Het verhaal van de Finse WoW-fan
Ik begon met het spelen van WoW in het jaar 2006. Toen was ik nog maar een jonge knul, zo groot als een schuimblusser, nou ja .. bijna .. Hoe dan ook, ik was een klein kind in het grote rijk van World of Warcraft en het was best wel eerst ontmoedigend. Beetje bij beetje speelde ik meer en werd ik beter in het spelen van WoW. Aan het begin van de nivellering duurde het zo lang dat ik me niet snel kon voorstellen dat ik snel naar level 60 zou gaan, dus toen ik een level 60 Rogue op hetzelfde gebied zag, was ik zo verbluft over hem. "Een level van 60 tekens, wow!". Ik nam zelfs een printscreen van hem ..
Enige tijd daarna had ik het maximum bereikt en begon ik steeds meer in WoW te raken. Toen begon ik mijn zoektocht naar Grand Marshall! Het was vrij ambitieus om terug te denken. En het was. Ik bereikte alleen de rang van Knight-Captain, maar toch was het een semi-grote prestatie voor mij.
Snel voorwaarts gaan naar Wrath of the Lich King-dagen, tussen Vanilla en WotLK in, er gebeurde niets bijzonders, ik PvPed en deed wat PvE. Tijdens WotLK kwam ik meer in Raiding terecht, ik deed kerkers en uiteindelijk Raids. Aan het einde van WotLK deed ik mijn toenmalige grootste prestatie, ik werd de Kingslayer, onze gilde doodde uiteindelijk de Lich King. Dat waren de goede tijden.
Ook rond WotLK begon mijn grootste passie in WoW. Mounts verzamelen! Het is altijd in mijn hart geweest en ik heb net mijn hoofddoel voor WoD beëindigd, om Mountacular te krijgen. Ik ben altijd zo enthousiast geweest om meer en meer rijdieren te krijgen.
Bij het begin van MoP was ik vrij inactief, ik was alleen na de bergtochten .. Maar na het begin begon ik opnieuw te plunderen. En oh jongen, toen had het de volledige controle, ik was terug in het aanvallen op mijn volledige potentieel, alsof ik terug was in WotLK. Na de val van de Thunder King begonnen we de poorten van Orgrimmar uit te dagen en al snel mochten we de bazen uitdagen in heroïsche mode. Half jaar geleden bereikten we ons hoogtepunt en kregen Garrosh Hellscreams het hoofd van heroïsche problemen, het gevoel was zo immens dat je het niet kunt beschrijven. Sindsdien zijn we SoO HC actief gaan beoefenen en nu wachten we gewoon op de release van WoD.
Ik heb zoveel goede uren doorgebracht met mijn gilde. Mijn gilde is eigenlijk mijn familie nu. Shoutout naar uitzondering!
In de afgelopen zomer heb ik mijn WoW CE-collecties afgerond, waar ik vrij trots op ben, ik heb eindelijk mijn Vanilla WoW CE. Ze wachten vol spanning op hun broer om zich volgende week bij hen te voegen.
Nou, ik denk dat dat genoeg is van me rondsnuffelen, laten we elkaar ontmoeten in Warlords of Draenor en nog wat Orcish reet schoppen!
Thanthalas de krankzinnige
Uitzondering, Bloodfeather