Inhoud
- Er waren zoveel opties en ik kon mijn elvenwachter maken
- 1. Bioware
- Stel je voor dat je je ene hand opsteekt en je staf naar voren duwt met de andere en een vlamvonk schiet in de lucht die de vernietiging over je vijanden regent.
- 2. Bethesda
- Bovendien zouden we eindelijk de juiste technieken voor het zwaardvechten in een game leren, met slechte pogingen die leiden tot kapotte spelerskoppen.
- 3. Crystal Dynamics
- Misschien kunnen we de ondersteunende rol, de sidekick, spelen op het volgende avontuur van Croft?
- 4. Telltale Games
- Hoeveel intenser zouden de QTE's zijn, als we konden zien dat rollenspetters uit hun mond vliegen terwijl we onze handen omhoog houden om ermee te worstelen?
- 5. Game Freak
- Plotseling is het een intense overlevingssimulatie, waarbij je de allerbeste moet zijn. Er is geen andere keuze.
Toen ik ongeveer zes jaar oud was, vroeg spelen sonisch titel - Ik kan me niet eens herinneren welke, veel tot mijn nostalgische wanhoop - ik wist wat ik wilde van de wetenschap. Ik wilde Virtual Reality.
ik wilde gaan snel.
Ik wilde in de kleine rode schoenen van Sonic rennen, reik uit en pak de ringen en stuiter op de robots van Eggman tot zijn gemene machines ontploffen en alle kleine vage beestjes weer vrij waren.
Naarmate de tijd verstreek en ik mijn oude egelvriend achterliet om de wereld van RPG's te verkennen, mijn verlangen om te zijn in die werelden zijn alleen maar toegenomen. Elke wedstrijd die ik speelde kwam steeds dichterbij - eerst toen mijn negenjarige zelf speelde Zork (al zo oud tegen die tijd, maar nog steeds zo schitterend) en ik liep naar het noorden, liep naar het noorden, liep naar het noorden, sloeg trol; toen mijn elfjarige zelf haar eerste personage in het origineel creëerde Neverwinter Nights met trillende handen en ogen wijd van opwinding. Ik zou haar kunnen kiezen haar-, de kleur van haar huid!
Er waren zoveel opties en ik kon mijn elvenwachter maken
Of tenminste, wat ik hoopte dat ik er ooit uit zou zien. Ik had de voorkeur voor de halfelf met de schattige gestreepte kat.
Het was de meest meeslepende ervaring die ik ooit had gehad.
Omdat de Oculus Rift er steeds beter uitziet, vooral in combinatie met de Virtuix Omni Gaming Treadmill en Myo, heb ik besloten om een persoonlijke verlanglijst samen te stellen van ontwikkelaars die ik zou willen liefde om te zien werken aan een echte virtual reality-ervaring.
1. Bioware
Dit is vanzelfsprekend, maar ik zeg het toch. Als je een van mijn andere artikelen hebt gelezen, weet je dat ik een massief fan van het werk van Bioware. Die studio heeft me tenslotte mijn grootste spelherinneringen gegeven. Stel je voor dat je de Oculus Rift, Myo en de VOGMill gebruikt Dragon Age: Inquisitionstuurt bijvoorbeeld een rilling van anticipatie door mij heen. Oh, oh de mogelijkheden.
Stel je voor dat je je ene hand opsteekt en je staf naar voren duwt met de andere en een vlamvonk schiet in de lucht die de vernietiging over je vijanden regent.
We zouden onze handen kunnen gebruiken om bevelen te geven aan onze metgezellen, handmatig kisten zoeken en vechten om de schurende stroom van een zandstorm te gooien. Misschien dat we in latere titels onszelf nog verder kunnen verdiepen door onze eigen karakters te uiten, door de dialooglijn die we willen uit te lezen en simpelweg de NPC's en metgezellen erop te laten reageren.
2. Bethesda
Zowat de regerende heerser van open wereldgames, ik weet zeker dat veel mensen meer dan een paar van hun vitale orgels zouden geven voor de kans op een echte VR-ervaring geleid door Bethesda. Al zou ik je aanraden eerst een paar stemacteurs en actrices te grijpen. Niets zou de ervaring sneller doden dan dezelfde stem horen zeggen: "Wat wil je, uitwijker?" steeds opnieuw. Toch is het idee van steigerende door weelderige groene velden, starend naar een hemel gemaskeerd door prachtig weergegeven wolken, bergen beklimmen en worstelen met vijanden ... het is zeer aanlokkelijk.
