Inhoud
- Een donker, verontrustend en huiveringwekkend verhaal.
- Intens gevecht vermengd met paranoia-opwekkende horror.
- Uitstekende graphics, sfeer, audio en aandacht voor detail
- De laatste game om zijn publiek bang te maken tot Amnesia
- Een interessant einde van niet-Canon
- Alsjeblieft meneer, mag ik nog meer?
- Extractiepunt beangstigt meer dan het origineel
- Een goede manier om door te gaan maar mist replaywaarde
- Een teleurstellend verhaal over plotgaten
- Gebrek aan nieuwe creatieve en originele inhoud leidt tot een muffe ervaring.
- Meer intense actie met de horror onderaan
- Een onnodige uitbreiding
- Het verdict op platina als geheel.
Paxton Fettle, een paranormale commandant, is vrijgelaten vanuit zijn cel en heeft het bevel over genomen van een bataljon van genetisch gemanipuleerde supersoldaten. Hij grijpt de controle over het hoofdkwartier van Armacham Technology en doodt iedereen in het gebouw. Jij neemt de rol op van Pointman, de rekruut voor ANGST (First Encounter Assault Recon). Jouw taak is om Fettle te vinden en te elimineren, alleen dan zullen de soldaten opnieuw slapende worden. Er is echter meer de situatie en Fettle dan wat opvalt.
ANGST is een first-person actie-horrorspel ontwikkeld door Monolith Productions en uitgegeven door Sierra Entertainment. ANGST Platinum is een verzameling van de eerste game, inclusief zijn twee uitbreidingspakketten Extractiepunt en Perseus-mandaat.
ANGST is een klassiek spel met intense actie, uitstekende sfeer en enkele briljant ontworpen scares. De twee uitbreidingen zijn echter meer een kwestie van gewoon meer, weinig inhoud toevoegen en verhalen bevatten die niet-canon zijn voor de serie.
Laten we beginnen met ANGST.
Een donker, verontrustend en huiveringwekkend verhaal.
Het verhaal naar ANGST is goed geschreven en tempo met het verhaal langzaam maar zeker onthullen zichzelf als het spel vordert. Het is een kwestie van verwachten dat het verhaal in eerste instantie in één richting gaat, alleen om dat op zijn kop te zetten, en er is iets veel gevaarlijkers en sinisters aan de hand en de speler zit er middenin.
Paxton Fettel is een van de best ontworpen en geschreven schurken in de geschiedenis van videogames. Hij is een karakter dat slecht en psychotisch is, de speler haat hem, maar kan het niet helpen, maar voelt sympathiek tegenover hem vanwege zijn geschiedenis en achtergrond.
Hetzelfde geldt voor Alma, het griezelige meisje dat door het hele spel heen is getracht om de speler te doden en onderweg veel anderen te doden. De speler heeft een hekel aan haar vanwege het proberen hen te vermoorden en onschuldigen tijdens de hele ervaring, maar kan het niet helpen, maar sympathiseert met haar.
Als ik iets te verwijten heb met de verhaallijn van ANGST, het is hoe het wordt verteld en hoe het eindigt. Veel van het verhaal komt tot stand door te luisteren naar spraakberichten op telefoons en gegevens van laptops te uploaden naar de ANGST coördinator Betters. Het verhaal dat verteld wordt van de laptops is geen probleem, aangezien het de speler in staat stelt vooruitgang te boeken terwijl Betters het via radiocontact zegt.
Met de spraakberichten moet u echter dicht bij de telefoon staan om het bericht te horen. Het vertraagt het tempo van het spel, vooral met het aantal dat halverwege het spel te vinden is. Ze zijn niet goed gespreid en resulteren in een cluster van hen in een korte periode, waardoor de game op dat moment een grote vertraging oploopt.
Het einde is behoorlijk teleurstellend omdat het eindigt zonder dat er een sluiting is. Het voelde alsof de game gewoon plotseling eindigt als de dingen hun piek van intriges bereiken, waardoor de speler meer wil. Het lot van sommige personages wordt nooit uitgelegd, en ze verschijnen niet in de latere games in de serie. Het laat de speler veronderstellingen maken over wat er met de personages is gebeurd, ondanks het feit dat ze hoofdpersonages waren waarmee ze gedurende het hele spel contact hadden gehad.
Over het algemeen is het verhaal intrigerend, passend donker en chillend en draagt het bij aan het algemene horror-element van het spel. Het vereist een zekere mate van geduld en interesse om het verhaal volledig te begrijpen en ervaren.
