Inhoud
Toen ik de term 'downloadbare content' voor het eerst hoorde, heb ik snel zes of zeven jaar vooruitgespoeld. Hoewel ik geen ziener ben en ik heb veel onjuiste voorspellingen gedaan, is wat ik me voorstelde werkelijkheid geworden.
Downloadbare content, voorloper van het nu populaire gratis te spelen bedrijfsmodel, is het ultieme tweesnijdend zwaard.
De goede
Dit is eenvoudig: meer inhoud voor onze spellen moet een goede zaak zijn. Stel je voor dat we meer niveaus hadden kunnen ontvangen voor een van de Mario games, of betere apparatuur voor Link, of nieuwe wapens voor Stryder. Had je zo'n mogelijkheid al eerder genoemd, dan zou ik als een schoolmeisje piepen als ik haar favoriete jongensband voor het eerst zag. Uitbreiding van onze favoriete ervaringen met meer goedheid? Werkelijk? Dat is mogelijk? Ja, daar ben ik voor. Waarom zou ik niet in vredesnaam zijn?
En in de kern is dit wat downloadbare content is vermeend zijn. Het is ontworpen om voort te bouwen op een plezierige ervaring; het is een add-on, een uitbreiding, een 100% positief die de fans gelukkig maakt. DLC is inderdaad ontzettend populair geworden, en het is simpelweg omdat degenen die van bepaalde games houden ook graag meer inhoud voor die games zien. Dus, aan de oppervlakte, DLC is een zegen.
De slechte
Ah, maar er is niet zoiets als 100% positief, vooral in de zakenwereld. Het nadeel voor de consument is dat deze prachtige extra inhoud extra geld kost. Nou ja, natuurlijk? De ontwikkelaars hebben meer inhoud gemaakt; daarom moet je ze betalen voor dat extra werk. Maar het is gewoon niet zo eenvoudig. Hoe hard werkten de ontwikkelaars? Hoeveel is een nieuwe outfit echt waard? Alleen maar omdat miljoenen het nieuwste hebben gekocht Plicht kaartpakketten, dat betekent dat ik een premie moet betalen voor mijn DLC? Wat is "premium DLC," toch?
Wanneer de kosten de vergelijking ingaan, ontstaan er een aantal moeilijke vragen. We moeten de kosten van onze spellen al wegen; het toevoegen van de kosten van de onvermijdelijke DLC is een extra hoofdpijn. Het doet pijn aan onze hoofden en onze portemonnee. Aan het einde van een bepaald jaar tellen we op wat we aan DLC hebben besteed, nadenken we over de vraag of die DLC het echt waard was en schoppen we ons af en toe voor beschietingen.
Plotseling is de "100% positief" een twijfelachtige gok geworden.
De lelijke ... oh ja, het is LELIJK
Nu hebben we mogelijk een omslagpunt bereikt. DLC is buitengewoon populair geworden en de digitale levering neemt toe. Uitgevers weten al lang dat ze een kunnen maken lot van extra geld door het aanbieden van bekende franchises met een horde DLC. Het is relatief eenvoudig te maken en te produceren, de kosten voor het maken ervan zijn laag en de beloningen zijn hoog. Als gevolg hiervan zien we de opkomst van het free-to-play-model, dat downloadbare inhoud op een nieuwe - en enigszins angstaanjagende - manier omvat.
Ze zeggen dat het spel "gratis" is. Maar echt, dat is het niet. We moeten echt geld betalen voor in-game-inhoud en wat ontwikkelaars en uitgevers ervan weerhoudt producten te maken waardoor de gamer zich gedwongen voelt om een ton van "optionele" dingen? Dit is de glibberige helling die begon met DLC:
Wanneer u gamemakers de mogelijkheid geeft om uit te breiden op een geleverd product, geeft u hen de mogelijkheid om een halfbakken product af te leveren.
Maar voor de goede orde, ik zal dit zeggen: ontwikkelaars willen je geen onafgemaakt product geven. De meeste ontwerpers zijn gamers zoals wij, die ook trots zijn op hun werk. Het zijn de uitgevers die ontwikkelaars kunnen aansporen om meer met DLC te doen dan ze oorspronkelijk hadden bedoeld, en onthoud dat veel teams niet over de middelen beschikken om een game op de markt te brengen. Uitgevers zijn essentieel voor de meesten.
Heel vaak gaat wat de uitgever zegt. Als ze willen dat je opzettelijk inhoud weglaat omwille van DLC, moet je dat misschien gewoon doen. Nu is alles duidelijk en zien we de valkuilen. Zie je wat er met het originele, goedbedoelde concept is gebeurd? Waar eindigt het? Ik ben bijna bang om het antwoord op die vraag te leren.