Na twee jaar van anticiperen en geheimhouding, No Man's Sky vrijgegeven aan het publiek op dinsdag. Een spel dat begon als een liefdesproject van een klein team uit Engeland, veranderde in een gaming-moloch nadat het door Sony was gefinancierd. Sony nam deze Indie-game en plaatste deze op de markt als deze AAA-kaskraker die een van de bepalende games voor de console zou zijn. Mensen aten dat allemaal op. De hype-trein voor dit spel is een van de grootste die ik ooit heb gezien tijdens het spelen van games. Dus voldoet het aan de hype? Naar mijn mening is dat niet het geval.
No Man's Sky is een first person, procedureel gegenereerd, open wereld, crafting en survival game. Je speelt als een no-face, no-voice ontdekkingsreiziger die weer bij bewustzijn komt na een crash op een buitenaardse wereld. Vanaf daar toont de game je multi-tool (gun / space-pickaxe) en zend je op weg om items te verzamelen om je schip te repareren. Terwijl je rondloopt, kun je relikwieën tegenkomen uit een van de drie buitenaardse culturen. Natuurlijk vindt u een reeks verschillende elementen die u kunt mijnen om items uit de inventarismenu's te maken. Je kunt planten en dieren vinden die je kunt scannen met je analysevizier om die plant of dat dier te 'ontdekken' en betaald te krijgen om het te doen. Je krijgt er zelfs een naam voor! Het is mogelijk dat je over een buitenpost struikelt die een van de soorten op verschillende punten op de planeten waarop je landt heeft opgezet. Je kunt zelfs noodsignalen vinden die je naar een nieuw schip leiden dat, mocht je het repareren, door de ruimte kan afdwalen om die reis naar de galactische kern voort te zetten.
Dat is nogal de lijst met dingen om te doen. Mijn probleem met hen is dat ze zich allemaal zo mannelijk voelen. In mijn ervaring met het spel, voelde ik dat ik nooit tevreden kon zijn met wat er gaande was. Het was een constante druk om bij de volgende bezienswaardigheid te komen. Dit is misschien wat sommigen uit het spel willen. Voor mij voelde het alsof ik alleen middelen verzamelde om upgrades voor items te maken waarmee ik middelen kon verzamelen om items te upgraden, enzovoort. Het is een oneindige lus en die lus werd nogal vervelend na een paar uur.
Ik denk dat het grootste probleem van waarom ik gewoon niet kon breken met de saaiheid van dit spel, is dat er geen narratief of substantieel doel is om te volgen. Het enige echte doel dat je hebt (dat is eerlijk gezegd een vrij zacht doel) is om naar het centrum van de melkweg te gaan. Ik zou hier echt meer geïntrigeerd door zijn geweest als er een echte reden was om duidelijk te maken waarom je daar moet komen. Er zijn enkele dingen die praten over die reis naar de galactische kern, maar het is nooit iets dat echt boeit.
Voorraadbeheer is een enorm onderdeel van dit spel. In het begin heb je heel weinig ruimte om mee te werken en het blijft zo totdat je een aantal upgrades vindt en uiteindelijk een groter schip aanschaft. Om dit te bestrijden, is er de mogelijkheid om items in de inventaris van uw exosuit naar de inventaris van uw schip over te brengen. Helaas is die ruimte ook beperkt en nog steeds een probleem om mee om te gaan.
De echte worsteling met het voorraadsysteem was dat ik al deze coole nieuwe technologie-upgrades n zou vinden die ik graag had willen installeren, maar wanneer je een nieuw stuk technologie installeert, neemt het een kostbare voorraadruimte in beslag. Vroege game, dit is een echt probleem, omdat je al worstelt met het openhouden van voorraadruimte, dus het opofferen van een slot voor een suit-upgrade is meestal niet de moeite waard. Als ze een beperkte upgrade-ruimte willen behouden, kunnen ze de Lege ruimte route en een raster voor de upgrade van de technologie hebt, waar je slechts zoveel slots hebt om te upgraden en deze gescheiden te houden van de inventaris.
De game heeft ook een probleem met een soort levenloos. In deze melkweg van 18 quintillionplaneten zijn er maar 3 buitenaardse wezens waarmee je kunt communiceren (4 als je de schildwachten wilt tellen) en ze voelen allemaal alsof ze gewoon reskins van hetzelfde zijn. Elke interactie met hen voelt als een keuze voor je eigen avonturenscenario. Alle interacties met aliens zijn een op tekst gebaseerd gesprek dat twee of drie opties voor reactie biedt. Dit leidt ertoe dat alle interacties samen vervagen. Ik ben zelfs gevallen tegengekomen van dezelfde interactie met meerdere aliens.
Ik zal zeggen dat het leren van hun talen best cool is. Een beetje bezaaid op de planeten die je ontdekt zijn deze buitenaardse relikwieën. Elke geeft je gewoonlijk een nieuw woord voor een van de drie buitenaardse races in het spel. Soms krijg je een item of een andere zegen die je in het spel kan helpen. Ik ontdekte dat het grootste deel van mijn tijd met het spel de verschillende buitenaardse relikwieën achtervolgde, zodat ik beter kon praten met de aliens. Het probleem hiermee is dat je maar één woord tegelijk leert van een woord dat bron geeft. Zelfs de grote monolieten, plaquettes en ruïnes geven je slechts één woord. Ik denk dat het goed is voor de kennisstenen om je een woord per stuk te geven, maar ik heb het gevoel dat een kans werd gemist om de grotere relikwieën iets meer te laten betekenen.
