Inhoud
- Toen kwam de Wii uit.
- De marketing achter de Wii U was op zijn best een verwarde puinhoop.
- Nee. Niet deze generatie, het is al te laat.
Als je in de jaren 80 bent opgegroeid, was Nintendo dat de merk om te zien.
Meer gamers kunnen terugkijken naar een klassieke Nintendo-titel als hun inleiding tot videogames dan enig ander bedrijf in de branche. Om een goede reden ook; de lijst met meesterwerken die Nintendo tijdens het NES- en Super NES-tijdperk heeft uitgebracht, is astronomisch. Het origineel Legende van Zelda, Een link naar het verleden, Metroid, Super Metroid, Mario Bros., Super Mario Brothers 3, om er een paar te noemen; zijn allemaal spellen die tot op de dag van vandaag universeel geliefd zijn.
Door de release van de N64 was Nintendo nog steeds een revolutie in de manier waarop we games speelden. Mario 64 vond de 3D-platformer uit, Ocarina of Time bracht ons een volledig gerealiseerde 3D-wereld die van ons was om te verkennen - zelfs Starfox leerde ons dat we wilden dat onze controllers schudden met de opname van een "Rumble Pack". Nintendo maakte games voor gamers en ze deden dingen op hun consoles die de weg vrijmaakten voor wat gaming tegenwoordig is geworden.
Nintendo maakte games voor gamers, ze deden dingen op hun consoles die de weg vrijmaakten voor wat gaming tegenwoordig is geworden.
Toen kwam de Wii uit.
Nintendo's nieuwe console met een grappige naam beloofde gamers veel te veel en leverde heel weinig op. Het E3-debuut van de Wii had een trailer voor Red Steel daardoor leek het erop alsof we spellen nooit meer hetzelfde zouden spelen. De gameplay die ze toonden had de speler op zijn controller gericht, precieze schoten op vijanden gemaakt, zijn hand verdraaiend om het schermpistool en ingewikkelde zwaardvechtsequenties te draaien.
De onthulling van de Wii liet gamers kwijlen en verbeeldde de mogelijkheden van wat mogelijk zou worden met deze nieuwe manier van spelen. Als ik nu terugkijk, is het moeilijk te geloven dat er ooit een tijd was dat bewegingsgaming iets was om enthousiast over te zijn. Nintendo genoot enorm succes en ging door met het verkopen van 100 miljoen Wii-eenheden. Motion control introduceerde gaming voor een hele demografie die nog nooit games had gespeeld.
Nintendo heeft het platform ondersteund met een aantal spectaculaire first party-games zoals Twilight Princess, Mario Galaxy, en Metroid Prime Corruption--en er was niemand die niet liefhad Wii Sports. Voor de eerste keer in lange tijd kreeg Nintendo zelfs massale ondersteuning door derden. Ontwikkelaars wilden de enorme installatiebasis van de Wii verzilveren, maar ze gaven niets om de kwaliteit van de games die ze uitbrengen. Tot overmaat van ramp verdween de support van de eerste partij uiteindelijk, maar Nintendo stelde zich ten genoegen van derden om vreselijke games te maken voor hun console bij de drommen.
Terwijl ze obscene hoeveelheden geld verdienden met deze strategie en de Wii in jaren de best verkopende console maakten, had Nintendo zijn kernpubliek verlaten, een vergissing die ze tegenwoordig erg duur kost. Een artikel uit Veelhoek in januari meldt dat de Wii U slechts 5.86 miljoen stuks wereldwijd heeft verkocht sinds de release op 18 november 2012. Om dat in perspectief te plaatsen, heeft de Playstation 4 sinds de release 6 maanden geleden wereldwijd 7 miljoen stuks verkocht.
De marketing achter de Wii U was op zijn best een verwarde puinhoop.
Zelfs mensen die de branche nauwlettend volgden, wisten niet zeker of het een randapparaat voor bestaande Wii-consoles was of dat het in eerste instantie helemaal zelf een console was. Als insiders en gameliefhebbers in de markt verward zijn over wat uw nieuwe product is, hoe verwacht u dan dat de informele markt reageert?
De reden dat de Wii U zo dramatisch achterblijft, is niet alleen vanwege de slechte marketing, maar omdat ze vertrouwen hebben in een grillige, informele markt en het kernspelpubliek hebben verlaten. De Wii heeft gamers gebrand die Nintendo jarenlang hadden liefgehad en gesteund, en als gevolg daarvan zijn ze terughoudend om op een andere thuisconsole van hetzelfde bedrijf te springen. De games die tijdens de laatste generatie uitkwamen, gecombineerd met de agressieve marketinginzet van Nintendo naar de markt voor casual games, maakten overduidelijk dat de Wii niet de console was voor de hardcore gamer.
Kan Nintendo het vertrouwen winnen van de mensen die hebben bijgedragen aan het succes van hun bedrijf?
Nee. Niet deze generatie, het is al te laat.
De nieuwe consoles van Microsoft en Sony zijn al uit en gamers zijn enthousiast om te zien wat de nieuwe generatie gaat bieden. Veel mensen beschouwen de Wii U zelfs niet als een next-gen console vanwege de beperkte grafische mogelijkheden.
Nintendo's gok met de Wii heeft op de korte termijn betaald, maar doet hen op de lange termijn pijn. Ze hebben nog een lange weg te gaan voordat ze bewijzen dat ze het weer waard zijn om weer te vertrouwen. Terwijl de Wii U ongetwijfeld zal worden beschouwd als een enorme mislukking, zal Nintendo misschien op tijd genoeg leren van hun fouten voor de release van hun volgende huisconsole.