Inhoud
Sinds ik in april vorig jaar begon met schrijven, is mijn perspectief op de game-industrie veranderd. Ik dacht altijd dat iedereen humeurig en miauwend was, en tot op zekere hoogte is dat correct. De hoeveelheid smerige geesten die de ontwikkelaars, journalisten en vrouwen in de industrie lastig vallen en degraderen, is verschrikkelijk. En diezelfde community is waar ik van hou bij videogames. In de 30 jaar die ik heb geademd, heb ik een aantal van de aardigste mensen uit dezelfde bedrijfstak ontmoet.
Eerst en vooral speel ik games omdat ik me kan herinneren. De game die van mij een 'gamer voor het leven' maakte, was Final Fantasy III. Het ongelooflijke verhaal, de lessen en die pixelkunst hebben me alleen maar getekend en de rest van mijn dagen een pad van videogamervreugde gesmeed. Toen ik ouder werd, begon ik te beseffen dat echte mensen jaren van hun leven doorbrengen en iets creëren dat me vermaakt voor een miezerig paar uur - in vergelijking.
Daar gaan we...
Dat brengt me op mijn punt over de negativiteit in de industrie. Ondanks de opoffering die ontwikkelaars doorstaan in hun persoonlijke leven, denken sommige mensen dat ze recht hebben op wat en wanneer dan ook omdat ze $ 60 hebben betaald.
Het meest populaire voorbeeld dat ik kan bedenken, zijn de doodsbedreigingen voor a Call of Duty Black Ops ontwikkelaar. Deze bedreigingen werden over deze persoon afgewisseld vanwege een milliseconde van een aanpassing aan de vuursnelheid van een geweer.
Dit bericht is voor een ex-Plicht dev.
Een paar weken geleden viel een van de medeoprichters van IndieStatik een vrouw lastig die hem gewoon probeerde te helpen informatie te vinden over een spel. Deze anonieme vrouw stemde in met een interview om de onbalans te bespreken die de industrie teistert. Dat vrouwen en andere diverse groepen slecht worden behandeld en weinig tot geen vertegenwoordiging hebben in games. Die verklaring geldt zowel voor de kant van de ontwikkelaar / ontwikkelaar als voor de journalistiek.
Deze kwesties lijken rudimentair om op te lossen, maar als je ze bespreekt, ontstaat zoveel vertoog dat grote uitgevers bang lijken om die risico's te nemen. Dat betekent problemen aanpakken op de werkplek en in de spellen die ze zelf maken. Het schijnbare gebrek aan mededogen en begrip voor een andere bloedende mens doet me soms afvragen of ik in het juiste beroep ben gegaan.
De andere kant van de medaille
Andere keren weet ik dat dit de best mogelijke plek voor mij is. Na slechts een paar maanden betrokken te zijn geweest bij de journalistiekgemeenschap, is mijn kijk op de industrie 180. Elke dag dat ik opsta, groet ik met een "goede morgen" of "hoe gaat het vandaag" via Skype of Twitter. De groep mensen die hun leven wijden aan het schrijven over games heeft mij geïnspireerd om mijn best te doen en een positieve invloed te hebben.
Het was geruststellend om andere volwassen volwassenen te vinden die net zo enthousiast zijn over games als ik. Ik heb gesprekken gevoerd met andere freelancers op Skype die ver na middernacht verlopen. Praten over racisme, game mechanics, alles waar je gemiddelde persoon naar zou kijken, waar je gek op bent.
Ik heb ook genoten van goksessies met collega-journalisten terwijl we karakterfouten en textuur-pops afbreken. Dezezelfde vreemde mensen willen net zo graag ook talloze goede doelen promoten en erbij betrokken zijn.
Gamers hebben door de jaren heen een overvloed aan verschillende oorzaken gesteund om kinderziekenhuizen te helpen, onderzoek naar geestesziekten te financieren en zelfs kanker te helpen bestrijden. Ik heb gezien dat mensen projecten aannemen die de gemeenschap alleen maar verrijken als Good Game Writing. Journalisten zoals Leif Johnson, Jake Magee en Tommy Roberts delen hun kennis van de industrie voortdurend met me en doen dat graag. Dit zijn slechts enkele dingen en mensen die een positieve invloed hebben gehad op het leven van mijn persoon en mijn schrijven.
Kijkend naar de toekomst
Na te hebben gewerkt in verschillende soorten industrieën, zoals productie, medische en klantenservice, moet ik zeggen dat de gaming-gemeenschap als geen ander is. Er is een bereik van wat lijkt op slechtwillende mensen gevuld met haat.Dan het tegenovergestelde met volledig onbaatzuchtige denkende mensen gevuld met liefde. De meeste van mijn interacties zijn met de laatste, en ik hoop dat dit zo blijft voor de komende jaren.
@Coatedpolecat