De levenloosheid komt ook voort uit het procedureel gegenereerde sterrenstelsel waarin je speelt. 18 quintillionplaneten is een vrij grote speelruimte, maar wanneer je dat speelgebied overdraagt aan een complex algoritme dat slechts een handvol bronnen heeft om dingen uit te bouwen, begint het om na een tijdje behoorlijk hetzelfde te lijken. Het was de bedoeling dat er geen twee dingen op elkaar lijken. Hoewel dit technisch gezien klopt, kwam ik toch veel dingen tegen die er bekend uitzagen. Na een tijdje land je gewoon op planeten die slechts een re-skin zijn van een planeet die je eerder hebt bezocht, mogelijk met een kleine variatie in het terrein. Dat en het feit dat de pool van middelen die je moet verzamelen eigenlijk vrij klein is. Dezelfde belangrijkste elementen zijn op alle planeten. Er zijn enkele unieke elementen die je kunt vinden, maar dat is echt het enige verschil. Het grootste verschil tussen nieuwe werelden is wat voor soort schade je in de gaten moet houden tijdens het ronddwalen.
Reizen per schip is een redelijk goed onderdeel van dit spel en gelukkig voelt het redelijk goed aan. Ik had een probleem aan het begin van het spel met een vrij traag gevoel in de scheepsvaart, maar ik heb het aangepast of het volgende schip dat je hebt geüpgraded, geeft alles een veel beter gevoel tijdens het vliegen. De enige keer dat ik problemen tegenkwam was tijdens mijn gevechten. Voor mij bewegen schepen te langzaam om het gevoel te hebben dat ik echt midden in een episch ruimtegevecht ben. Ik heb meer tijd besteed aan het proberen achter het vijandelijke schip te komen of zelfs voor hen om een fatsoenlijke schot te krijgen. Ik denk dat als sommige defensieve manoeuvres tijdens de vlucht konden worden ingezet, het een beetje meer in balans zou zijn.
Bestrijding als geheel heeft echt hulp nodig. Vechten op de planeet is een hele toer. Mocht u iets doen dat de schildwachten alarmeert (de veiligheidskracht van de planeet), dan wordt u in een gevecht met hen geworpen, waarbij de gemakkelijkste oplossing bijna altijd is om weg te rennen. Het schietspel voelt behoorlijk slecht voor mij. En nogmaals, ik begrijp dat dit niet de bedoeling is om een gevecht centraal te spelen, maar als je een monteur gaat inzetten waar vechten iets is dat je wilt nastreven, dan denk ik dat je het de moeite waard moet hebben. Er is geen doel naar beneden gericht. Het dichtstbijzijnde dat je krijgt is het gebruik van het analysevizier dat gewoon inzoomt op het scherm en je pistool opzij laat. Je kunt nog steeds vuren en het maakt de dingen een beetje draaglijker, maar het voelt overal slecht aan.
Het grootste verkoopargument van het spel was het vermogen om dingen te vinden en te benoemen die je in het spel hebt gevonden. Je ontdekkingen en namen zouden worden opgeslagen in een wereldwijde database waar de game van iedereen aan zou worden gekoppeld, dus als ze naar een planeet kwamen die je hebt ontdekt, zouden de namen die je hebt gegeven alles zijn wat ze zagen. Ze konden ook niets noemen dat je had gevonden. Dit is cool voor een klein beetje, maar na een tijdje valt het ook in het rijk van het saaie als constant denken aan originele namen om alles te geven een gedoe worden. Op dat moment laat je het gewoon achter met de naam die de game het gaf.
Ik zou niet nalaten om niet te praten over de stabiliteitsproblemen die ik tegenkwam tijdens het spelen. Lange tijd verliep alles redelijk vlot. De grootste klacht die ik had was de lelijke waas die zou verschijnen toen het spel het terrein aan het genereren was zoals je het zag. Maar toen begon ik problemen te krijgen met het spel dat crashte. Op een gegeven moment probeerde ik naar het volgende systeem te gaan en de game crashte vier keer voordat uiteindelijk besloten werd het nieuwe systeem te laden. Ik heb ook gezien dat mijn kamergenoot een paar keer niet in staat was om het spel te starten. De game komt gewoon in het titelscherm en crasht. Dit was nu net mijn ervaring en misschien niet wat je tegenkomt als je het spel zou spelen.
Kortom, ik heb het gevoel dat dit spel lijdt onder de illusie van diepte. Er zijn veel dingen te doen in de game, maar als het er op aan komt zijn ze allemaal oppervlakkig. Er is naar mijn mening geen dieper leven in het spel. Het enige dat me vaag geïntrigeerd en actief hield, waren de talen van de verschillende buitenaardse rassen. Dit werd na een tijdje zelfs vervelend. Ik denk dat dit spel de basis kan zijn voor iets dat veel groter is in de toekomst. Heck Ik denk dat het geweldig zou zijn als dit team zou worden aangesproken op iets dat het een substantieel verhaal zou kunnen geven dat zou kunnen plaatsvinden in dit gigantische sterrenstelsel en het zou fantastisch aanvoelen.
Als je op dit moment de hele crafting / survival-scene leuk vindt en op zoek bent naar iets in die geest, dan is deze game helemaal jouw plekje. Maar als u op zoek bent naar iets diepgaands en boeiend, zou ik u moeten aanraden ergens anders naar te kijken.
Ontwikkelaar: Hello Games
Uitgever: Sony
Formaat: PS4 (herzien), pc
Uitgegeven: 9 augustus 2016 (PS4), 12 augustus 2016 (pc)
Kopie gekocht door de huisgenote van de recensent
Onze beoordeling 6 No Man's Sky is een degelijke game die de basis kan vormen voor iets veel groters, maar mist de diepte die nodig is om echt geweldig te zijn. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean