschaft). Soms zal het vreugdevuur de volledige details van iemand die daar aanbidt, verlichten. Deze spelersgeesten kunnen echter geen interactie hebben met je wereld - althans niet als je bent uitgehold.
Tijdens het reizen rond Lordran zie je misschien berichten die in de grond zijn gegraveerd en die een treffende gelijkenis vertonen met de instructies in de handleiding die de ontwikkelaars hebben achtergelaten. Dit zijn berichten achtergelaten door andere spelers om een fooi - of een trucje - aan te brengen in de goede richting. Deze berichten kunnen uitermate nuttig zijn om verborgen schatten te vinden of uit te zoeken waar ze naartoe moeten gaan, wees voorzichtig, want soms zullen ze je op een dwaalspoor brengen.
Donkere zielen'Het mensheidsstelsel zorgt voor een van de meest unieke multiplayer-ervaringen ooit.Terwijl de mens, alle vijanden een beetje minder schade aan je toebrengen, ben je beter in het vinden van extra buit en heb je een grotere kans om de mensheid te vinden bij het doden. Je kunt ook merken vinden die lijken op de berichten die spelers verlaten, maar korter en gloeiend wit of geel in plaats van oranje. Dit zijn plekken waar je kunt andere spelers oproepen (of selectieve NPC's) om je te helpen in waar je mee te maken hebt. Deze hebben een bijzonder grote kans om te verschijnen vlak voor een boss battle. Het laatste waar je op moet letten als een mens invasies. Op elk moment tijdens het wandelen rond Lordran alle vlees en bloed, een andere Donkere zielen speler binnen 10 niveaus van je zou je wereld kunnen binnenvallen om je te doden en je menselijkheid te stelen. De enige manier om dit te omzeilen is om ze eerst te doden en de hunne te stelen.
Hoewel je een voorwerp kunt gebruiken om iemand binnen te vallen, is het veel efficiënter om je aan te sluiten bij het Verbond dat je uitzendt bij invasies om een mensheid te verjagen. De Covenant-systeem niet alleen dient om de kennis erin enorm uit te breiden Donkere zielen, maar breidt de multiplayer-ervaring als geheel uit. Eén convenant is bijvoorbeeld bedoeld om spelerpersonages die hebben gezondigd te doden, terwijl een ander je de mogelijkheid geeft om het hoofd te bieden aan spelers in een arena om drakenschalen te verdienen om een dragonoid te worden.
VaatiVidya op YouTube is fantastisch om uit te leggen Donkere zielen traditionele kennis. Doe voorzichtig; zijn video's kunnen spoilers bevatten.
Donkere zielen is rijk aan overlevering, maar het spel presenteert het niet zo vaak aan de speler doorheen de verhaallijn als wel door middel van itembeschrijvingen. NPC's in Lordran gaan ervan uit dat je je hele leven in deze wereld hebt gewoond en dat je er vrij zeker van bent hoe het nu werkt. Er zijn geen NPC's die 'controllerknoppen' spreken, ze zijn zich er niet van bewust dat ze deel uitmaken van een spel en het belangrijkste is dat ze zich niet bewust zijn dat je net 15 minuten geleden Lordran bent binnengegaan. Dit is het spel dat eigenlijk zegt: "Wat, heb je een slecht geval van geheugenverlies of zoiets? Zoek het uit jezelf, onzin."
En dat is het gewoon: Donkere zielen zet het volledig en volledig vertrouwen in het vermogen van de speler om problemen op te lossen situaties en dingen uitzoeken. Games hebben dit essentiële gameplay-element al meer dan een decennium over het hoofd gezien, nu door ons waypoints, automatisch georganiseerde quest logs of pijnlijk duidelijke visuele aanwijzingen te geven.
Donkere zielen beloont slimme spelers om uit de plakkerige situaties te komen, maar straft ze hard voor het niet gebruiken van gezond verstand.Iets anders dat games ons toestaan te doen, is als spelers, afhankelijk van eerdere save-staten om een fatale fout te maken tijdens het spelen van het spel. Donkere zielen maakt gebruik van een automatische sparen-monteur en laat de speler onder geen enkele omstandigheid uit zichzelf redden. Als je een fout maakt in Donkere zielen, je zit vast in de gevolgen van je acties gedurende het spel; en het is niet zo dat ze belangrijke NPC's onoverwinnelijk maken. Je kunt iedereen doden, het spel discrimineert niet. Als je het jezelf echt moeilijk wilt maken en een belangrijk personage wilt doden, ga je gang. Het gaat de onmiddellijke voortgang van het verhaal niet beïnvloeden, alleen maar omdat ze weg zijn. Geloof het of niet, de wereld blijft spinnen - maar ik zou het niet aanbevelen ze te doden omwille van het te doen.
Ze zullen er allemaal weer zijn als je binnenkomt Nieuw spel +. Als je per ongeluk de tovenaar hebt gedood maar echt tovenarij wilde leren, heb je geen pech, je moet gewoon het spel afmaken (klaarmaken om te huilen)!