Als de speler het verhaal de tijd geeft, is het het geduld waard dat het vereist.Intens gevecht vermengd met paranoia-opwekkende horror.
ANGST is gemakkelijk een van de meest solide shooters die er zijn. De vijand A.I is briljant en trots met de A.I van vandaag, aangezien het een titel is die oorspronkelijk in 2005 werd uitgebracht. De vijand communiceert met elkaar en reageert in overeenstemming met de situatie bij de hand. Ze proberen je te flankeren als dat mogelijk is, of zullen zich terugtrekken als een deel van de ploeg wordt gedood en vaak blind schieten als ze dat doen. Ze zullen dekking zoeken bij het zien van een granaat die in hun richting wordt gegooid en granaten gooien naar de speler om ze uit dekking te spoelen.
De protagonist heeft opmerkelijk superieure reflexen waarmee ze alles in slow-mo kort kunnen laten bewegen. Het geeft de speler een voorsprong op de vijand die constant in de minderheid is en soms outgunned. De reden waarom Pointman superieure reflexen heeft, speelt ook in de verhaallijn en is overal gevestigd, waardoor het wordt uitgelegd als tegen het zijn om gewoon een game-monteur te zijn omwille van het verhaal.
Er is een enorm arsenaal aan wapens beschikbaar voor de spelers, waaronder pistolen, machinepistolen, aanvalsgeweren en unieke wapens zoals de Penetrator en het Prototype-wapen dat vijanden in skeletten uiteenvalt om te voorkomen dat het gevecht oud wordt.
Spelers konden ook granaten en mijnen oppakken en gebruiken om te helpen tegen zwaardere gepantserde vijanden en gepantserde eenheden samen met medkits kracht geven om zichzelf te genezen. Als ik één keer wil weten over de gameplay van het spel, is het dat de medkits veel te overvloedig zijn. Het voelt alsof elke tweede of derde kamer een medikit bevat en de speler kan niet anders dan zich afvragen waarom één gebouw er zoveel nodig zou hebben. Het enorme aantal vermindert de moeilijkheidsgraad van het spel en maakt het gemakkelijk, zelfs voor de moeilijkste moeilijkheidsgraad.
Het horror-aspect van het spel speelt zich af tussen de actie. Vaak wordt horror gedaan in de vorm van hallucinaties of waar de Alma het kleine meisje verschijnt vaak vanuit de hoek van het hoofdpersonage. Wat maakt de horror opvalt ANGST In tegenstelling tot de meeste moderne horrorspellen is het dat het in het hoofd van de speler komt.
Zelfs tijdens stille momenten waarin niets gebeurt, heeft de speler altijd de gedachte dat er iets gaat gebeuren en treedt er paranoia op. Het geeft de game dit gevoel, zelfs tijdens die stille momenten dat er altijd iets om de hoek klaar is om te proberen te doden hen. Het vult de speler met angst en zorgt ervoor dat ze zich afvragen of ze nog een tijdje zullen doorgaan of pauze nemen voordat ze verder gaan.
Het is dat de speler niet weet wat er precies gebeurt of waarom ze deze visioenen en hallucinaties hebben die het zo effectief maken, de angst voor het onbekende.
De actie en horror zijn prachtig uitgebalanceerd, waarbij er niet teveel van de een of de ander is. Het maakt het vanaf het begin tot het einde net zo plezierig.Uitstekende graphics, sfeer, audio en aandacht voor detail
De afbeeldingen voor ANGST zijn zijn tijd ver vooruit. Veel games, zelfs die welke enkele jaren later werden uitgebracht, hadden grafische weergaven die niet konden worden vergeleken met die van de F.E.A.R. Tien jaar op de grafische kaart houden het nog steeds goed vol. Je kunt het verschil zien in vergelijking met moderne graphics, maar het is absoluut niet moeilijk voor de ogen.
De aandacht voor detail als het ging om de ontwikkeling van ANGST was ongelooflijk. De lichteffecten waren fantastisch; kogels kunnen de omgeving beschadigen en puin en gaten achterlaten op oppervlakken en vijanden reageren wanneer ze op bepaalde plaatsen worden neergeschoten.Als voorbeeld, een vijand zou hinken als er voldoende schade aan hun been wordt toegebracht of omvallen als de speler voldoende kracht toebrengt.
De sfeer van het spel geeft dit constante gevoel van alleen zijn, behalve dat de speler tijdelijk een ander personage bij zich heeft. Dit gevoel van eenzaamheid draagt bij aan de algemene gruwel van het spel en verbetert die stille momenten tussen actie en horror. Het maakt de speler kwetsbaarder en verhoogt de paranoia die de game al in gang zet met zijn horrorsequenties.
