Inhoud
Het is moeilijk om precies aan te wijzen waar het Mario Party serie verloor de plot. Was het tijdens het waggle-tijdperk van de Wii? Was het tijdens zijn noodlottige rendez-vous met de 3DS? Was het het moment dat de ontwikkelaars besloten om een auto in de mix? Of was het nog eerder, wanneer Mario Party 6 kwam gebundeld met een microfoon?
Ongeacht wanneer het gebeurde, is de simpele waarheid dat er geen a is geweest Mario Party spel dat echt voelt zoals een Mario Party titel in een ongelooflijk lange tijd.
Mario Party: De Top 100 was onze laatste, beste hoop op dit; een titel die beloofde de beste minigames uit alle titels te verzamelen en deze op een gemakkelijk te verteren manier verpakt. Het schiet tekort. Super Mario-feestechter niet. Het is de eerste must-have Mario Party titel in jaren, en het is ongelooflijk ambitieus voor een gezelschapsspel.
Tijd voor een feestje
Naarmate je voor de eerste keer in de ervaring springt, wordt je gevraagd om een eerste set-up uit te voeren, waarbij je het aantal spelers selecteert, de personages die ze zullen spelen en hoeveel consoles je zult gebruiken. Je doet dit elke keer als je de game opstart - wat enigszins irritant is, omdat het elke vorm van pass en play-gameplay moeilijk maakt als mensen willen spelen als hun favoriete personages.
Na een korte eerste tutorial, kun je rondzwerven in een hoofdhubgebied dat je met alle verschillende gamemodi verbindt. Terwijl je ze voor de eerste keer speelt, wordt de volgende ontgrendeld, wat een beetje frustrerend is als je een bepaalde spelmodus wilt starten.
Je hoofdmenu is een "Party Pad", een klein scherm dat dient als een manier om snel een spel te starten, tutorials te raadplegen en je voortgang te controleren.
Interessant is dat het Party Pad-systeem van de game en een aantal andere aspecten van het spel suggereren dat het oorspronkelijk in ontwikkeling was op de Wii U.
Afgezien van de Party Pad, zijn er een aantal minispellen die gebruikmaken van asymmetrisch spelen met twee Switch-systemen. Dit is iets dat mogelijk zou zijn geweest met het gebruik van een enkele Wii U en zijn Gamepad. De lettertypen en het kleurenschema van de game die in de menu's worden gebruikt, komen overeen met de Wii U-stijl, in plaats van wat we meestal zien op de Switch.
Afbeelding via Nintendo
Een van de eerste, meest teleurstellende dingen die je ongetwijfeld zult merken aan het spel, is dat er voor de hoofdmodus van Mario Party maar 4 speelborden zijn, waarvan er een verborgen is. Geen van hen heeft gimmicks die bijzonder boeiend of speciaal zijn, en dat is jammer, gezien het feit dat de kern Mario Party gameplay is hier geweldig.
De game bevat 80 (!) Minigames, en hoewel enkelen een eerbetoon zijn aan klassiekers uit de serie, zijn ze allemaal 100% nieuw. Het zou leuk geweest zijn om een paar geavanceerde borden te zien die meer strategie vereisen. Misschien komt er wat DLC langs de lijn.
Buiten dat, is de hoofdmodus alles wat je waarschijnlijk verwacht. Rol een dobbelsteen, verzamel munten, koop sterren en leer je vrienden te haten. De toevoeging van karakterspecifieke dobbelstenen die je kansen om te landen op een specifieke plek vergroten, voegt een beetje strategie toe aan de mix, maar het is nog steeds hetzelfde prachtige willekeurige spel dat we allemaal kennen en waar we van houden.
Oodles of Extras
Was dat de hoofdmodus Super Mario-feest inbegrepen, zou het een redelijk, maar vergeetbaar bericht zijn in de serie. Gelukkig bevat de game zoveel meer. Sterker nog, ik veronderstel dat ik de andere modi van het spel vaker zal spelen dan de klassieke bordspelmodus.
Een duidelijk hoogtepunt hier is de Partner Party-modus, een 2v2-ravot met gratis beweging rond een bord en zorgt voor veel strategischer spel. Het doel is natuurlijk nog steeds om sterren te verzamelen. Omdat je de mogelijkheid hebt om op te splitsen, kan een teamgenoot zich richten op het verzamelen van munten of het blokkeren van het pad van het andere team, terwijl de andere zich richt op het verzamelen van items of sterren. Er is hier een verrassende hoeveelheid diepte te zien en ik stel me voor dat dit een modus zal zijn waar ik vaak op terugkom.
Een andere winnaar is de River Survival-modus, een samenwerkingsavontuur waarbij jij en drie vrienden een vertakkend pad volgen, minigames spelen en obstakels vermijden om het einde te bereiken voordat de tijd om is. Het is een beetje een kruising tussen OutRun en Mario Partyen het werkt veel beter dan waar het recht op heeft.
Afbeelding via Nintendo
De Sound Stage-modus is misschien niet voor iedereen, maar ik vond het geweldig om het te spelen. Deze modus is een soort van a Rhythm Heaven of Warioware: Smooth Moves-stijlvolle competitieve game, met alleen ritmische minigames waarbij je moet opstaan om ze te spelen.
Hoewel de Joy-Cons soms gevoelig kan zijn, zijn bewegingsgebaseerde ritmespellen nooit leuk, en de Sound Stage-modus is niet anders. Als een toegevoegde bonus, de muziek hier te zien (vooral de remixes van klassiek Mario nummers) is puur kop-bij-plezier.
Super Mario-feest werpt ook een bot naar solo-spelers met Challenge Road, een handschoen van minigame-uitdagingen die wordt ontgrendeld nadat je alle minigames hebt ontgrendeld. Het is ongelooflijk leuk, en is het type spelmodus dat zullen eet het grootste deel van je dag op voordat je het je realiseert.
Oh, en sprekend over solospel: hoewel er geen manier is om de klassieker te spelen Mario Party online ervaren, de online Mariothon-modus is de perfecte mix van boeiend en frustrerend, waardoor ik blijf opblijven tot 4 uur 's morgens steeds meer boos worden op kinderen via internet.
De manier waarop het werkt is eigenlijk best briljant - de games die in deze modus worden gespeeld, zijn allemaal getimed. Of je wilt eerst een taak afmaken (een driewielersrace winnen, een heerlijk uitziende steakkubus koken), of je wilt zo lang mogelijk meegaan (Chargin 'Chucks vermijden, Broozers ontwijken, Fuzzies ontwijken in een vliegtuig).
Punten in Online Mariothon worden toegekend op basis van tijd in plaats van of je hebt gewonnen of verloren, dus de hoofdrol kan wild over de 4 minigames slingeren, afhankelijk van of iemand gewoon absoluut een uitdaging uitstraalt terwijl een andere persoon hem nagelt. Ik zag mezelf niet genieten van een online gerangschikte modus voor Mario Party (het geeft je zelfs een letter op basis van je prestaties) maar, nou, hier zijn we.
Afbeelding via Nintendo
Ik heb Toad's Rec Room voor het laatst bewaard, omdat het mijn minst favoriete van het stel was.
Toad's Rec Room is min of meer een verzameling minigames die iets uitgebreider zijn dan de rest: een miniatuur honkbalspel dat echt een knaller is om te spelen als je een volledige groep spelers hebt, een top-down tankgame die doet denken aan klassieke Atari-titels, een vergeetbaar spel waarin je sprites samenvoegt met je vrienden, en een puzzelspel waarin je twee Switch-consoles naast elkaar plaatst om een afbeelding van een banaan te maken.
Er is ook een stickerverzamelingsmodus, iets wat ik nooit zal doen tenzij ik een heel coole sticker ontgrendel door bij Online Mariothon de beste ter wereld te zijn.
Party Crashers
Er is veel om van te houden Super Mario-feest, maar er is ook veel dat ontbreekt. Vier kaarten voor de hoofdmodus lijken niet genoeg, maar dat is geen groot probleem gezien de andere spelmodi.
Wat erg is, is dat je vier Joy-Cons nodig hebt om met vier spelers te spelen.
Het spel werkt niet met Pro Controllers, of zelfs Joy-Cons gebruikt in de grip-bijlage. Vermoedelijk is dit om zelfs het speelveld voor de games die een gyrosensor vereisen, maar de Pro Controller heeft dat ook! Het is belachelijk dat Nintendo mensen dwingt om de Joy-Cons te gebruiken, vooral wanneer elk ander spel voor de Switch meerdere controlestijlen ondersteunt. Hopelijk wordt dit later gepatcht.
Mijn enige andere grote klacht hier is het ontbreken van elke vorm van 8-speler modus. ik snap het Mario Party is traditioneel een spel met 4 spelers, maar speltypen met 8 spelers worden sinds de Wii U ondersteund op Nintendo-consoles. Het is een schande dat ze geen enkele coöperatieve pass-en-play-feestmodus bevatten die meer dan 4 spelers ondersteunt . Het lijkt een no-brainer.
Feestje
Al met al echter Super Mario-feest is zeker geen perfect spel, het is er in geslaagd om de Super Mario franchise uit middelmatigheid en terug in de harten van fans overal.
Met een paar tweaks en patches en - ik hoop het althans - gratis DLC-boards langs de lijn, zou het spel kunnen staan naast series juggernauts zoals Mario Party 2 en 3. Maar zelfs als er niets verandert, Super Mario-feest is een must-have voor elke Switch-bezitter, en een natuurlijke pasvorm voor de console.
[Disclaimer: de schrijver heeft een gratis code gekregen van de uitgever voor evaluatiedoeleinden.]
Onze beoordeling 8 Ondanks gebreken zoals een gebrek aan bordafwisseling, beperkte besturingsopties en geen manier om met meer dan 4 spelers te spelen, is Super Mario Party een waardige opvolger van de franchise en een must-have voor de Switch. Beoordeeld op: Nintendo Switch What Our Ratings Mean