Donkere zielen combineert al deze geweldige spelelementen en compileert het samen in één angstaanjagend leuk spel. Hoewel de basispersonamemodellen misschien niet de meest aantrekkelijke zijn, zul je ze waarschijnlijk toch niet veel bekijken omdat het landschap rondom Lordran absoluut prachtig is.
Aandacht voor de details van omgevingsgeluiden creëert een meeslepende omgeving in Donkere zielen dat is praktisch ongeëvenaard tot op de dag van vandaag.Er is niet echt muziek om over te praten Donkere zielen- soms betwijfel ik of het er helemaal is. De muziek-geek die ik ben, zou je denken dat dit me zou opvallen als een grote tekortkoming in het ontwerp van het spel, maar nee; integendeel, eigenlijk. Als ik de leiding had over het geluidsontwerp voor deze game, had ik misschien hetzelfde gedaan. Achtergrondmuziek in videogames werkt op een manier die bedoeld is om de emoties van de speler te beheersen en te manipuleren terwijl ze het spel ervaren. Als een baasgevecht onderweg is, kan het spel een snelle of schokkende deuntje hebben waardoor je bloed sneller gaat pompen - en geloof me als ik dat zeg Donkere zielen heeft daar niets meer van nodig. Sommige rustige omgevingen bevatten mogelijk ook muziek, om te ontspannen na je avonturen. Maar voor het grootste deel, Donkere zielen net laat je luisteren naar je omgeving.
Met deze game kun je een besluit nemen over hoe Lordran je op je reis zal beïnvloeden. De stilte moedigt de speler alleen aan om een diepere connectie te maken met zijn personage. In Donkere zielen, jouw alleen echte metgezel is het geluid van je eigen voetstappen echoën van het terrein. Niet alle NPC's hoeven volledig te worden vertrouwd, de vijanden kunnen geen vertrouwde periode zijn en je kunt andere spelers niet altijd vertrouwen. Je moet een beslissing nemen en proberen de leugenaars op te lossen. Het spel laat het altijd voelen alsof je niet veilig bent, zelfs als je dat wel bent. Vooral als een spel is doelbewust ontbreekt iets dat zo gewoon is als een pauzeknop- en ja, je leest dat goed.
Met zo'n onvergeeflijk bruut spel zou je denken dat de gemeenschap vol zou zijn van hardvochtige, onattente mensen die alleen maar uitkijken naar hun eigen gewin. Per slot van rekening fokken ruige omgevingen met harde mensen, toch?
Fout. De Donkere zielen De community is tot op de dag van vandaag actief en bruisend, vol vriendelijke mensen die oprecht dol zijn op de serie en de gemeenschap eromheen. Iets over de uitdagingen overwinnen Donkere zielen voor hen geplaatst bracht de spelersbasis samen op een manier die ik nog nooit eerder heb gezien. Het is eerlijk gezegd verbazingwekkend.
Donkere zielen is niet voor iedereen. Vechtpartijen met vijanden volstaan om mijn hart zo snel te laten pompen dat ik het bloed door mijn aderen kan voelen stromen. Het pompt een gevoel van adrenaline in jou die ik vaag herken van mijn dagen spelen Amnesia: The Dark Descent.
Als je - om welke reden dan ook - de uitdaging aan gaat, sta me dan een paar toe pro-tips voor overleven Donkere zielen:
- Bij het maken van je personage, kies niet de Master Key-cadeau of de Thief-klasse voor uw eerste playthrough. Dit geeft meteen toegang tot de hele kaart en hoewel het volledig mogelijk is om dit spel uit de lucht te spelen, creëert het een ervaring die veel frustrerender is dan het zou moeten zijn. Voordat je het weet, sta je voor vijanden waarvan je niet hoort te komen tot de derde boog van het verhaal.
- Neem niet te snel dood aan. Je gaat veel dood gaan, er is niet echt veel dat je kunt doen om eromheen te komen, behalve om te leren van je dood. Neem wat je wilt weg en doe het de volgende keer beter.
- Kijk onder geen enkele omstandigheid naar een gids of verwen uzelf In elk geval. Ingaan op Donkere zielen blind is de meest fantastische en lonende manier om te spelen.
Donkere zielen is een van de meest meeslepende ervaringen die ik heb gehad in het afgelopen decennium. De game heeft duidelijk zijn gebreken, maar ze zijn oh zo gemakkelijk om voorbij te kijken dat het toch niet echt veel uitmaakt. Tenzij je probeert contact te maken met je vrienden. Hoewel het moeilijk is om te doen (en uren kan duren), is het niet helemaal onmogelijk.
Met Dark Souls 2: Scholar of the First Sin in april uitkwam voor pc, Xbox One, PS3 en PS4, er is nog nooit een beter moment geweest om terug te gaan en uit te checken Dark Souls: Prepare to Die Edition als je dat nog niet hebt gedaan.