De ambiance en audio verbeteren alles in de game en brengen de horror, sfeer en actie naar een heel nieuw niveau. Het past altijd perfect in de scène bij de hand, waardoor de speler meer onderdompeling en spanning krijgt door alles wat de game naar ze gooit.
De laatste game om zijn publiek bang te maken tot Amnesia
ANGST zal altijd onthouden worden omdat het een klassiek spel is dat perfect actie en horror combineert. Het was de laatste game die werd uitgebracht die zijn publiek echt bang maakte tot de release van Geheugenverlies die horror nieuw leven in videogames bracht.
globaal ANGST is een uitstekende game die intens, angstaanjagend, leuk is en een diepe en donkere verhaallijn heeft met goed ontworpen personages en een gebalanceerde gameplay. Het heeft een paar problemen, zoals het vertellen van het verhaal waardoor het tempo van het spel wordt vertraagd en er zijn veel te veel medkits die de moeilijkheid verminderen. Het is een spel dat ik meerdere keren heb gespeeld en dat net zo plezierig is als het eerste en ik het niet sterk genoeg zou kunnen aanbevelen.
Laten we verdergaan naar de eerste uitbreiding, Extractiepunt.
Een interessant einde van niet-Canon
De twee uitbreidingen voor ANGST werden ontwikkeld door TimeGate Studios als tegen de originele ontwikkelaar Monolith Productions. Het verhaal van Extractiepunt vertrekt direct vanaf het einde van ANGST. De speler moet samen met Douglas Holiday en Jin Sun-Kwon naar het extractiepunt gaan dat is opgezet door de overlevende SFOD-D-agenten op het dak van Auburn Hospital.
Ondanks dat het verhaal niet-canon is en alle gebeurtenissen genegeerd in het vervolg van ANGST Ik voelde de richting waarin het verhaal ging beter bij de koers die het originele spel aan het einde had. Ik had liever gehad dat het vervolg verder ging Extractiepunt zo tegen het dalen van de route dat het deed wat ik nooit echt nam, maar dat is een ander verhaal voor een andere dag.
Paxton Fettle keert terug en activeert opnieuw de replicasoldaten en probeert Pointman te hinderen op een manier die hij maar kan. Extractiepunt richt zich meer op de paranormale en Alma's mogelijkheden van dodelijke rauwe kracht en geeft precies inzicht in waarom de gebeurtenissen in het achtergrondverhaal plaatsvonden. Ondanks de opwindende richting van het verhaal en het spannende einde gaat het zonder enige afsluiting zoals het origineel deed.
Het laat vragen onbeantwoord, omdat niet-canon spelers nooit het antwoord zullen krijgen, wat jammer is vanwege de intriges die het eindigt.Alsjeblieft meneer, mag ik nog meer?
De gameplay van Extractiepunt doet een beetje een Oliver Twist. Het is een geval van kan ik wat meer hebben, want het biedt meer van hetzelfde. Er is weinig dat de uitbreiding toevoegt aan wat er in het origineel zit, behalve een paar nieuwe vijanden, wapens, landinstellingen en inzetbare torentjes.
De omgevingen zijn erg gelijk aan die van het origineel en laten weinig nieuw om te ervaren op nieuwe locaties. Je hebt de neiging om te voelen dat je teruggaat naar waar je al bent geweest. De nieuwe wapens voldoen, maar spelers kunnen ze niet genoeg gebruiken vanwege hun snelle munitieconsumptie en zeldzaamheid. Hetzelfde geldt voor de nieuwe vijanden; ze zijn verfrissend maar niet genoeg gebruikt.
Vijanden zijn er veel talrijker in Extractiepunt resulterend in gevechten die langer zijn dan die van het originele spel maar uitbalanceren met horrorsequenties die ook talrijker zijn. Medkits zijn net zo overvloedig als in het origineel, waardoor de moeilijkheidsgraad nog verder afneemt, maar gelukkig is er geen permanente communicatie met voicemails om het verhaal te begrijpen.
Extractiepunt beangstigt meer dan het origineel
Ik had het nooit eerder kunnen bedenken voordat ik het speelde Extractiepunt, maar het bevat inderdaad betere en meer gruwelijke sequenties dan die van het origineel. Het was mogelijk mede omdat de ontwikkelaar de mogelijkheid had om meer paranormale horrorscènes te maken met hoe het origineel eindigde, maar voor een externe ontwikkelaar om dit te doen, evenals TimeGate is een ongelooflijke prestatie.
