Inhoud
Er zijn maar weinig gameseries waar ik zoveel respect voor heb als Yakuza. Kazuma Kiryu en de rode draad van het lot die hem vasthoudt aan de Tojo Clan hebben me gedwongen om geld naar Sega te gooien sinds de originele game die op PlayStation 2 werd uitgebracht. Diezelfde rode draad heeft ook spelers met zijn verhaal verbonden. Yakuza 6: The Song of Life is waar die draad uiteindelijk wordt doorgesneden. Dit is het einde voor de Draak van Dojima.
Yakuza 6 is twee dingen. Een eerste run met de nieuwe Dragon Engine en Kazuma Kiryu's laatste keer in de kijker.
Met deze twee dingen in gedachten is dit een zeer ambitieus spel. De graphics zijn beter dan ooit, het wegglijden in side-content is meer organisch (en toevallig) dan ooit, het is tot de rand gevuld met nieuwe minigames en het heeft een zware klap in de Japanse sterrenafdeling.
De Yakuza serie eindelijk opgepikt in populariteit in Noord-Amerika vorig jaar met de release van Yakuza 0 en Kiwami. Het is bitterzoet om Kiryu het podium te zien verlaten net zoals de games het oude en opgepakte 'Japans' van zich afschudden GTA"vooroordeel dat zovele ooit over deze serie hadden.
Nieuwere fans die net zijn begonnen met de Yakuza serie vorig jaar en de totale nieuwkomers kunnen in het spel springen zonder eerdere inzendingen te hoeven doorlopen. Zoals altijd zijn er opties om verstrikt te raken in het verhaal. Het is niet hetzelfde, maar het zal wel lukken.
Degenen die met Kiryu worstelden door al zijn beproevingen en beproevingen in de loop van de jaren zullen niet in staat zijn om zo gemakkelijk in dit item te glijden als vorige games vanwege de nieuwe Dragon Engine. Het is slanker, maar het is anders. Sommige oude fogies zoals ikzelf kunnen mopperen als ze gewend zijn aan de nieuwe Dragon Engine, maar het duurt niet lang om aan te passen.
De nieuwe engine zal in deze review veel aandacht krijgen vanwege het aantal veranderingen dat het met zich meebrengt en hoe het het uiteindelijke product beïnvloedde. De verschillen tussen de vorige motor en die in Yakuza 6 zijn heel duidelijk. Ze zijn niet slecht, maar ze maken deze terugkeer naar Kamurocho zeker een beetje anders.
De inhoud is in de zijkanten
Zoals bij elke vorige vermelding in de serie, Yakuza 6 zit boordevol hoofdverhaallijn en side quest-content. Elke centimeter van het verkenbare gebied van de game is bezaaid met kleine details die je onderdompelen in de bruisende Kamurocho en de slaperige Onomichi, en beide gebieden hebben genoeg te bieden.
Minigames zijn hier volop aanwezig, maar fans van oudsher voelen zich misschien altijd slecht. Samen met de nieuwe (en duidelijk meer flexibele) Dragon Engine komen er nieuwe en meer diepgaande minispellen - echter ten koste van oude nietjes. Shogi, bowling en beide casino's zijn ontdaan van Kamurocho, tot mijn eigen persoonlijke ontsteltenis. Koi-koi spelen in het ondergrondse casino is altijd mijn doel geweest.
De nieuwe minigames voegen wat afwisseling toe aan de serie, die vast heeft gehouden aan zijn eigen tradities. Als dat voor beter of slechter is, hangt het ervan af of je van de nieuwe minigames houdt, maar er is meer dan je op het eerste gezicht kunt zien (en veel meer dan hier wordt vermeld).
De nieuwe baseball minigame, waarin Kiryu een lokaal honkbalteam leidt, is gemakkelijk een van mijn minst favoriete minigames in de serie. Het is saai, het menu is lelijk, en de gerelateerde zijverhalen worden meestal getrokken en aan de minder interessante kant van het spectrum. Ik bleef maar pushen, maar ik vond het niet leuk.
Het Clan Creator-minispelletje lijkt sterk op bepaalde mobiele games waarbij je wacht tot je bron is opgebouwd en zet je eenheden vervolgens in om door te stoten naar het uiteindelijke doel. Dit is gemakkelijk de meest complexe van de nieuwe minigames omdat je personages moet verzamelen om lid te worden van je clan, hun hiërarchie te beheren, ze handmatig in te zetten en vaardigheden handmatig in de strijd te activeren. Het is het meest complexe en zelfs online spel, wat een absoluut pluspunt is als je merkt dat je er echt in gaat.
