Een Tofu-staart, een eigenzinnige puzzelgame over een man die door een kitsune in een blok tofu is veranderd, is de eerste game die uit de alchemedium indie-spelstudio komt. Het is tot nu toe over het algemeen goed ontvangen, kwam als finalist in twee categorieën binnen bij Let's Play PA 2015 en werd geselecteerd om tentoongesteld te worden op BostonFIG 2014, Seattle Indies Expo 2015 en (meest recent) MAGFest 2016. Het project zal wordt uitgebracht in het tweede kwartaal van 2016 en alchemedium probeert momenteel het spel groener te maken op Steam.
De game zelf klinkt zeker grillig en uniek, als de Steam-beschrijving een indicatie is:
"Help meneer Tofu door het surrealistische, puzzel rijken van de vossen om zijn vloek te breken en zijn ware vorm terug te krijgen! Verdwaal in kleur-doolhoven, sprong naar nieuwe wegen met de Tengu, vermijd de uitsmijter Oni terwijl je door de disco danst club, bevriend raken met de vreemde Kappa-wezens in het vulkaangebied, help meneer Tofu één te worden met zijn ziel, en zelfs de wetenschap te doorbreken door ruimtetijd te verbreken! "
Nadat ik de demo op MAGFest heb gespeeld, kan ik zeker zeggen dat het spel leuk is om naar te kijken, te luisteren en te spelen. Daarna nam ik contact op met Ryan Brolley, de president en mede-oprichter van alchemedium, om hem een paar vragen te stellen over Een Tofu-staart.
ZN: De eerste game van je studio, Een Tofu-staart, wordt sterk beïnvloed door de Japanse folklore. Waarom koos je met name Japanse folklore voor deze game?
RB: De groep van ons zijn persoonlijk enorme fans van verhalen vertellen en van wereldbouw in het algemeen, wat een belangrijk ontwerpdoel is Een Tofu-staart (goed...al onze projecten, echt) - een strak geweven en meeslepende wereld hebben. We hadden het merkwaardige probleem om op te lossen: vind een intrigerende manier om onze toch al vreemde puzzelspel-mechanica logisch te maken in de gamewereld. Hoe moesten we een verhaal construeren waarin een meestal levenloos object gevoelig, intelligent en gemotiveerd is om vreemde puzzels op te lossen?
Vanaf het begin wisten we dat we sterk unieke en interessante karakters wilden hebben; maar nadat we een paar ideeën hadden rondgegooid voor een antagonist en een basisverhaal, genereerden we niets dat helemaal opmerkelijk of interessant was ... Ons beste concept tot die tijd was een vuurbalachtige tovenaar die je in een kubus verandert - niemand van ons groeide helemaal aan het idee.
Terwijl ik wat oude Japanse folklore en oude Shinto-teksten las, struikelde ik in het bijzonder naar een volksverhaal dat vertelt over vossengeesten met veel staarten, de Kitsune genaamd, die trucjes op mensen in het bos spelen en de wereld naar hun hand zetten. En zijn favoriete eten is tofu. En BAM. Dingen begonnen op hun plaats te vallen!
Onze antagonist werd de bedrieglijke Kitsune-vos, manipuleerde de wereld rond de speler met hun illusies, creëerde deze doolhoven en puzzels om de moed van de hoofdrolspeler te testen. Onze hoofdrolspeler zou een persoon zijn die veranderd is in een kubus van tofu - het favoriete voedsel van een Kitsune - om hun ware menselijke vorm terug te winnen. En net als tofu absorbeert de speler de eigenschappen van de dingen om hem heen om zijn of haar kleur te veranderen op basis van het element dat hij heeft gekregen.
ZN: Hoe ben je voor het eerst op het idee gekomen voor een rollenspel-puzzelspel met tofu en een vloek?
RB: In het begin hadden we een paar spelideeën, maar ze waren allemaal behoorlijk grandioos en het leek moeilijk om er gewoon in te duiken voor onze eerste game. Snelle platformgames, Zelda-achtige avonturen, enorme procedureel gegenereerde kerkercrawlers ... Dit zijn niet iets om te proberen voor een eerste spel en verwachten dat het goed en speelbaar is, terwijl je ook probeert je gezond verstand door het ontwikkelingsproces te houden!