De horror-sequenties gebruiken de uitstekende sfeer zoals in de originele game, maar brengen deze naar een heel nieuw niveau vanwege de paranormale activiteit die overal in de stad plaatsvindt. Er is zonder twijfel wat Stille Heuvel invloed gebracht in de sequenties met het meest opvallende in het ziekenhuisgedeelte van het spel.
Een goede manier om door te gaan maar mist replaywaarde
Extractiepunt is een behoorlijke uitbreiding; het heeft een interessante uitvoering van de verhaallijn, enkele grote angstaanjagende momenten en gedenkwaardige momenten. Helaas is er weinig replay-waarde vanwege weinig extra inhoud, en het verhaal is niet diep genoeg, noch kan het niet aan de serie voldoen om het de moeite waard een tweede playthrough te maken.
Het is de moeite waard om te spelen Extractiepunt voor de goede aspecten die het te bieden heeft en als spelers op zoek zijn naar meer ANGST, maar het is een nogal ontbrekende titel en verre van een must-play. Het is een perfecte aanvulling op een bundel als die van F.E.A.R platina, maar als een apart aan te schaffen uitbreiding, zoals het oorspronkelijk was, zou het de moeite niet waard zijn tenzij puur voor de horror te spelen.
Met ANGST en Extractiepunt klaar, laten we verdergaan met de laatste uitbreiding die de bundel te bieden heeft, Perseus Mandaat.
Een teleurstellend verhaal over plotgaten
Perseus-mandaat vindt plaats tijdens de gebeurtenissen van het origineel, net nadat ATC begon te strijden tegen F.E.A.R en SFOD-D-agenten. De speler neemt de rol aan van een naamloze F.E.A.R-agent die alleen sergeant wordt genoemd. De sergeant maakt deel uit van een tweede F.E.A.R-team, bestaande uit Captain Raynes, Luitenant Chen en hijzelf, die naar een tweede ATC-faciliteit worden gestuurd om eventuele verkeerde dingen te onderzoeken die ze proberen te verbergen.
Een derde fractie bekend als de Nightcrawlers samen met een agent van de Senator, Morrison, versloeg het team naar de faciliteit, op zoek naar "de bron" het DNA van Paxton Fettle. De Nightcrawlers slagen, en het team moet hen vervolgen om "The Source" te beveiligen.
Het verhaal van Perseus-mandaat biedt weinig toevoeging of intriges in de algemene verhaallijn en is niet-canon net als Extractiepunt. Het zit vol met plotgaten, de sergeant heeft bijvoorbeeld de slow-mo-vaardigheid zoals Pointman, net als de Nightcrawler-huursoldaten. Deze personages hebben de vaardigheid geen zin vanwege de verhaallijn die stelt dat Pointman de enige is die over de reflexen beschikt die het vermogen van langzame mo-len toelaten.
Fettle en Alma verschijnen ook gedurende het spel dat ook weinig zin heeft, aangezien het tweede team geen directe betrokkenheid heeft bij Fettle of de gebeurtenissen met Alma. De hallucinaties die in het spel worden ervaren zijn een andere plothole zoals die ervaren door Pointman te danken zijn aan zijn connectie met Fettle en Alma.
Al met al het verhaal voor Perseus-mandaat is saai en zit boordevol plotholes, net als de hierboven genoemde en gaat iets langer mee dan normaal. Het is iets langer dan dat van Extractiepunten het sleept gewoon naar het einde.
Het geeft de speler het gevoel dat hij het spel slechts halverwege wil beëindigen, waardoor de latere helft van het spel pijnlijk wordt.Gebrek aan nieuwe creatieve en originele inhoud leidt tot een muffe ervaring.
Net als Extractiepunt, Perseus-mandaat biedt weinig nieuwe inhoud aan die van het originele spel. Er zijn drie nieuwe wapens, de granaatwerper, een geavanceerd aanvalsgeweer met nachtzicht en bliksemschiet. Nieuwe geïntroduceerde vijanden zijn Nightcrawler-huursoldaten, Nightcrawler Elites, een nieuw ATC-model en een nieuw monster.
Het nieuwe aanvalsgeweer is een aangename toevoeging, terwijl de reikwijdte slecht getextureerd is, waar het zelfs in het donker zichtbaar blijft. De granaatwerper is krachtig maar voelt onhandig en onbevredigend aan. Het bliksempistool is ongelooflijk krachtig en bevredigend om te gebruiken, maar het ontwerp lijkt creatiever te zijn geweest.