Bovendien zouden we eindelijk de juiste technieken voor het zwaardvechten in een game leren, met slechte pogingen die leiden tot kapotte spelerskoppen.
Je hebt geen idee hoe verbitterd ik ben dat we nog nooit een middeleeuwse vechtsimulator voor de Kinect hebben gezien. Vanaf het moment dat het werd aangekondigd, was ik ervan overtuigd dat we binnen enkele maanden een titel in de schappen zouden hebben. Dat schip voer, maar VR biedt een nieuw schip, een beter schip, en met Bethesda aan het roer kunnen misschien mijn dromen werkelijkheid worden ...
3. Crystal Dynamics
Ik weet niets over u, maar naar mijn mening het laatste Grafrover was een van de meest meeslepende spelervaringen die ik ooit heb gehad. En hoewel we ons direct in de laarzen van Lara hebben geplaatst, is het misschien niet zo goed gegaan, maar dat betekent nog niet dat er geen plaats is voor VR in een ingelijst avonturenverhaal.
Misschien kunnen we de ondersteunende rol, de sidekick, spelen op het volgende avontuur van Croft?
Hoe dan ook, het detailniveau en de kwaliteit die Crystal Dynamics biedt, maakt dat ik oprecht hoop dat we in de toekomst wat VR-ondersteuning van hen zullen krijgen.
4. Telltale Games
De wandelende doden was een geweldig spel. Van het boeiende, hartverscheurende verhaal tot de spectaculaire artstyle, het was redelijk dicht bij een perfect spel. Ik hou van Lee, zijn band met Clem en de relatiedynamiek die evolueerde in onze kleine overlevingsgroep. Hoewel de andere spellen van Telltale allemaal uitstekende punten hadden, zou ik ze graag willen blijven spelen met de wereld van De wandelende doden, in ware RPG-vorm. Laten we onze eigen overlevende maken, kiezen uit een reeks achtergrondverhalen en ons dan met VR in die prachtig getekende omgeving storten.
Hoeveel intenser zouden de QTE's zijn, als we konden zien dat rollenspetters uit hun mond vliegen terwijl we onze handen omhoog houden om ermee te worstelen?
Misschien geleid door aanwijzingen op het scherm, ons te vertellen naar links, rechts te leunen of wanneer een val te nemen omwille van een tactisch voordeel? De mogelijkheden zijn onbeperkt.
5. Game Freak
Oke oke. Ik wil mijn VR Pokemon-spel. Ik heb een intense, brandende behoefte om me echt te bukken en mijn Pokemon neer te slaan, hen te verzorgen voor talentshows en hen weer gezond te maken na een bijzonder meedogenloze strijd. Plus, gewoon denken van alle fitnessmogelijkheden! Wandelen over de enorme kaarten is praktisch trainen voor een marathon, maar zou je het echt opmerken als je constant bewaakt bent in het hoge gras, de bladen langs je gezicht zwiepen?
Je pauzeert en hoort een laag gerommel. Een Rhydon laadt je uit de struiken. Heilige rotzooi, je denkt bij jezelf als je tot een plotseling besef komt, die dingen zijn enorm! Je rent naar de zijkant om zijn slungelige dashboard te ontwijken, je kijkt naar beneden, tastend naar je riem om de Pokéball te pakken die je enige hoop bevat om de ontmoeting te overleven - en Raichu wordt vrijgelaten. Jij wint de strijd. Je leeft om nog een dag te trainen.
Plotseling is Pokemon niet langer gewoon een kinderspel waarbij niet-gokspecialisten op je neerkijken omdat je nog steeds speelt in de twintig en de dertig.
Plotseling is het een intense overlevingssimulatie, waarbij je de allerbeste moet zijn. Er is geen andere keuze.
Anders dan schreeuwen van die boze Rydon tot je arriveert, puffend en buiten adem, in een Pokemon Center.
Welke game-ontwikkelaars zou je graag zien als een VR-wereld? Of welke games zou u graag opnieuw zien verschijnen bij een VR-reboot?