Als een team gingen we zitten en bespraken we waar we willen zijn en hoe we daar kunnen komen. We hadden eerder een avonturenspel geprobeerd - en die eerste poging heeft ons veel geleerd - vooral dat we geen idee hadden wat we aan het doen waren! Ons eerste voor de hand liggende doel was om de basis te leren.
Tijdens een paar weken ideeën rondstrooien voor een paar basisgames, hebben we er een gevonden die eenvoudig genoeg leek om te leren over het programmeren van games, het maken van kunst en muziek en het ontwerpen van games. Het idee was om procedureel gegenereerde doolhoven te maken, met als belangrijkste doel een avatar te navigeren door een doolhof met beperkte kleuren door pickups te verzamelen om van kleur te veranderen. Het basisalgoritme voor het genereren van deze doolhoven was eenvoudig, waardoor we ons konden concentreren op leren.
En jongen, was het een leerervaring ...
ZN: Op de website van alchemedium zegt u dat geen van de teams ervaring had met het maken van games, dus op welke manieren Een Tofu-staart een leerervaring geweest?
RB: Ahhh ... Maken Een Tofu-staart was op alle mogelijke manieren een leerervaring. We hebben zoveel meer geleerd dan we ons hadden voorgesteld; dingen die we volledig over het hoofd hebben gezien en niet hebben overwogen als onderdeel van het starten (en onderhouden) van een game-ontwikkelingsbedrijf. Meer recentelijk: copyrightwetgeving voor makers van artiesten, showdemonstratie en apparatuurmateriaallogistiek en correct beheer van marketing. Je draagt zoveel hoeden als er maar een paar zijn. En die hoeden kunnen echt, belachelijk grote hoeden zijn.
Je leert de harde vaardigheden en technieken die je zou verwachten om te leren tijdens het maken van een game - game engines, tekentechnieken, codeerpraktijken, enz. - maar er was een heel belangrijke les die bovenaan staat voor dit project:
Scope creep is een echt monster om in toom te houden!
We wilden een eenvoudig en snel puzzelspel maken en uiteindelijk een hele wereld maken voor meneer Tofu en vijftien tekens, zeven verschillende rijken, honderd puzzelniveaus en zestien volwaardige muzieknummers. We laten de zaken absoluut uit de hand lopen. Maar - geen spijt! We hebben zoveel onschatbare lessen geleerd en denken dat we iets met veel diepte en charme hebben gecreëerd.
Hoewel game-ontwikkeling absoluut moeilijk is, kan het ook ongelooflijk lonend zijn!
ZN: Waarom heb je besloten om een handgetekende kunststijl te gebruiken voor deze game?
RB: De kunst in Een Tofu-staart is absoluut beïnvloed door een aantal Japans geïnspireerde kunstwerken - Okami, Muramasa: The Demon Bladeen traditionele Sumi-e-houtafdrukken. Het was belangrijk voor ons om deze thema's te volgen, terwijl we ook een eigen uniek tintje gaven.
We hadden geen extra geld om te investeren in het inhuren van een artiest, en door fulltime te werken hadden we minder tijd om onszelf te investeren in het leren van nieuwe vaardigheden. Ik ben al jaren vrij uit de hand tekenen en schetsen, net als een hobby, dus het gebruik van die al bestaande vaardigheid leek een gegeven.
ZN: Wat is je favoriete ding over deze game?
RB: Mijn favoriete ding over Een Tofu-staart is waarschijnlijk het verhaal en het wereldgebouw dat we in de loop van de ontwikkeling hebben uitgewerkt. Ik weet voor mezelf dat ik een nieuwe passie heb gevonden in het creëren van nieuwe werelden en mensen om in hen te verblijven, te communiceren en te ervaren. Het is ook een begin van een veel groter universum dat mijn team en ik de afgelopen jaren hebben verzonnen.
ZN: Is er nog iets anders waarvan je wilt dat onze lezers het weten? Een Tofu-staart?
RB: Een Tofu-staart is een verhaal-gedreven doolhof / puzzelgame voor Windows, Mac, Linux, Android en meer. We werken momenteel via Steam Greenlight, en eventuele 'Yes'-stemmen zouden super geweldig zijn!
Je kunt updates krijgen (met demo's, downloads van soundtracks, enz.) Door lid te worden van de mailinglijst, @alchemedium op Twitter te volgen en vooraf te bestellen Een Tofu-staart op de website van het spel.
U kunt stemmen voor Een Tofu-staart op Steam Greenlight hier.