Inhoud
X-COM heeft een fel loyale schare fans opgeleverd en een reputatie opgebouwd als een ingewikkelde en uitdagende turn-based strategie-titel. Het is gewoon jammer dat het RNG-systeem absoluut onverbiddelijk is.
Mutant: Year Zero haalt duidelijk sterke inspiratie uit X-COM, maar het heeft absoluut zijn eigen identiteit. Het is donker en korrelig, maar toch onderbroken door goed getimede lol. Het is gemakkelijk te leren, moeilijk te beheersen. Ontwikkelaar The Bearded Ladies Consulting heeft er duidelijk veel aandacht aan besteed en het resultaat is een gepolijst en gebalanceerd turn-based strategiespel dat een geweldig vakantiegift zou zijn voor fans van het genre, zelfs als het niet om de feestdagen gaat.
Verhaal
Opmerking: vanaf dit moment heeft de recensent het hoofdverhaal nog niet volledig ingevuld.
Voor mij zijn de verhalen na de apocalyps buitengewoon treffend. Ze hebben de neiging om op te lossen uit de veronderstelling dat mensen een ziekte zijn die de planeet infecteert en / of dat we allemaal schoften zijn die onvermijdelijk alles zullen vernietigen, en eerlijk gezegd ben ik veel verder dan dat vooruitzicht beu.
Mutant: Year Zero speelt zich af in een wereld die geteisterd wordt door een aantal calamiteiten, waarvan er op zijn minst enkele geïmpliceerd zijn om de schuld van de mensheid te zijn. Gewone mensen zijn tamelijk zeldzaam; de meeste mensen hebben verschillende gradaties en vormen van mutaties ondergaan, waarvan sommige nuttiger zijn dan andere.
Ik ben nog niet ver genoeg in het verhaal gevorderd om zeker te weten wat de oorzaak was van het eerste armageddon - of als dat zelfs relevant is - maar op zijn minst, Mutant: Year Zero lijkt niet hetzelfde soort kinderlijk nihilisme uit te stralen dat vaak te vinden is in andere post-apocalyps-verhalen.
Niet ver in het spel is gebleken dat een belangrijk persoon is verdwenen in een van de laatste menselijke (ish) steden. Hij is een slimme vent en over het algemeen goed bevallen, dus Bormin en Dux, je eerste speelbare Stalkers, gaan vrijwillig op zoek naar hem. Ze halen onderweg andere mutanten op met gemeenschappelijke doelen, terwijl ze vechten tegen dieven, misdadigers en dieren in het wild.
Ik heb behoorlijke vooruitgang geboekt in het spel, maar niet ver genoeg om precies te weten waar het verhaal naartoe gaat, dus voorlopig zal ik mijn indruk van de toon en inhoud van het verhaal omschrijven als 'voorzichtig optimistisch'.
gameplay
mutantDe echte roep om beroemdheid is de unieke mix van real-time en turn-based combat. Elke vijand die tijdens het spel tegenkomt, wordt sterk beïnvloed door hoe goed je deze twee systemen begrijpt en in evenwicht houdt.
Zoals we vermelden in onze strategiehandleiding voor het spelStealth is verplicht in dit spel. Buiten de gevechten, verloopt de actie in realtime. Eén knop bestelt je momenteel geselecteerde squadlid in dekking, terwijl een ander het feest splitst en elk lid onafhankelijk van elkaar laat bewegen. Het kiezen van goede posities voor elk personage op basis van hun sterke en zwakke punten is de sleutel tot een succesvolle hinderlaag, die op zijn beurt essentieel is voor de overwinning.
X-COM is straffen maar op een soort van oneerlijke, vaak douche-achtige manier. mutant is veel consistenter en transparanter. Als je merkt dat je naar een "Game Over" -scherm staart, is dat bijna altijd jouw schuld.
Het spel laat je vanaf het begin weten dat je niet lang zult leven zonder sneakiness en planning, maar het beloont je ook wanneer je meespeelt en de dingen op de juiste manier doet. 50% shots maken eigenlijk ongeveer de helft van de tijd verbinding, en de angel van een gênante nederlaag is gekalmeerd door de wetenschap dat, zolang je de tijd neemt, je brute straffen op je vijanden kunt toebrengen.
