Inhoud
Games met een licentie met een licentie, we allemaal haten ze toch? Maar moet dat eigenlijk de algemene consensus zijn?
Nou, de meerderheid van de uitgebrachte titels die samenvallen met films zijn berucht omdat ze irritant saai en repetitief tot ronduit onafgemaakt zijn.
Deze zonden van gamen zijn meestal de schuld van vele hikingen in de productiecyclus, zoals extreem kleine ontwikkelingsperioden, algeheel gebrek aan enthousiasme door het managementteam en het moeilijke proces om anderhalf uur filmpje uit te strekken tot een 5-uur durende spelbegeleiding.
Filmgames en hun pijnlijke geschiedenis
Het trieste deel is dat het filmgame-genre door de barbaarse programmeerwortels, door de enorme hoeveelheid spellen heen, is blijven steken en weigert om enige verandering aan te brengen en consistent travestie na travestie uit te vlak voordat een film wordt uitgebracht.
Harde overtreders van deze categorie omvatten een reeks bekende bommen zoals E.T en Top Gun, tot meer recente drollen van de 21e eeuw zoals Thor en Charlie's Angels. Een huilbui, veel iconische films waren er slecht aan toe om hun verhalen in videogameformulieren na te maken vanwege het spelontwerp, het langzaam tempo en de gameplay voor kopiëren en plakken van succesvollere games.
Wie koopt dit spul?
Op een nog meer deprimerend onderwerp komen de consumenten van deze waardeloze spellen meestal voort uit nietsvermoedende ouders en andere familieleden.
Terwijl de gemiddelde gamer weet af te dwalen van deze vreselijke titels, zijn veel clueless volwassenen de primaire bron van financiering van de continuïteit van deze middelmatigheid, omdat het een relatief makkelijke geldmaker is.
Wat kunnen we doen om dit te veranderen?
Het antwoord is werkelijk gevarieerd, van een betere voorbereiding door de eigenlijke film voor het spel tot zelfs het overhandigen van sommige van de projecten aan gerespecteerde studio's zoals Rocksteady of Bethesda, het is duidelijk dat meerdere gebieden moeten worden verbeterd.
Enkele grote tekortkomingen van zelfs de slechtste filmgames tonen een gelukt controleschema, lame graphics en een algehele ervaring die beter zou kunnen worden geserveerd in een theater in plaats van een bank en tv.
Het maakt me eenvoudigweg niet uit wat er aan de hand is, de domme AI en medievel gameplay-mechanica zorgen ervoor, deze zwakke punten zullen moeten worden aangepakt om een beter op films gebaseerd spel te maken.
Er is aangetoond dat er enkele geweldige spellen kunnen zijn gebaseerd op films, Spiderman 2 luidt een belletje in dat opzicht. Zelfs daterend uit de jaren 90, het hoogtepunt van vreselijke film-tie-ins, waren er briljante games die een aantal essentiële gameplay-functies die we vandaag kennen en waar we dol op zijn, hebben geïmplementeerd en zelfs revolutionair hebben gemaakt.
Gouden Oog op de Nintendo 64 bijvoorbeeld, voorzien van ingewikkelde schietspellen elementen en stijl waarin niemand vermoedde, evenals vernieuwende multiplayer op consoles die we na al die jaren nog steeds genieten. Wie kan het vergeten Aladdin op de 16-bits consoles? Een titel met spannende platformactie, ongeacht het systeem waarop je het hebt gespeeld.
Zelfs recent hadden we dat Xmen Origins: Wolverine, een gruwelijk extravaganza dat zijn film-tegenhanger feitelijk VERSLECHTERDE. Dit laat zien dat we met de juiste omgang met het materiaal enkele echte edelstenen kunnen ervaren, ongeacht of het een filmopname is of niet.
Met de juiste implementatie kunnen we eindelijk de titels van een film verwelkomen in plaats van erop te letten.