De nieuwe personagemodellen van Raynes, Chen en Morrison zien er vreselijk uit vergeleken met die van de personages uit het originele spel. Ze missen dezelfde hoeveelheid detail, zien er grafisch uit als een stap achteruit en steken uit als een pijnlijke duim. De animaties van Morrison zijn verschrikkelijk, waarbij het op een kalme manier openen van een deur betekent dat hij hem schopt en er zelfs niet goed uitziet.
De Nightcrawler-huursoldaten zijn niets meer dan opnieuw gestructureerde modellen van replicasoldaten, terwijl de elite er niet meer uitzag dan licht herwerkte en aangepaste ATC-modellen. Het nieuwe monster is vrij creatief en komt als een aangename verrassing en doet zijn werk om de speler bang te maken, althans de eerste paar keer.
Zodra de speler uitvindt hoe het schepsel werkt, is het echter eenvoudig te vermijden. Het verbergt zich in een gat waar, als de speler erboven staat, het monster ze grijpt, naar beneden sleept, naar ze krabt. Het gat is gemakkelijk te herkennen en het wezen kan worden gedood door erop te schieten terwijl het op afstand blijft.
Na het voltooien van het spel is een extra modus ontgrendeld met drie nieuwe missiekaarten. Ze zijn een leuke toevoeging, maar bieden niets meer dan een andere uitdaging, die overkomt als vrij zinloos en weinig stimulans geeft om te spelen en te voltooien.
Er is een gebrek aan nieuwe omgevingen waardoor het steeds meer voelt dat spelers alles zien wat ze eerder hebben meegemaakt voor de derde keer. Tussen dat en de kleine inhoud die wordt toegevoegd, leidt het tot niets meer dan een uitgesponnen, muffe ervaring.
Meer intense actie met de horror onderaan
Perseus-mandaat blijft de intense actie leveren zoals het originele spel, maar de ideeën voor horrorsequenties hebben de neiging de bodem van het vat te slopen. De beste angsten die TimeGate te bieden had, werden blijkbaar geplaatst Extractiepuntverlaten Perseus-mandaat ontbreekt het aan horror.
De horrorsequenties betroffen vaak niet dat de speler zich in gevaar voelde. In plaats daarvan waren de meesten betrokken bij de Nightcrawlers of een ander ongelukkig personage dat op de een of andere manier brutaal de dood vond. Het laat de speler toe om het gruwelijke moment te observeren, omdat hij zich ertegen verzet voelt.
Het heeft zijn momenten waarop het de speler laat springen, maar het is door goedkope schrikbewegingen die zich verzetten tegen de trage opbouw van horror en atmosfeer in het originele spel en Extractiepunt.
Een onnodige uitbreiding
Perseus-mandaat is de uitbreiding die de serie had kunnen missen en zou niet slechter af zijn. Het ontbreekt bijna op alle manieren met weinig om de speler geïnteresseerd te houden tussen saaie en repetitieve gevechten, een slecht geschreven verhaal, weinig nieuwe inhoud, slecht ontworpen en geanimeerde modellen en het missen van de horror.
Het mag de speler behagen die niets anders zoekt dan meer F.E.A.R te spelen, maar behalve dat is het een teleurstellende en onnodige toevoeging. Als een zelfstandige aankoop, zou de uitbreiding een verspilling van goed geld zijn, maar als onderdeel van de platinabundel maakt het het iets gemakkelijker om te spelen zonder het gevoel van kopersgebrek.
Het verdict op platina als geheel.
De platinabundel is een waardige aankoop voor € 9,49. Het origineel ANGST is die prijs alleen waard zonder de toevoeging van de twee uitbreidingen. Het origineel en Extractiepunt zijn zeker de moeite waard om mee te spelen Perseus-mandaat optioneel en te missen zijn.
De drie games samen zijn ongeveer 15 uur lang, afhankelijk van je ervaring met de games. ANGST is het beste voorbeeld van een actie-horrorspel dat goed wordt gedaan en laat zien dat videospellen nog steeds kunnen schrikken, zelfs als je geweren hebt.
De bundel is het kopen waard voor mensen die willen ervaren ANGST voor de eerste keer of om opnieuw te bezoeken. Het is alleen in de steek gelaten is dat van Perseus-mandaat waardoor het niet hoger scoort. Als je dol bent op John Woo-stijl actiefilms en Japanse horror zoals die van De ring, je zult zeker genieten van wat ANGST heeft te bieden.
F.E.A.R Platinum is te koop op GOG.com voor € 9,49.
Onze beoordeling 7 F.E.A.R Platinum bundelt de klassieke F.E.A.R en zijn twee uitbreidingen samen in één opwindend pakket van actie en horror. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean