Zweden wil de manier waarop we naar videogames kijken via de Bechdel-test veranderen.
In 1985 werd de Bechdel-test overigens gemaakt door een populaire strip genaamd Dijken om op te letten door Alison Bechdel. Ze had oorspronkelijk de strip bedoeld om de draak te steken met wat voor soort films populair werden. Ze was niet van plan geweest om het idee te laten groeien.
Kort nadat de strip werd gepubliceerd, begon Zweden met een officieel beoordelingssysteem op basis van de strip om hun films te testen. In 2014 heeft Zweden ook besloten dat het zou proberen dit systeem ook aan te passen voor het beoordelen van videogames.
Hoe werkt de test?
De Bechdel-test is een pass / fail-systeem dat bestaat uit drie eenvoudige vragen, dezelfde vragen in de strip. De gekozen film wordt vervolgens vergeleken met deze vragen. De vragen zijn:
- Bevat de film twee vrouwelijke personages?
- Hebben de vrouwelijke personages een gesprek?
- Is hun gesprek over iets anders dan een man?
In 2014 werd de Dataspelsbranschen, een groot ontwikkelaar van games, door de Zweedse overheid onder de aandacht gebracht dat dit een relevant spelbeoordelingssysteem zou zijn om te gebruiken. Ze voerden aan dat het zowel de spelers als de spelindustrie zou beïnvloeden, die op dat moment slechts uit 16% vrouwelijke werknemers bestond.
Een van de belangrijkste vragen met betrekking tot de test is: hoe werken de drie vragen voor videospellen? In een artikel van Helen Lewis getiteld: "Hebben videogames hun eigen versie van de Bechdel-test nodig?" Lewis ging naar Twitter en ontdekte hoe de Bechdel-test kon worden bijgewerkt voor videogames. Sommige gesuggereerde speelbare personages die de test hebben doorstaan, moeten zijn: een vrouwelijk personage waarmee het hoofdpersonage kon communiceren; ze zou een personage zijn dat geen redding nodig zou hebben, noch een prostituee zou zijn; ze zou niet al te geseksualiseerd zijn (misschien met het dragen van een goed overhemd en een goede broek); en ze zou belangrijk genoeg moeten zijn om de game in hun advertenties te laten zien.
Anderen zijn gaan nadenken over hoe ze rekening moeten houden met verschillende soorten. Omdat het opgenomen spel voor het gemiddelde videospel zoveel langer is dan een film van twee uur, moet het vrouwelijke personage in veel langere delen van het spel moeten spreken of communiceren. Het zou te verwachten zijn dat het vrouwtje veel meer dan één of twee zinnen nodig heeft om de test te halen.
Twee jaar zijn verstreken sinds de Zweedse regering Dataspelsbranschen fondsen heeft verstrekt om dit pass / fail-systeem in hun videogames te bestuderen en te implementeren. Helaas heb ik nog geen nieuwsitems, interviews of solide bewijs gevonden voor het officiële gebruik ervan. Gezien de enorme verscheidenheid aan inhoud die is verwerkt in games, is het begrijpelijk dat er geen officiële versie voor de test is ontwikkeld.
Dit betekent niet dat gamers, die in de ban raakten van dit potentieel nieuwe systeem, deze games nog niet zelf begonnen te beoordelen.
The Gameologcal Society, Bechdel Gamer, zeldablue of NeoGaf, en Rii van Rock Paper Shotgun, zijn maar een paar voorbeelden van gamers die het op zich nemen om het Bechdel-systeem te gebruiken om de beschikbare games te beoordelen.
Dit wil niet zeggen dat iedereen een fan is van de potentiële vooruitzichten van de test.
Robbie Collin, een hoofdfilmcriticus die in 2013 over de test schreef, stelde vast dat het geen zin had, omdat het alleen maar een excuus gaf om punten op te stellen die het publiek wilde horen, en dat meteen wilde aanpakken. Hij schreef dit na het vergelijken van de laatste 5 films die hij zelf had bekeken, en het vinden van die van degenen die geslaagd waren (2) ze produceerden erg saaie en stereotiepe rollen voor vrouwen. Hij beweerde:
Ik vermoed dat veel critici en bloggers graag de tekortkomingen van de test over het hoofd zien, omdat de conclusie waartoe het ons lijkt te leiden, er één is die ze willen horen: cinema mist gevaarlijk goedgetekende vrouwelijke personages. Wel, als dat waar is - en dat is het duidelijk - kunnen we de test dan niet gewoon vergeten en daarover praten?
Anderen beweren dat de test dient als een manier om deze onderwerpen gemakkelijk te brengen en dat de test er is om als inzicht te dienen. Deze test houdt niet in dat films worden uitgevoerd, maar helpt eenvoudigweg te wijzen op het ontbreken van sterke, prominente, overtuigende, intelligente of actieve vrouwelijke rollen in films. Over het algemeen willen de bloggers die het beoordelen van deze films op zich nemen, gewoon weten hoe moeilijk het is om drie, eenvoudige, alledaagse vragen te beantwoorden.
Deze test is niet aangewezen als het enige beoordelingssysteem voor films of videogames, het dient slechts als een aanvullende referentie. Hoe het ook zij, het heeft een belangrijk doel om te bepalen hoe we bepaalde karaktertypen / geslachten begunstigen in relatie tot amusementstechnologieën. Ik vind dat de drie vragen niet te veel zijn om te vragen (voor nu) bij het zoeken naar een goede film of game. Misschien zouden we zelfs meer dan andere spellen spelen met prominentere vrouwelijke personages, als we ze gewoon meer zouden opnemen. Ik vind deze test een geschikte vorm om aandacht te vragen voor dit onderwerp, en het lijkt geen kwaad om wat we spelen met deze vragen te vergelijken.
Probeer het zelf maar. Welke games of films heb je de laatste tijd gezien / gespeeld en hoe verhouden ze zich tot de test? Of, wat zou u voorstellen dat de test moet aanpakken om te worden gebruikt voor videospellen? - Commentaar!
Postscriptum Klik hier om de testlijst van Bechdel Test te bekijken!