Mijn favoriete nieuwe minigame is echter zo'n beetje een rail shooter ... met vis. Het is geweldig! Dat is ongeveer alles wat ik over dat zeg. Het is geweldig, ik vind het geweldig. Ik wou dat het langer was. (Sega, kunnen we alsjeblieft het nieuwe halen huis van de dood op pc of zoiets? PLEASE?)
Daarnaast is er nu de nieuwe "minigame" waar je je vasthoudt aan barpersoneel en nieuwe vrienden maakt. Dit gebeurt meestal door gewoon met ze te praten, maar soms moet je actief deelnemen aan hun gesprekken, karaoke zingen of darten om ze op te warmen. Dit vond ik bijzonder vertederend, zelfs als het niet de meest opwindende was.
Er zijn natuurlijk meer minigames in Yakuza 6. Sommige absoluut onverwacht, een beetje par voor de cursus. Meestal markeer ik niet de minispellen in mijn besprekingen voor deze serie, maar het verwijderen van eerdere nietjes maakt de nieuwe items in dit spel veel belangrijker. Yakuza is niet Yakuza zonder de inhoud van de zijkant. 6 heeft het in schoppen, maar het is gewoon anders dan voorheen.
Er zijn genoeg zijverhalen hier, maar je zult zien dat er minder zijn dan in eerdere games. Dat gezegd hebbende, vloeit het spel vloeiender over in hen. De zijverhalen zijn net zo gevarieerd en bizar als altijd, en deze keer waren ze waarschijnlijk mijn favoriete onderdeel van het spel.
Beat'em Up, Damnit!
Vecht in Yakuza 6 is ... nou, het is vereenvoudigd. Laten we het zo stellen: ik heb veel gespeeld Dynasty Warriors de laatste tijd, en verder gaan Yakuza 6 was niet zo anders.
Eigenlijk is elke gevechtsverbetering / aspect toegevoegd 0 en Kiwami is deze keer verwijderd. Er zijn niet veel hitte-acties, er zijn geen standen en Kiryu moet op zijn Extreme Heat-modus vertrouwen om dingen voor elkaar te krijgen (zoals het ophalen van motorfietsen).
Mijn hele tijd mensen in onderwerping kloppen, werd voortdurend overschaduwd door mijn wensen dat de strijd meer was Kiwami en minder Musou, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar dit is één ding waarvan ik zeker ben dat het wordt veroorzaakt door tijdgebrek of dat het dev-team leert werken met de nieuwe motor, en dat is niet iets waar ik terecht over kan klagen.
Vecht in Yakuza 6 is vloeiender dan het ooit is geweest en het laat een geweldig kader zien voor wat vechten in latere Dragon Engine-games, maar het zorgt er wel voor dat iedereen zich een veel grotere sukkel voelt dan in Yakuza 5, 0, en Kiwami. Ik mis de knokige bazen van de baas Kiwami zeker.
Dragon Engine stijgt
Hoewel het zeker niet perfect is, Yakuza 6 past prima bij de rest van de serie qua toon en inhoud en is een prima invoer voor zelfs nieuwe spelers om mee te beginnen.
In sommige opzichten is het passend dat Kiryu afscheid neemt terwijl Sega in hun eigen nieuwe generatie belt voor de Yakuza serie. En hoewel sommige aspecten van de serie verloren zijn gegaan in de overgang naar de nieuwe Dragon Engine, zijn ze zeker niet lang weg.
Ik denk niet dat deze de top van velen gaat halen Yakuza lijst met gamelagen vanwege de duidelijke groeipijnen als ze naar de nieuwe engine zijn gemigreerd, maar dat betekent niet dat het spel slecht is. Het is misschien zelfs een van de beste in de serie vanuit een kwaliteitsstandpunt, maar het heeft die extra uitstraling nodig om echt op afstand te gaan.
Dit is gemakkelijk het meest prachtige en naadloze spel in de serie tot nu toe. Een must voor fans om de evolutie van de serie en het einde van de reis van Kazuma Kiryu te zien. EEN "je zou dit waarschijnlijk moeten spelen"voor hen die onbekend zijn, Yakuza 6 is een fantastische game die je nog lang bijblijft. Ik ben droevig om Kiryu te zien gaan, maar we zullen hem in ieder geval weer zien Kiwami 2 later dit jaar.
U kunt kopen Yakuza 6 op Amazon wanneer het op 17 april wordt uitgebracht.
(Disclaimer: de schrijver heeft voor deze recensie een perskopie van de game van de uitgever gekregen.)
Onze beoordeling 8 Yakuza 6: The Song of Life sluit het verhaal van Kazuma Kiryu af met een hoopvolle wedergeboorte van de serie. Beoordeeld op: Playstation 4 What Our Ratings Mean