Mijn enige echte klacht over de gameplay is dat het een beetje simplistisch is. Elk personage heeft zijn eigen unieke vaardighedenboom, wat geweldig is, maar er zijn slechts een handvol vaardigheden om uit te kiezen. Meer variatie in tactische opties zou leuk geweest zijn, maar begrijp het niet verkeerd - wat hier wordt gedaan, is heel goed gedaan. Ik zou veel liever een eenvoudiger ervaring hebben die geweldig is dan door een complexe reeks mechanica te knoeien die niet volledig is uitgewerkt.
visuals
Net zoals zijn gameplay-elementen, mutant's visuals missen wat variatie, maar zijn toch goed gedaan. Met name omgevingen zijn nogal eenstemmig. Je kunt alleen door zoveel ingestorte tunnels en overgroeide bossen dwalen voordat je naar iets anders verlangt om naar te kijken.
Karaktermodellen zijn een beetje low-res en veelhoekig, maar dit lijkt me meer een esthetische keuze dan een gebrek aan competentie. De karaktermodellen een ruigere, meer boxieve uitstraling geven, is mooi in overeenstemming met de algemene vibe van het spel in een wild, wanhopig landschap buiten de stadsmuren.
Wapenmodellen verdienen ook speciale lof voor hun inventiviteit. De meeste afstandswapens worden geslagen samen met ducttape en een geweer lijkt een halve verrekijker te zijn als scope. Het vooruitzicht om ze af te vuren is volkomen angstaanjagend, wat verder uitdraagt hoe primitief het leven is geworden.
Geluid en muziek
Terwijl mutant is zeker geen saai spel, het degelijke ontwerp is minder dan opwindend. Stemacteren is bekwaam, maar niet stellair, en bij gelegenheid klinken bepaalde dialooglijnen plat of hoogdravend. Dux is soms bijzonder moeilijk om naar te luisteren. Zijn stemacteur komt over alsof hij alleen maar probeert te klinken als een eend; hij zou zich volledig moeten toewijden aan de Donald Duck-modus of gewoon normaal praten.
Vreemd genoeg wordt willekeurig vijandelijk gekletter doorgaans overgebracht door betere stemacteurs dan de hoofdrolspelers. Menselijke en mutante vijanden kibbelen, gillen en grommen in een breed scala aan stemmen, variërend van dom tot diep bedreigend.
Muziek is nog ongeïnspireerder. Ik geniet ervan en let goed op soundtracks, maar voor het leven van mij kan ik me meestal geen van de muziek herinneren mutant als ik er niet actief naar luister. Uiteindelijk besloot ik om de muziek in de game gewoon uit te zetten en naar wat sombere gevechtsmelodieën op de achtergrond te luisteren.
Geluidseffecten zijn ook niet veel beter. Geweerschoten zijn nogal leeg en saai, net als veel andere omgevingsgeluiden.
Gelukkig, mutantHet matte ontwerp van het geluid weerspiegelt niet de algehele ervaring.
Prestatie
De hardwarespecificaties van het spel zijn relatief bescheiden naar moderne maatstaven en bevelen ten minste een GTX 970 en 8GB RAM aan voor de beste prestaties. Op een GTX 1080 en een Skylake i-7700 CPU, mutant werkt foutloos en heeft geen problemen bij het handhaven van beeldsnelheden boven de 80 op maximale instellingen.
Ik ben ongeveer 15 uur bezig en ik heb geen crashes of voor de hand liggende fouten meegemaakt. Het is niet zozeer resource-hongerig als ik kan zien, en ik zou niet verwachten dat de meest kale budgetten met elkaar worstelen.
Voors:
- Uitgebalanceerde gameplay is een uitdaging, maar eerlijk
- Algemene esthetiek is boeiend en heeft flair
- Het werkt gewoon, geen grote technische problemen
nadelen:
- Saaie muziek en geluidseffecten
- Lastig, deprimerend "mensenzuigen" een verhalend uitgangspunt
- Vaardigheden en tactieken ontbreken enigszins in verscheidenheid
Het is leuk om zorgvuldig bewerkte turn-based strategiespellen te zien, jaren na hun laatste grote bloeitijd. Mutant: Year Zero is in de meeste opzichten niet baanbrekend, maar het is veel meer goed dan slecht, en het is verfrissend wanneer ontwikkelaars het duidelijk leuk vinden om de game te maken die ze je nu vragen te kopen. De lanceringsprijs van $ 34,99 is meer dan redelijk voor wat je krijgt.
Mutant: Year Zero is nu beschikbaar voor pc, Xbox One en PS4.
[Opmerking: de ontwikkelaar heeft de kopie van Mutant Year Zero verstrekt die in deze recensie wordt gebruikt.]
Onze beoordeling 8 Mutant: Year Zero is een van de betere turn-based strategiespellen in het recente geheugen. Het heeft enkele tekortkomingen, maar de meeste van hen kunnen over het hoofd worden gezien in het licht van de sterkste elementen. Beoordeeld op: PC What Our Ratings Mean